Μπες και Δες

Δεν είναι πάντα στη ζωή μας απαραίτητα τα χρήματα, μπορούμε να προσφέρουμε στον συνάνθρωπό μας και με λίγη καλή θέληση. Χρήματα μπορεί να μην υπάρχουν, όμως πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν άνθρωποι που θα χαρίσουν λίγα χαμόγελα… Μάθε για την ομάδα μας … Βοήθησε και εσύ ……

Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

Ο μοναχός που έσωσε την μητέρα του από την κόλαση



 Ο επίσκοπος Κύρου Θεοδώρητος, ό όποιος έζησε τον Ε μ.Χ. αιώνα, διηγείται πώς μια φορά τον επισκέφθηκε ένας μοναχός, πού ερχόταν από πολύ μακριά. Τον έβαλε να ξεκουρασθή και να φάγη. Όταν έτρωγε ό μοναχός, παρατήρησε ότι χρησιμοποιούσε μόνο το αριστερό του χέρι και ότι το δεξί του ήταν τυλιγμένο με ένα παλιόρασο.
Ό επίσκοπος τον ρώτησε, όχι από περιέργεια άλλα από ενδιαφέρον, γιατί είναι τυλιγμένο το χέρι του και μάλιστα με ένα παλιόρασο τριμμένο, ενώ εφαίνετο από την όλη του ενδυμασία ότι δεν ήταν μοναχός ρακένδυτος. Μάλιστα, θέλησε να το τραβήξει για να δη, όπως υποψιαζόταν, αν υπήρχε κάποια πληγή στο χέρι του μονάχου, αλλά αυτός δεν τον άφησε και το σκέπασε γρήγορα, διότι άρχισε να βγαίνει αφόρητη δυσοσμία.
Κι ό μοναχός διηγήθηκε τα έξης στον επίσκοπο:

-Σεβασμιότατε, εγώ είχα μια μητέρα πολύ όμορφη, πάγκαλη, ή οποία, δυστυχώς, από πολύ νωρίς, άφ ότου χήρεψε, παρεσύρθη στον κακό δρόμο κι έγινε πόρνη. Λόγω δε της μεγάλης ωραιότατος πού είχε, απέκτησε πολύ μεγάλη "πελατεία" και έγινε πολύ πλούσια κι έτσι εγώ μεγάλωνα μέσα στη χλιδή και στα πλούτη.
Όταν όμως μεγάλωσα και άρχισα να καταλαβαίνω τι γίνεται, βδελυσσόμενος αυτήν την κατάσταση της μητέρας μου, απομακρύνθηκα για ένα διάστημα από κοντά της και πήγα σε ένα μοναστήρι.

Πληροφορήθηκα όμως κάποια στιγμή ότι ή μητέρα μου αιφνιδίως πέθανε. Και όλη ή τεράστια εκείνη περιουσία, την οποία είχε κάνει από την αμαρτία, ήταν πλέον δική μου. Πήγα λοιπόν και την περιουσία αυτή την μοίρασα όλη, μέχρι και της τελευταίας δραχμής, στους φτωχούς κι έφυγα για την Έρημο ξανά, προσευχόμενος για τη σωτηρία της μάνας μου. Βέβαια και για τον πατέρα μου, πού όταν είχε κοιμηθή, εγώ ήμουν μωρό.

Πάντα προσευχόμουν όμως στον Θεό, σαν μοναχός πού ήμουν, να με πληροφόρηση εάν οι ελεημοσύνες πού δόθηκαν σε όλα τα τότε γνωστά μοναστήρια, για να προσευχηθούν για την ψυχή της μητέρας μου και να κάνουν πολλά-πολλά σαρανταλείτουργα έπιασαν τόπο. Επήγα λοιπόν στα Ιεροσόλυμα, μετά από έναν χρόνο και διηγήθηκα στον τότε Πατριάρχη το όλο γεγονός. Και εκείνος μου είπε:
--Πολύ καλά έκανες βέβαια και μοίρασες όλη αυτή την τεράστια περιουσία στους φτωχούς και έδωσες στα μοναστήρια για να γίνονται Λειτουργίες στο όνομα της μητέρας σου, αλλά για τις πληροφορίες πού μου ζητάς να μάθεις που βρίσκεται ή ψυχή της μητέρας σου, εγώ δεν είμαι άξιος να σου απαντήσω. Ούτε όμως εδώ στα Ιεροσόλυμα και στα περίχωρα υπάρχει κάποιος προορατικός Γέροντας, πού να μπορεί να σε πληροφόρηση για μια τέτοια μεγάλη αποκάλυψη.


Παίρνοντας λοιπόν την ευχή του Πατριάρχου, πήγα στις Σκήτες της Θηβαΐδος της Αιγύπτου. Εκεί πράγματι γνώρισα πατέρας και ασκητής πολλούς, πού μου υπέδειξαν έναν Γέροντα, πολύ βαθιά στην Έρημο, ικανό να με βοηθήσει. Κι έτσι με έναν ντορβά στον ωμό, με λίγο νερό και ψωμί ξεκίνησα οδοιπορώντας για να βρω τον Γέροντα αυτόν.
Μου είπαν οι πατέρες ότι: «στην πρώτη σπηλιά πού θα συνάντησης, εκεί θα τον βρεις».
Και πράγματι, ύστερα από οδοιπορία τριάντα ήμερων βρήκα τη σπηλιά και τον άγιο εκείνο άνθρωπο, ό όποιος βγήκε στην είσοδο της σπηλιάς και με υποδέχθηκε.
Εκεί έπεσα στα πόδια του, του έβαλα μετάνοια, φίλησα τις άκρες των δακτύλων του και με δάκρυα στα μάτια του ανέφερα τη ζωή της μητέρας μου και ποιες ήταν οι ενέργειες μου για τη σωτηρία της ψυχής της, με τις ελεημοσύνες και τα σαρανταλείτουργα πού έκανα.

-Παιδί μου, λέει, αυτό πού ζητάς να μάθεις από μένα, είναι κάτι πάρα πολύ μεγάλο. 'Αλλά όμως, αφού έκανες τόσο μεγάλο κόπο και τόσο μεγάλη πορεία τριάντα ήμερων για να φθάσης μέχρι εδώ, θα παρακαλέσουμε τον Θεό και οι δύο μαζί, να μας πει που περίπου βρίσκετε ι ή ψυχή της μητέρας σου.

Βγήκε λοιπόν έξω, στην πόρτα της σπηλιάς, πήρε μια πετρούλα κι έκανε έναν κύκλο, ό άγιος ασκητής και μου είπε:
-Σ αυτόν τον κύκλο μέσα έλα και στάσου όρθιος. Και θα μείνεις εδώ όρθιος, χωρίς να καθίσεις, επτά ήμερες. Ούτε θα φας ούτε θα πιεις ούτε θα κουνηθείς!' Επτά μέρες κι επτά νύχτες όρθιος και ακίνητος διαρκώς θα προσεύχεσαι να ελεήσει ό Θεός να μάς φώτιση και να μάς αποκάλυψη την κατάσταση της ψυχής της μητέρας σου. Θα παρακαλείς τον Θεό συνεχώς με δάκρυα, τα όποια κάθε μέρα θα πρέπει να γίνονται και πιο πολλά. Θα κάνω κι εγώ ακριβώς το ίδιο μέσα στη σπηλιά.
Και πράγματι, λοιπόν, έγινε αυτό, όπως ακριβώς το είπε ό άγιος εκείνος Γέροντας και φημισμένος ασκητής.
Όταν έφθασε λοιπόν ή νύχτα της έβδομης ημέρας, αρπάχθηκε ό νους του μοναχού στον ουρανό και με έκσταση ψυχής είδε τα φοβερά της Βασιλείας του Θεού. Και ότι ο Θεός είναι παρών και στην κόλαση και στον παράδεισο. Στον παράδεισο χαίρονται και στην κόλαση πονούν.

Είδε λοιπόν, ας πούμε, στην αριστερή του πλευρά, μία φοβερή λίμνη, έναν βόρβορο γεμάτο ακαθαρσίες, λάσπη και ανυπόφορη δυσωδία. Ένα φοβερό μείγμα, πού έβραζε και κόχλαζε. Μέσα σ αύτη τη φοβερή λίμνη την καιόμενη του πυρός, όπως μας αναφέρει η Αποκάλυψις, το τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης, είδε να ανεβοκατεβαίνουν οι ψυχές. Πότε να βυθίζονται μέσα σ αυτήν και πότε να ανεβαίνουν ψηλά, να ανέρχονται λίγο σαν να παίρνουν μια αναπνοή και ξανά πάλι μέσα και ξανά πάλι έξω, χωρίς τελειωμό. Είχε την αίσθηση, όπως ακριβώς βράζει κανείς τα φασόλια ή τα ρεβίθια και με τον βρασμό ανεβοκατεβαίνουν αυτά, κατά τον ίδιο τρόπο έβλεπε και τις δυστυχισμένες αυτές υπάρξεις να ανεβοκατεβαίνουν.

Κάποια στιγμή λοιπόν, ανεγνώρισε και τη μητέρα του, της οποίας είδε το κεφάλι. Ανεγνώρισε κι αυτή τον γυιό της πού εύρίσκετο στην άκρη της λίμνης και φώναξε:
-Παιδί μου, ΕΛΕΟΣ!!! ΒΟΗΘΕΙΑ!!!
Και ξαναβυθίοτηκε πάλι μέσα. Και ξαναβγήκε πάλι, ξαναφάνηκε, μέχρι τη μέση τώρα. Και ξαναφωνάζη πάλι "έλεος! έλεος! βοήθεια! βοήθεια!"
-Παιδί μου, βοήθησε με, βοήθησε με!!! Καίγομαι, πνίγομαι, βασανίζομαι, υποφέρω!...
Και ξανά πάλι βυθίστηκε. Και ξαναβγήκε για τρίτη φορά.
-Και τόσος ήταν ό πόνος μου, λέει ό μοναχός, τόση ήταν ή οδύνη μου και τόση ή λαχτάρα μου, πού την ώρα πού ξαναβυθιζόταν, βούτηξα το χέρι μου μέσα, την άρπαξα από τα μαλλιά και με πολλή βία την τράβηξα έξω.

Και δίπλα μου βλέπω μία ωραιότατη χρυσή κολυμβήθρα. Από κάποιο σημείο της, από ένα βράχο...πού δεν ήταν και βράχος, δεν ξέρω τι ακριβώς ήταν! έτρεχε γάργαρο νερό και γέμιζε αυτήν την κολυμβήθρα, χωρίς να γεμίζει και χωρίς να αδειάζει ποτέ. Και πήρα τη μητέρα μου και την έβαλα μέσα σ' αυτήν την κολυμβήθρα και πλύθηκε και καθαρίστηκε και έγινε κατάλευκη σαν το χιόνι. Την έβγαλα κατόπιν από την κολυμβήθρα κι εκεί κάποιοι Νέοι, στα ολόλευκα ντυμένοι, έδωσαν λευκά ρούχα, τυλίχτηκε μ' αυτά και εντάχθηκε μέσα στον χορό των Αγίων.
  Κι εκείνη, ανάμεσα στους φωτεινότατους εκείνους Νέους, τούς ολόλαμπρους πού χαίρονταν μέσα στη χαρά της Βασιλείας του Θεού, με ευχαριστούσε συνεχώς και αδιαλείπτως, μέχρι πού ξαναήλθα στον εαυτό μου. Και βρέθηκα το πρωί πού τελείωνε ή έβδομη ημέρα, να είμαι έξω εκεί, μέσα στον κύκλο, παρακαλώντας θερμά για την κατάσταση της ψυχής της μητέρας μου και βεβαίως ύστερα να ευγνωμονώ τον Θεό συνεχώς.
Όταν ό άγιος εκείνος ασκητής με ρώτησε:
-Τι είδες, παιδί μου, αυτό το βράδυ; διηγήθηκα όλα αυτά. Και βεβαίως αναλύθηκα σε λυγμούς και σε ευχαριστίες προς τον Θεό και Σωτήρα μας, για την άπειρη ευσπλαχνία 

Του πού έβγαλε την ψυχή της μάνας μου από τον Άδη. Το χέρι μου όμως πού βούτηξε μέσα σ' αυτή την φοβερή κατακαιομένη λίμνη του πυρός, την βρωμερά και δυσώδη και μάλιστα μέχρι τον αγκώνα, ήταν όχι μόνο καμένο -διότι εκαίετο εκείνη η λίμνη- αλλά και βρωμούσε απαίσια.
--Πάτερ μου, λέω, στον άγιο εκείνο Γέροντα και ασκητή σε παρακαλώ πάρα πολύ, κάνε κάτι και θεράπευσε το χέρι μου.
Κι εκείνος μου είπε:
--Όχι! Μέχρι πού να πεθάνεις, θα το δείχνεις! Είναι ή απόδειξης, για το πόση δύναμη έχει ή Θεία Λειτουργία, τα μνημόσυνα, τα τρισάγια, οι προσευχές με το κομποσκοίνι και οι ελεημοσύνες για έναν κεκοιμημένο. Και σχίζει το ράσο του ό μεγάλος εκείνος ασκητής και Γέροντας και μου λέει:
-Τύλιξε το. Ό τόπος τώρα θα ευωδιάζει. Και για εκείνους πού θα αμφιβάλλουν, θα το ξετυλίγεις για να αποδεικνύεις την αλήθεια της ιστορίας της ψυχής της μητέρας σου.
-Σεβασμιότατε, το τραβήξατε λίγο. Για δείτε το τώρα ολόκληρο! Και ξετύλιξε ολόκληρο το χέρι του. Κι ό δεσπότης δεν άντεξε την "βρώμα" κι έφυγε από το δωμάτιο. Τόσο φοβερή ήταν ή δυσοσμία. Το ράσο όμως εκείνου του κεχαριτωμένου Γέροντος ήταν ράσο αγιασμένο, γι' αυτό είχε και τόση ευωδία.

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

Ο αλκοολικός μοναχός



Κάποτε στό Άγιον Όρος ήταν ένας μοναχός πού διέμενε στίς Καρυές. Έπινε καθημερινά καί μεθούσε καί γινόταν αιτία νά σκανδαλίζονται οι προσκυνητές. Κάποια στιγμή πέθανε καί ανακουφισμένοι κάποιοι πιστοί πήγαν στόν γέροντα Παΐσιο νά τού πούν μέ ιδιαίτερη χαρά ότι επιτέλους λύθηκε αυτό τό τεράστιο πρόβλημα.

Ο π. Παΐσιος τούς απάντησε ότι γνώριζε γιά τό θάνατο τού μοναχού, αφού είδε ολόκληρο τάγμα αγγέλων πού ήρθαν νά παραλάβουν τήν ψυχή του. Οι προσκυνητές απόρησαν καί διαμαρτυρήθηκαν καί κάποιοι προσπαθούσαν νά εξηγήσουν στόν γέροντα Παΐσιο γιά ποιόν ακριβώς μιλούσαν, νομίζοντας ότι δέν κατάλαβε ο γέροντας.

Ο γέροντας Παΐσιος τούς διηγήθηκε: «Ο συγκεκριμένος μοναχός γεννήθηκε στή Μ. Ασία, λίγο πρίν τήν καταστροφή όταν οι Τούρκοι μάζευαν όλα τά αγόρια. Γιά νά μήν τό πάρουν από τούς γονείς του, αυτοί τό έπαιρναν μαζί τους στό θερισμό καί γιά νά μήν κλαίει, τού έβαζαν λίγο ρακί στό γάλα γιά νά κοιμάται.

Ως εκ τούτου μεγαλώνοντας έγινε αλκοολικός. Κάποια στιγμή και μετά από αποτρεπτικές απαντήσεις από διάφορους γιατρούς να μην κάνει οικογένεια, ανέβηκε στο Όρος και έγινε μοναχός. Εκεί βρήκε γέροντα καί τού είπε ότι είναι αλκοολικός.

Τού είπε ο γέροντας νά κάνει μετάνοιες καί προσευχές κάθε βράδυ καί νά παρακαλεί τήν Παναγία νά τόν βοηθήσει νά μειώσει κατά 1, τά ποτήρια πού έπινε.

Μετά ένα χρόνο κατάφερε μέ αγώνα καί μετάνοια νά κάνει τά 20 ποτήρια πού έπινε, 19 ποτήρια. Ο αγώνας συνέχισε μέ τήν πάροδο τών χρόνων καί έφτασε τά 2-3 ποτήρια, μέ τά οποία όμως πάλι μεθούσε.»


Ο κόσμος έβλεπε χρόνια ένα αλκοολικό μοναχό πού σκανδάλιζε τούς προσκυνητές, ο Θεός έβλεπε ένα αγωνιστή μαχητή πού μέ μεγάλο αγώνα αγωνίστηκε νά μειώσει τό πάθος του.

Χωρίς νά ξέρουμε γιατί ο κάθε ένας προσπαθεί νά κάνει αυτό πού θέλει νά κάνει, μέ ποιό δικαίωμα νά κρίνουμε τήν προσπάθειά του;



Πηγή : vatopaidi.wordpress.com 

Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

ΝΕΟΣ 21 ΧΡΟΝΩΝ ΞΥΠΝΑΕΙ ΑΠΟ ΚΩΜΑ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙ Η ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ ΤΟΥ



    Ο Sam Schmid, 21χρονος φοιτητής από την Αριζόνα, ενώ είχε διαγνωσθεί κλινικά νεκρός και λίγο πριν προετοιμαστεί για την αφαίρεση των προς μεταμόσχευση οργάνων του, ανένηψε με θαυμαστό τρόπο, λίγες μόνο ώρες πριν οι γιατροί τον αποσυνδέσουν από τη μηχανική υποστήριξη. Ο νεαρός φοιτητής είχε τραυματισθεί σοβαρά σε τροχαίο δυστύχημα στο Tuscon στις 18 Οκτωβρίου. Τα εγκεφαλικά τραύματα του 21χρονου ήσαν τόσο σοβαρά που δεν μπορούσαν να τον περιθάλψουν στο τοπικό νοσοκομείο.
Μεταφέρθηκε αεροπορικώς στο Barrow Neurological Institute στο Phoenix όπου χειρουργήθηκε για ανεύρυσμα, το οποίο πιθανόν να του κόστιζε τη ζωή. Όταν οι νοσοκομειακοί υπάλληλοι άρχισαν την παρηγορητική φροντίδα και έθιξαν το ζήτημα της δωρεάς οργάνων στην οικογένεια του ασθενούς, ο νεαρός Schmid άρχισε ξαφνικά να επανέρχεται, κινώντας αρχικά δύο δάκτυλα. Σήμερα μπορεί και περπατάει υποστηριζόμενος και η ομιλία του αν και αργή, έχει βελτιωθεί. Οι γιατροί λένε ότι μάλλον θα έχει πλήρη αποκατάσταση της υγείας του. Ο νεαρός ελπίζει να λάβει εξιτήριο μιας ημέρας ώστε να κάνει Χριστούγεννα με την οικογένειά του.

Η μητέρα του, Susan Regan, πρόεδρος της ασφαλιστικής εταιρείας  Lovitt-Touche, είπε, «ποτέ μα ποτέ δεν θα μπορούσε κανείς να μου δώσει καλύτερο Χριστουγεννιάτικο δώρο».  «Λέω σε όλους ότι πρόκειται περί θαύματος, αυτό που λέμε σύγχρονο θαύμα», λέει η Regan, καθολική, 59 ετών και συνεχίζει, «φίλοι μου που είναι άθεοι μου τηλεφώνησαν και μου είπαν ότι θα αρχίσουν να πηγαίνουν στην εκκλησία». Ο γιατρός του νεαρού Schmid,διαπρεπής νευροχειροργός Dr. Robert Speltzer, συμπλήρωσε ότι η ανάνηψή του ήταν όντως θαύμα. «Τά ’χω χάσει με την απίστευτη ανάρρωση του νεαρού Schmid σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, αν αναλογισθεί κανείς την έκταση των θανάσιμων τραυμάτων του», είπε ο Speltzer. Οι υπάλληλοι του νοσοκομείου αποδίδουν εύσημα στον Spelzer που χάρη στο ένστικτό του και παρ’ όλη τη σοβαρότητα της πρόγνωσης  που δεν άφηνε περιθώρια ελπίδας, ο Schmid είναι ζωντανός. Είπαν επίσης ότι σε τέτοιες περιπτώσειςθεωρείται πολύ φυσικό οι γιατροί να σταματούν τη μηχανική υποστήριξη.
Ο Speltzer είπε ότι όλες οι πιθανότητες ήσαν εναντίον του νεαρού. Ο ίδιος έχει κάνει πάνω από 6.000 τέτοιου είδους εγχειρήσεις και μάλιστα έχει εκπαιδεύσει τον γιατρό που χειρούργησε την γερουσιαστή Gabrielle Giffords όταν στις αρχές του χρόνου την πυροβόλησαν στο κεφάλι. Κατά τη διάρκεια της εγχείρησης του νεαρού, ο Spelzer «ψαλίδισε» το ανεύρυσμα που ήταν σαν μπαλάκι στο αιμοφόρο αγγείο, λες και μπάλωνε λάστιχο και τελικά η διαδικασία αυτή πέτυχε. Πέρασαν ημέρες και ο νεαρός δεν φάνηκε να ανταποκρίνεται. Αυτό όμως που προβλημάτιζε τον γιατρό ήταν ότι η μαγνητική τομογραφία δεν παρουσίαζε θανάσιμη κάκωση. Έτσι λοιπόν, αποφάσισε να αφήσει τον νεαρό συνδεδεμένο στα μηχανήματα τεχνητής υποστήριξης για λίγο περισσότερο. Τα προβλήματα ήσαν πολλά, αιμορραγία, ανεύρυσμα, εγκεφαλικό εξ αιτίας του ανευρύσματος, είπε ο Speltzer, όμως δεν υπήρχε θρόμβος στο σημαντικότερο σημείο του εγκεφάλου από το οποίο, όπως γνωρίζουμε, δεν θα μπορούσε ποτέ να ανανήψει ούτε είχε υποστεί τόσο σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο, εξ αιτίας του οποίου να μη μπορούσε να ζήσει φυσιολογικά. Όσο η οικογένεια ελάμβανε ρεαλιστική γνωμάτευση για τις λιγοστές πιθανότητες του νεαρού, ο Speltzer ζήτησε νέα μαγνητική για να διαπιστωθεί αν οι επίμαχες περιοχές του εγκεφάλου είχαν σκουρήνει, πράγμα το οποίο θα σήμαινε εγκεφαλικό θάνατο. «Αν δεν συμβαίνει αυτό, θα περιμένουμε και θα τον αφήσουμε λίγο ακόμα στην τεχνητή υποστήριξη. Πάντως δεν θα ήθελα να δώσω στην οικογένεια ψεύτικες ελπίδες», είπε ο γιατρός.
Η μητέρα του Schmid είπε ότι παρ ’ότι δεν την ρώτησαν ξεκάθαρα περί δωρεάς των οργάνων του γιου της, της μίλησαν με μαλακό τρόπο σχετικά με την ποιότητα ζωής. «Γνώριζα ότι κάποια στιγμή έπρεπε να πάρουμε κάποια απόφαση και συνέχισα να προσεύχομαι», είπε η Regan. Το πρωί η μαγνητική είχε φέρει ενθαρρυντικά νέα. Το βράδυ ο νεαρός Schmid ανεξήγητα άρχισε να σηκώνει δύο δάκτυλα μετά από παράγγελμα των γιατρών. «Ήταν σαν να έσκαγαν πολλά πυροτεχνήματα ταυτόχρονα», είπε ο Speltzer.
Σήμερα η ομιλία του Schmid έχει αποκατασταθεί πλήρως. Μιλώντας ο ίδιος ο νεαρός στο ABCNews.com, είπε, «αισθάνομαι καλά, είμαι σε αναπηρική καρέκλα αλλά έχω μεγάλη βοήθεια». Είπε ότι δεν θυμόταν καθόλου ούτε το δυστύχημα  ούτε το πώς συνήλθε από το κώμα. «Μου τα είπαν όλα μετά», είπε ο νεαρός. Ο Schmid επέστρεφε από προπόνηση μπάσκετ στο παλαιό του σχολείο όταν ξαφνικά ένα φορτηγό μπήκε στη λωρίδα του. Το τζιπ στο οποίο επέβαινε εκτινάχτηκε στον αέρα και αφού χτύπησε σε μία κολώνα, έπεσε  στην πλαινή του μεριά. Ο Schmid  έσπασε το αριστερό του χέρι καθώς και τους δύο μηρούς αλλά το χειρότερο ήταν οι εγκεφαλικές κακώσεις που ήσαν περίπλοκες και σε τέτοιες περιπτώσεις θανατηφόρες. Όσοι γνωρίζουν το περιστατικό από κοντά είπαν ότι ίσως αυτό που έκανε τη διαφορά ήταν η στήριξη που πήρε ο νεαρός από την οικογένεια και τους φίλους του και κατά μεγάλο λόγο η φροντίδα που δέχτηκε στο Barrow. Ο 24χρονος αδελφός του, John, ειδικός πληροφορικής, πήρε άδεια από την υπηρεσία του στο Σικάγο για να σταθεί στο πλευρό του αδελφού του. Συγγενείς και φίλοι κατέφθασαν απ ’όλη τη χώρα για να παρασταθούν στον φίλο τους. Ο John Schmid είπε, «φαινόταν ότι προχωρούσαμε στην αναμονή του χειρότερου και ότι δεν θα υπήρχε αίσια έκβαση. Για να μιλάμε ξεκάθαρα, το θαύμα είναι ότι μέσα σε επτά ημέρες,  περάσαμε από τη δωρεά οργάνων στην ανάρρωση. Από το ένα άκρο στο άλλο». Είπε ότι η ομιλία του αδελφού του ήταν αργή αλλά καταλάβαινε ό ,τι του έλεγαν. Η φυσική του κατάσταση λόγω άσκησης –είναι προπονητής μπάσκετ και snowboard- μάλλον βοήθησε. «Ειλικρινά δεν βρίσκω λόγια» είπε ο John Schmid. «Είμαι πολύ περήφανος για τον Sam. Έχει γερή κράση και ισχυρή θέληση. Αλλά η όλη υπόθεση ήταν κάτι που μου άνοιξε τα μάτια. Τίποτα δεν πρέπει να θεωρούμε ως δεδομένο».
Ο γιατρός του Sam συμφωνεί «Ικανοποιείσαι πολύ όταν σώζεις κάποιον  που αντιμετωπίζει καταστροφικά νευρολογικά προβλήματα ή και τον ίδιο τον θάνατο», είπε ο Speltzer. «Αντίθετα, θλίβεσαι απίστευτα όταν οι προσπάθειές σου να σώσεις κάποιον, αποτυγχάνουν. Κατά κάποιον τρόπο η ανάνηψή του ήταν ένα θαύμα. Είναι μια θαυμάσια Χριστουγεννιάτικη ιστορία». Ως  επιστημών ο Spelzer δεν ήταν διατεθειμένος να κάνει εικασίες ως προς το τί ακούει ένας ασθενής που βρίσκεται σε κώμα. Πάντως παραδέχεται ότι “ υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που δεν καταλαβαίνουμε σχετικά με τον εγκέφαλο και το τί συμβαίνει όταν κάποιος βρίσκεται κοντά στον θάνατο. Η οικογένεια του νεαρού όλη μέρα ήταν στο πλάι του και όλη νύχτα όλοι ήσαν από πάνω του για να δουν μήπως υπήρχε έστω και μια πιθανότητα πριν τον αφήσουν να φύγει. Όμως πιστεύω πάρα πολύ ότι οι θετικές σκέψεις και η θετική  ενέργεια μέσα σε ενα δωμάτιο δεν μπορούν παρά μόνο να βοηθήσουν».

Μετάφραση: Αντωνία Μποτονάκη
Θερμές ευχαριστίες γιά τήν μετάφραση και την αποστολή της.
Ιερομόναχος Σάββας Αγιορείτης

Πηγή:http://gma.yahoo.com/readied-donate-organs-21-old-emerges-coma-204904805.html, YAHOO!NEWS 23/10/2011,


Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

Λόγος εις την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου, Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού



Τί εναι ατό τό μυστήριο τό μέγα, πού συντελεται γύρω πό τό πρόσωπό σου, ερή Μητέρα καί Παρθένε; «Ελογημένη σύ ν γυναιξί καί ελογημένος καρπός τς κοιλίας σου». σο πάρχουν νθρωποι θά σέ μακαρίζουν, γιατί μονάχα Σύ εσαι ξια γιά μακαρισμό!
Καί νά πού λες ο γενιές Σέ μακαρίζουν. σένα εδαν ο θυγατέρες τς ερουσαλήμ, δηλαδή τς κκλησίας, καί σέ μακάρισαν ο βασίλισσες, δηλαδή ο ψυχές τν δικαίων, καί θά σέ μνον αώνια. Γιατί Σύ εσαι θρόνος βασιλικός, στόν ποον παραστέκονται γγελοι κοιτάζοντας τόν Βασιλέα καί Δημιουργό νά κάθεται πάνω του.

Σύ γινες δέμ νοητή, πιό ερή καί πιό θεϊκή πό τήν παλιά. Γιατί σέ κείνη τήν δέμ μεινε δάμ γήινος, ν σ' σένα Κύριος του ορανο.
σένα προεικόνισε κιβωτός, γιατί Σύ γέννησες τόν Χριστό, τή σωτηρία το κόσμου, πού καταπόντισε τήν μαρτία καί κατασίγησε τά κύματά της.
σένα προεικόνισε βάτος, σένα εχαν πιγράψει προφητικς ο θεοχάρακτες πλάκες, σένα προζωγράφισε κιβωτός το νόμου καί Σένα εχαν φανερά προτυπώσει στάμνα χρυσή καί λυχνία καί τράπεζα καί ράβδος το αρν πού 'χε βλαστήσει.
πό Σένα προλθε φλόγα τς θεότητος, τό μέτρο καί Λόγος το Πατρός, τό γλυκύτατο καί οράνιο μάννα, τό νομα τό περίγραπτο καί πάνω πό λα τά νόματα, τό φς τό αώνιο καί πρόσιτο, ρτος τς ζως οράνιος, καρπός πού δέν γεωργήθηκε, λλά βλάστησε πό Σένα μέ σμα νθρώπινο.
σένα δέν προμηνοσε τό καμίνι πού βγαζε φωτιά καί ταυτόχρονα δρόσιζε λλά καί καιγε κι ταν ντίτυπο τς θείας φωτις πο μέσα Σου κατοίκησε;
Παρά λίγο μως θά ξεχνοσα τή σκάλα το ακώβ. Τί δηλαδή; Δέν εναι φανερό σέ λους τι σένα προεικόνιζε κι ταν προτύπωσή Σου; πως ακώβ εχε δε τίς κρες της σκάλας νά νώνουν τόν ορανό μέ τή γ καί νά νεβοκατεβαίνουν σ' ατήν γγελοι, τσι κι σύ νωσες ατά πού σαν πρίν χωρισμένα, φο μπκες στή μέση Θεο καί νθρώπων κι γινες σκάλα, γιά νά κατεβε σέ μς Θεός, πού πρε τό δύναμο προζύμι μας καί τό νωσε μέ τόν αυτό Του κι κανε τόν νθρώπινο νο πού βλέπει τόν Θεό.
Πο θά ποδώσουμε κόμη τά κηρύγματα τν Προφητν; Σ' σένα, ν θέλουμε νά δείξουμε τι εναι ληθινά! Γιατί, ποιό εναι τό Δαβιτικό μαλλί το προβάτου πο πάνω του πεσε σάν βροχή Υός το Θεο, πο εναι συνάναρχος μέ τόν Πατέρα; Δέν εσαι Σύ λοφάνερα;
Ποιά εναι πίσης Παρθένος, πού σαΐας προορατικς προφήτευσε τι θά συλλάβει καί θά γεννήσει Υόν τόν Θεό, πο εναι μαζί μας;
Καί ποιό εναι τό βουνό το Δανιήλ, πό τό ποο κόπηκε πέτρα, γκωνάρι, Χριστός, χωρίς νά ποκύψει σέ νθρώπινο ργαλεο;
ς ρθει εζεκιήλ θεϊκότατος κι ς δείξει πύλη πού χει κλειστε καί πού πέρασε πό μέσα τς μόνο Κύριος καί παραμένει κλειστή.
σένα, λοιπόν, κηρύττουν ο Προφτες. σένα διακονον ο γγελοι καί πηρετον ο πόστολοι. σένα σήμερα, καθώς ναχωροσες πρός τόν Υό Σου, περιτριγύριζαν ψυχές Δικαίων καί Πατριαρχν καί τό πειρο πλθος τν θεοφόρων Πατέρων, πού συγκεντρώθηκαν πό τά πέρατα τς γής, σάν μέσα σέ σύννεφο, ψάλλοντας μνους ερούς σ' σένα, τήν πηγή το ζωαρχικο σώματος το Κυρίου, πλημμυρισμένοι πό τά θεία συναισθήματα.
Ώ, πς πηγή τς ζως μεταφέρεται πρός τήν ζωήν διά μέσου του θανάτου! Πς νά νομάσουμε τό μυστήριο τοτο πο σχετίζεται μέ Σένα; Θάνατο; Μά, ν καί πανίερη καί μακαρία ψυχή Σου χωρίζεται πό τό μίαντο σμα Σου καί ατό τό σμα Σου παραδίδεται στήν ταφή, μως δέν παραμένει στό θάνατο κι οτε διαλύεται πό τή φθορά. πως λιος, λόλαμπρος καί πάντα φωτεινός, ταν σκεπαστε γιά λίγο πό τό σμα τς σελήνης, φαίνεται σάν νά χάνεται καί τό σκοτάδι νά παίρνει τή θέση τς λάμψης του, μά ατός δέν χάνει τό φς του, λλά χει μέσα το τήν πηγή το φωτός. τσι κι σύ, ν καί καλύπτεσαι σωματικά πό τόν θάνατο γιά κάποιο χρονικό διάστημα, ντούτοις ναβλύζεις πλούσια, καθαρά κι τέλειωτα τά νάματα το θείου φωτός καί τς θάνατης ζως, ποταμούς χάριτος καί πηγές αμάτων.
σύ νθισες σάν δένδρο γλυκύτατο κι εναι καρπός Σου ελογία στό στόμα τν πιστν! Γι' ατό καί δέν θά νομάσω θάνατο τήν ερή μετάστασή Σου, λλά κοίμηση ποδημία νδημία, γιά νά κφρασθ καλύτερα, φο, φεύγοντας πό τήν κατοικία το σώματος, πηγαίνεις νά κατοικήσεις στά καλύτερα, στά δεξιά το θρόνου το Υο Σου.
γγελοι μαζί μέ ρχαγγέλους Σέ μεταφέρουν πό τή γ στούς ορανούς. Καθώς περνς ελογεται έρας καί αθέρας καθαγιάζεται. Χαίροντας ποδέχεται ορανός τήν ψυχή Σου. Σέ προϋπαντον ο οράνιες δυνάμεις μέ μνους ερούς καί τελετή χαρμόσυνη: «τίς ατή ναβαίνουσα λελευκανθισμένη, γκύπτουσα σεί ρθρος;». Εσαι ραία, λένε ο οράνιες δυνάμεις, σάν τό φεγγάρι κι λα τά Χερουβίμ κπλήσσονται καί τά Σεραφείμ Σέ δοξάζουν, σένα πού δέν νέβηκες μονάχα ς τόν ορανό, σάν τόν Προφήτη λία, οτε μονάχα μέχρι τόν τρίτο ορανό, σάν τόν πόστολο Παλο, λλά φτασες μέχρις ατόν τόν θρόνο το Υο Σου καί στέκεις κοντά Του μέ πολλή κι νείπωτη παρρησία.
γινες, λοιπόν, ελογία γιά λον τόν κόσμο, γιασμός γιά τό σύμπαν, νεση γιά τούς κουρασμένους, παρηγοριά γιά τούς πενθοντες, θεραπεία γιά τούς ρρώστους, λιμάνι γιά το θαλασσοδαρμένους, συγχώρηση γιά τούς μαρτωλούς, παρηγοριά γιά τούς λυπημένους, πρόθυμη βοήθεια γιά λους πού σέ πικαλονται, ρχή καί μέση καί τέλος λων τν γαθν πού ξεπερνον τόν νο μας.
Πς ποδέχθηκε ορανός ατήν πο γινε πλατύτερη π' ατόν; Καί πς τάφος δέχθηκε Ατήν πο δέχθηκε μέσα Τς τόν Θεόν; μνμα ερό καί θαυμαστό καί σεβάσμιο καί προσκυνητό, πού καί τώρα τό περιποιονται γγελοι, παρευρισκόμενοι μέ πολύν σεβασμό καί φόβο, καί νθρωποι πού ρχονται σ' ατό μέ πίστη, τιμώντας τό, προσκυνώντας τό, φιλώντας τό μέ μάτια καί χείλια καί μέ πόθο ψυχς ντλώντας πλοτο γαθν.
μπρός, λοιπόν, ς ταξιδέψουμε νοερά μακριά π' τή ζωή ατή μαζί μέ τήν Παναγία, πού φεύγει π' τή γ ατή.
λτε λοι μέ πόθο καρδιακό, ς κατεβομε στόν τάφο μαζί μέ τήν Παρθένο πού κατέρχεται σ' ατόν. ς παρασταθομε λόγυρα στό ερότατο κρεβάτι της.
ς ψάλλουμε μνους ερούς, τέτοια περίπου λέγοντας μελωδικά σματα: «Χαρε Κεχαριτωμένη, Κύριος μετά σου». Χαρε μνάς πού γέννησες τόν μνό το Θεο. Χαρε σύ πού εσαι πιό πάνω πό τίς γγελικές δυνάμεις. Χαρε δούλη καί Μητέρα το Θεο. μήν. Μητροπολη κηφισίας