Μπες και Δες

Δεν είναι πάντα στη ζωή μας απαραίτητα τα χρήματα, μπορούμε να προσφέρουμε στον συνάνθρωπό μας και με λίγη καλή θέληση. Χρήματα μπορεί να μην υπάρχουν, όμως πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν άνθρωποι που θα χαρίσουν λίγα χαμόγελα… Μάθε για την ομάδα μας … Βοήθησε και εσύ ……

Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

Σήμερα Παρασκευή 28/06/2013, ας κάνουμε όλοι προσευχή και για ...

Αγαπητοί φίλοι της Εσταυρωμένης Αγάπης


είναι αρκετά θλιβερό στις μέρες μας να βλέπουμε ως μέσο διεξόδου στα τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε τον αλκοολισμό, τα ναρκωτικά, το τσιγάρο και ακόμα χειρότερα ο Θεός να φυλάει την αυτοκτονία. Πόσες φορές δεν έχουμε φτάσει όλοι στα όρια μας αναστενάζοντας ότι δεν αντέχουμε άλλο και όμως κάθε φορά χάριν της υπομονής μας ανταμειφτήκαμε μετά. Ας μη ξεχνάμε λοιπόν όλους αυτούς τους ανθρώπους και ας έχουμε στο νου μας ότι σε στιγμές αδυναμίας όλοι μπορούμε να βρεθούμε σε τέτοιες καταστάσεις. Σήμερα η προσευχή μας ας είναι για όλους αυτούς τους ανθρώπους. Ο Θεός να μας ενισχύει ψυχικά και σωματικά και να καταφεύγουμε σε Αυτόν ως στοργικός Πατέρας μας που είναι και πάντα θα είναι. 

Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

Απόστολος και Ευαγγέλιο Κυριακής Δ’ Ματθαίου

Απόστολος, προς Ρωμαίους ΣΤ’ 18-23


18 ἐλευθερωθέντες δὲ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῇ δικαιοσύνῃ.
19 Ἀνθρώπινον λέγω διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς σαρκὸς ὑμῶν. ὥσπερ γὰρ παρεστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ τῇ ἀνομίᾳ εἰς τὴνἀνομίαν, οὕτω νῦν παραστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ δικαιοσύνῃεἰς ἁγιασμόν.
20 Ὅτε γὰρ δοῦλοι ἦτε τῆς ἁμαρτίας, ἐλεύθεροι ἦτε τῇ δικαιοσύνῃ.
21 Τίνα οὖν καρπὸν εἴχετε τότε ἐφ᾿ οἷς νῦν ἐπαισχύνεσθε; τὸ γὰρ τέλοςἐκείνων θάνατος.
22 Νυνὶ δὲ ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας δουλωθέντες δὲ τῷ Θεῷἔχετε τὸν καρπὸν ὑμῶν εἰς ἁγιασμόν, τὸ δὲ τέλος ζωὴν αἰώνιον.
23 Τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος, τὸ δὲ χάρισμα τοῦ Θεοῦ ζωὴαἰώνιος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.

Μετάφραση
                    
18 ἀφοῦ ἐλευθερωθήκατε ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν, ἐγίνατε δοῦλοι τῆς δικαιοσύνης.
19 Μιλῶ κατὰ ἀνθρώπινον τρόπον ἕνεκα τῆς φυσικῆς σας ἀδυναμίας. Ὅπως δηλαδὴ παραδώσατε ἄλλοτε τὰ μέλη σας ὑπόδουλα εἰς τὴν ἀκαθαρσίαν καὶ τὴν ἀνομίαν, ποὺ συνετέλεσε εἰς τὴν ἀνομίαν σας, ἔτσι τώρα νὰ παραδώσετε τὰ μέλη σας ὑπόδουλα εἰς τὴν δικαιοσύνην, ποὺ θὰ συντελέσῃ εἰς τὸν ἁγιασμόν σας.
20 Διότι ὅταν ἤσαστε δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας, ἤσαστε ἐλεύθεροι ὡς πρὸς τὴν δικαιοσύνην.
21 Καὶ τί κέρδος εἴχατε τότε ἀπὸ τὰ ἔργα σας διὰ τὰ ὁποῖα τώρα ἐντρέπεσθε; Τὸ τέλος ἐκείνων εἶναι ὁ θάνατος.
22 Ἀλλὰ τώρα ποὺ ἐλευθερωθήκατε ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν καὶ ὑποδουλωθήκατε εἰς τὸν Θεόν, ἔχετε κέρδος ποὺ σᾶς ὁδηγεῖ εἰς τὸν ἁγιασμόν, καὶ τελικὰ εἰς ζωὴν αἰώνιον.
23 Διότι ὁ μισθὸς ποὺ πληρώνει ἡ ἁμαρτία εἶναι θάνατος, ἐνῶ τὸ δῶρον τοῦ Θεοῦ εἶναι ζωὴ αἰώνιος διὰ τοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ τοῦ Κυρίου μας.

Ευαγγέλιο κατά Ματθαίου Η’ 5-13
                                                                             
5 Εἰσελθόντι δὲ αὐτῷ εἰς Καπερναοὺμ προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων·
6 Κύριε,  παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος.
7 Καὶ λέγει αὐτῷ  Ἰησοῦς· ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν.
8 Καὶ ἀποκριθεὶς  ἑκατόνταρχος ἔφη· Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μουὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται  παῖς μου.
9 Καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν, ἔχων ὑπ᾿ ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ,ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου, ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ.
10 Ἀκούσας δὲ  Ἰησοῦς ἐθαύμασε καὶ εἶπε τοῖς ἀκολουθοῦσιν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον.
11 Λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσι καὶἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳτῶν οὐρανῶν,
12 οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον·ἐκεῖ ἔσται  κλαυθμὸς καὶ  βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.
13 Καὶ εἶπεν  Ἰησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῳ· ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι. Καὶ ἰάθη  παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ.

Μετάφραση

5 Ὅταν ἐμπῆκε εἰς τὴν Καπερναούμ, ἦλθε πρὸς αὐτὸν ἕνας ἑκατόνταρχος,
6 ὁ ὁποῖος τὸν παρακαλοῦσε καὶ τοῦ ἔλεγε, «Κύριε, ὁ δοῦλος μου εἶναι κατάκοιτος εἰς τὸ σπίτι, παράλυτος καὶ ὑποφέρει τρομερά».
7 Ὁ Ἰησοῦς τοῦ λέγει, «Ἐγὼ θὰ ἔλθω καὶ θὰ τὸν θεραπεύσω».
8 Ἀπεκρίθη ὁ ἑκατόνταρχος, «Κύριε, δὲν εἶμαι ἄξιος γιὰ νὰ μπῇς κάτω ἀπὸ τὴν στέγην μου, ἀλλὰ μόνον πὲς ἕναν λόγο καὶ θὰ θεραπευθῇ ὁ δούλος μου.
9 Διότι καὶ ἐγώ, ποὺ εἶμαι ἕνας ἄνθρωπος ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν ἄλλων, ἔχω ὑπὸ τὰς διαταγάς μου στρατιῶτες καὶ λέγω εἰς τοῦτον, «Πήγαινε», καὶ πηγαίνει, καὶ εἰς τὸν ἄλλον, «Ἔλα», καὶ ἔρχεται καὶ εἰς τὸν δοῦλον μου, «Κάνε τοῦτο», καὶ τὸ κάνει.
10 Ὅταν ἄκουσε αὐτὰ ὁ Ἰησοῦς, ἐθαύμασε καὶ εἶπε εἰς ἐκείνους ποὺ τὸν ἀκολουθοῦσαν, «Σᾶς βεβαιῶ ὅτι οὔτε εἰς τοὺς Ἰσραηλίτας δὲν εὑρῆκα τόσον μεγάλην πίστην.
11 Σᾶς λέγω, ὅτι πολλοὶ θὰ ἔλθουν ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴν καὶ τὴν Δύσιν καὶ θὰ καθίσουν εἰς τὸ τραπέζι μαζί μὲ τὸν Ἀβραὰμ καὶ τὸν Ἰσαὰκ καὶ τὸν Ἰακὼβ στὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν,
12 ἐνῷ τὰ παιδιὰ τῆς βασιλείας θὰ ριφθοῦν ἔξω εἰς τὸ σκοτάδι. Ἐκεῖ θὰ εἶναι τὸ κλάμα καὶ τὸ τρίξιμο τῶν δοντιῶν».
13 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸν ἑκατόνταρχον, «Πήγαινε καὶ ἂς σοῦ γίνῃ ὅπως ἐπίστεψες». Καὶ θεραπεύθηκε ὁ δοῦλος κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην.

Απόστολος και Ευαγγέλιο Κυριακής Γ’ Ματθαίου

Απόστολος, προς Τίτον Γ’ 8 – 15

8 Πιστὸς  λόγος· καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι, ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ. Ταῦτά ἐστι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις·
9 μωρὰς δὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας καὶ ἔρεις καὶ μάχας νομικὰς περιΐστασο· εἰσὶ γὰρ ἀνωφελεῖς καὶ μάταιοι.
10 Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ,
11 εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται  τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος.
12 Ὅταν πέμψω Ἀρτεμᾶν πρός σε  Τυχικόν, σπούδασον ἐλθεῖν πρός με εἰς Νικόπολιν· ἐκεῖ γὰρ κέκρικα παραχειμάσαι.
13 Ζηνᾶν τὸν νομικὸν καὶ Ἀπολλὼ σπουδαίως πρόπεμψον, ἵνα μηδὲν αὐτοῖς λείπῃ.
14 Μανθανέτωσαν δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων προΐστασθαι εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας, ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι.
15 Ἀσπάζονταί σε οἱ μετ' ἐμοῦ πάντες. Ἄσπασαι τοὺς φιλοῦντας ἡμᾶςἐν πίστει.  χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν.

Μετάφραση
                    
8 Εἶναι ἀξιόπιστα τὰ λόγια αὐτά, καὶ αὐτὰ θέλω νὰ διαβεβαιώνῃς, ὥστε νὰ φροντίζουν ἐκεῖνοι ποὺ ἐπίστεψαν εἰς τὸν Θεὸν νὰ εἶναι πρωτοπόροι καλῶν ἔργων. Αὐτὰ εἶναι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα διὰ τοὺς ἀνθρώπους,
9 ἀλλ’ ἀπόφευγε μωρὰς συζητήσεις, γενεαλογίας, ἔριδας καὶ φιλονεικίας διὰ τὸν νόμον, διότι εἶναι ἀνωφελεῖς καὶ μάταιαι.
10 Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσίαν, ἄφηνέ τον.
11 Νὰ γνωρίζεις ὅτι ἕνας τέτοιος ἔχει διαστραφῆ, ἁμαρτάνει καὶ ἔτσι καταδικάζει ὁ ἴδιος τὸν ἑαυτόν του.
12 Ὅταν θὰ στείλω τὸν Ἀρτεμᾶν σ’ ἐσὲ ἢ τὸν Τυχικόν, φρόντισε νὰ ἔλθῃς σ’ ἐμὲ εἰς τὴν Νικόπολιν, διότι ἐκεῖ ἀπεφάσισα νὰ περάσω τὸν χειμῶνα.
13 Τὸν Ζηνᾶν τὸν νομικόν, καὶ τὸν Ἀπολλὼ κατευόδωσέ τους μὲ ἐνδιαφέρον, διὰ νὰ μὴ τοὺς λείψῃ τίποτε.
14 Ἂς μαθαίνουν καὶ οἱ δικοί μας νὰ εἶναι πρωτοπόροι καλῶν ἔργων εἰς ἐπειγούσας ἀνάγκας, διὰ νὰ μὴν εἶναι ἄκαρποι.
15 Σὲ χαιρετοῦν ὄλοι ὅσοι εἶναι μαζί μου. Χαιρέτησε ἐκείνους ποὺ μᾶς ἀγαποῦν ἐν πίστει. Ἡ χάρις νὰ εἶναι μαζὶ μὲ ὅλους σας. Ἀμήν.

Ευαγγέλιο κατά Ματθαίου Ε’ 14-19
                                                                             
14 Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. Οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη·
15 οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασι αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ.
16 Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς.
17 Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι.
18 Ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται.
19 Ὅς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν.

Μετάφραση

14 Σεῖς εἶσθε τὸ φῶς τοῦ κόσμου· δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ κρυφθῇ πόλις, ποὺ βρίσκεται ἐπάνω σὲ ἕνα βουνό.
15 Οὔτε ἀνάβουν λυχνάρι καὶ τὸ τοποθετοῦν κάτω ἀπὸ τὸ μόδι, ἀλλὰ ἐπάνω εἰς τὸν λυχνοστάτην καὶ ἔτσι λάμπει εἰς ὅλους, ποὺ βρίσκονται εἰς τὸ σπίτι.
16 Ἔτσι πρέπει νὰ λάμψῃ τὸ φῶς σας ἐμπρὸς στοὺς ἀνθρώπους, διὰ νὰ ἰδοῦν τὰ καλά σας ἔργα καὶ νὰ δοξάσουν τὸν Πατέρα σας ποὺ εἶναι εἰς τὸν οὐρανόν».
17 «Μὴ νομίσετε ὅτι ἦλθα διὰ νὰ καταργήσω τὸν νόμον ἢ τοὺς προφῆτας. Δὲν ἦλθα νὰ καταργήσω, ἀλλὰ νὰ ἐκπληρώσω.
18 Ἀλήθεια σᾶς λέγω, ἕως ὅτου παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, οὔτε ἕνα γιῶτα ἢ μικρὴ στιγμὴ δὲν θὰ καταργηθῇ ἀπὸ τὸν νόμον, μέχρις ὅτου γίνουν ὅλα.
19 Ἐκεῖνος λοιπὸν ποὺ θὰ παραβῇ μίαν ἀπὸ τὰς ἐντολὰς αὐτὰς τὰς ἐλαχίστας καὶ διδάξῃ τοὺς ἄλλους νὰ κάνουν τὸ ἴδιο, αὐτὸς θὰ ὀνομασθῇ ἐλάχιστος εἰς τὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἐνῷ ἐκεῖνος ποὺ τὰς ἐφαρμόζει καὶ τὰς διδάσκει, αὐτὸς θὰ ὀνομασθῇ μεγάλος εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.


Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013

Σήμερα Παρασκευή 21/06/2013, ας κάνουμε όλοι προσευχή και για ...

Αγαπητοί φίλοι της Εσταυρωμένης Αγάπης


εμείς που ζούμε, έχουμε περιθώρια μετάνοιας, ενώ οι καημένοι οι κεκοιμημένοι δεν μπορούν πια μόνοι τους να καλυτερεύσουν την θέση τους, αλλά περιμένουν από μας βοήθεια. Γι’ αυτό έχουμε χρέος να τους βοηθήσουμε με την προσευχή μας (Γέροντας Παϊσιος). 
Με αφορμή το ψυχοσάββατο αύριο το σημερινό θέμα προσευχής είναι για τους κεκοιμημένους. Ευχόμαστε Καλό Παράδεισο σε όλους τους κεκοιμημένους και καλό αγώνα σε όλους εμάς.



Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Σήμερα Παρασκευή 14/06/2013, ας κάνουμε όλοι προσευχή και για ...


Σήμερα προτείνουμε να κάνουμε προσευχή για τους ομοφυλόφιλους με αφορμή την παρέλασή τους στη Θεσσαλονίκη. Να τους φωτίσει ο Θεός και αυτούς και εμάς να μην πέσουμε σε κατάκριση αλλά να το αντιμετωπίσουμε το θέμα με αγάπη και να αντιδρούμε με την αμαρτία και όχι με τους ανθρώπους. Καλή φώτιση σε όλους μας!

Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

Ανακοίνωση για ρούχα

Αγαπητοί φίλοι της Εσταυρωμένης Αγάπης

με πολλή χαρά σας ανακοινώνουμε ότι μέχρι και τις 18 Ιουνίου θα μαζεύουμε ρούχα για να τα στείλουμε στον Ορωπό Αττικής στον Τοπικό Σύλλογο Πολυτέκνων.

Φυσικά δεν ξεχνάμε ότι οι καιροί είναι δύσκολοι για όλους μας. Άν όμως ο καθένας μας δώσει από λίγο, θα μαζευτούν αρκετά ώστε να βοηθήσουμε κάποιους που πιθανόν έχουν μεγαλύτερη ανάγκη.

Εάν κάποιος θέλει να επικοινωνήσει μαζί μας μπορεί να καλέσει στα εξής τηλέφωνα τις ώρες 16.00 - 21.00 :

6946 262 170 (Δημήτρης)
6976 583 099 (Ευαγγελία)

Επίσης αν κάποιος είναι από Αθήνα ή από κάπου εκεί κοντά και ενδιαφέρεται ας επικοινωνήσει μαζί μας για να του δώσουμε τα στοιχεία του Συλλόγου να τα στείλει κατευθείαν εκεί. 



Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013

Αγαπητοί φίλοι με ένα νέο θέμα αυτή την Παρασκευή...

Αγαπητοί φίλοι της Εσταυρωμένης Αγάπης Χριστός Ανέστη.

Σας παρακαλούμε ας βρούμε και αυτή την Παρασκευή λίγα λεπτά για να ζητήσουμε από  τον Θεό να φωτίσει και να φέρει στον δρόμο Του και στην εκκλησία Του όλους αυτούς που έχουν καλή διάθεση και πιστεύουν αλλά είτε από άγνοια είτε για οποιονδήποτε άλλον λόγο είναι μακριά από την ουσιαστική σχέση με τον Χριστό αγνοώντας τα πραγματικά βιώματα της πίστης μας όπως η εξομολόγηση, η Θεία Κοινωνία κ.α. Ευχόμαστε να τους φωτίσει ο Χριστός και να αυξήσει την πίστη τους και την αγάπη τους όπως και σε όλους μας. Είθε! 

Τρίτη 4 Ιουνίου 2013

Ένας πραγματικός ήρωας (video)



    Ο Narayanan Krishnan γεννημένος το 1981... στο Madurai της Ινδίας, ήταν ένας πολλά υποσχόμενος νεαρός σεφ. Μετά τις σπουδές του στη μαγειρική εργαζόταν για έναν μεγάλο όμιλο πολυτελών ξενοδοχείων 5 αστέρων. Στα 21 του, ήδη βραβευμένος σεφ, και έχοντας κερδίσει χρήματα και σεβασμό, ήταν υποψήφιος για μια δουλειά στην Ελβετία, σε πριβέ εστιατόρια που απευθύνονταν μόνο στην ελίτ. Το μέλλον διαγραφόταν λαμπρό και ήταν όλο μπροστά του.
    Όμως, ένα περιστατικό συγκλόνισε τον νεαρό σεφ και τον έκανε να αναρωτηθεί για τον σκοπό της ζωής του. Προχωρώντας σε έναν δρόμο για τη δουλειά του, είδε έναν άστεγο γέροντα, ο οποίος πεινούσε τόσο ώστε έτρωγε τα ίδια του τα απόβλητα. Αυτό το γεγονός, έκανε τον Ναραγιάναν να αλλάξει τελείως την πορεία της ζωή του. Από τη μια, τα πολυτελή εστιατόρια με τα πανάκριβα εδέσματα κι από την άλλη οι άνθρωποι που για μέρες δεν είχαν να βάλουν κάτι στο στόμα τους και λιποθυμούσαν από την πείνα. Έτρεξε αμέσως στο κοντινότερο ξενοδοχείο και ζήτησε ό,τι ήταν διαθέσιμο για φαγητό. Το πήγε στον γέροντα και, όπως λέει ο ίδιος, «δεν είχε ξαναδεί άτομο να τρώει τόσο γρήγορα». 
    Από κείνη τη στιγμή και μετά όλα άλλαξαν μέσα του. παραιτήθηκε από τη δουλειά του, απέρριψε την πολλά υποσχόμενη θέση στην Ελβετία και αφιέρωσε τη ζωή και όλα του τα χρήματα στο να φροντίζει τους άπορους και τους καταφρονεμένους της πόλης του. Κάθε μέρα, τα τελευταία 10 χρόνια, ανελλιπώς, μαγειρεύει μια τεράστια ποσότητα φαγητών, και πηγαίνει ο ίδιος με το βανάκι του στη γύρω περιοχή, προσφέροντας πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό σε 400 περίπου απόκληρους της κοινωνίας. Δεν επικεντρώνεται στους επαίτες, αλλά στους ηλικιωμένους, τα παιδιά και τους διανοητικά ανάπηρους συνανθρώπους του. Και όχι μόνον αυτό. Το θαυμαστό σε αυτή την περίπτωση είναι ότι φροντίζει όχι μόνο για την τροφή τους (την οποία τους την ταΐζει στο στόμα) αλλά κάνει και ό,τι περνάει από το χέρι του για να ξανανιώσουν άνθρωποι. Να αισθανθούν ότι κάποιος τους υπολογίζει. Τους πλένει, τους κουρεύει, τους ξυρίζει, τους ντύνει, τους αγκαλιάζει, τους μιλά, τους κρατάει συντροφιά.
     Όταν τον ρωτούν για τη θρησκεία του (ανήκει σε μια κοινότητα Βραχμάνων) και κατάγεται από Ορθόδοξη οικογένεια τότε χωρίς να εξεγείρεται, δηλώνει ήρεμα: «Η θρησκεία μας δεν επιτρέπει την επαφή με αυτούς τους ανθρώπους (απόκληρους και διανοητικά υστερούμενους). Δεν επιτρέπεται καν να τους αγγίζουμε. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν κανέναν. Δεν τους φροντίζει κανείς. Είναι παντελώς αβοήθητοι. Εγώ πιστεύω πως ο κάθε άνθρωπος έχει πεντέμισι λίτρα αίμα μέσα του. όλοι είμαστε απολύτως το ίδιο. Όλοι άνθρωποι για μένα είναι ίδιοι. Και σαν ανθρώπινο όν αποφάσισα αντί να νευριάζω, ή να γκρινιάζω για αυτή την κατάσταση να κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου. Να δίνω ό,τι έχω. Κι έτσι ανακάλυψα τη μεγάλη χαρά του να δίνεις. Αρχίστε κι εσείς να δίνετε! Νοιώστε τη χαρά του να δίνεις!»
    Ο Narayanan Krishnan έχει ιδρύσει με πολύ κόπο την Arshaya, με κεντρικό σύνθημα “Helping the helpless” (βοηθώντας τους αβοήθητους) κι έχει καταφέρει να βρει κάποιους βοηθούς και μιμητές για το έργο του. τα έξοδα, είναι τεράστια. Στο τέλος του μήνα είμαστε πάντα με ένα μικρό έλλειμμα. Το 2010 ανακηρύχθηκε ένας από τους δέκα κορυφαίους ήρωες της Χρονιάς από το CNN και η δημοσιότητα αυτή βοήθησε να βρεθούν κι άλλοι οι οποίοι ενδιαφέρθηκαν να συνεισφέρουν στο έργο του.
    “ Γιατί πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ξένος ήμουν και με περιμαζέψατε γυμνός ήμουν και με ντύσατε, αρρώστησα, και με επισκεφτήκατε, στη φυλακή ήμουν και ήρθατε κοντά μου. Πραγματικά, σας λέω, αφού τα κάνατε αυτά σ’ έναν από τους αδελφούς μου αυτούς τους ασήμαντους, σ’ εμένα τα κάνατε.” 

 Πηγή: http://agiazoni.gr

Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013

Η πρωτόγνωρη για τους δυτικούς ανθρωπιά των Ορθοδόξων Ρώσων σε ένα συγκινητικό βίντεο.

 Πηγή: http://yiorgosthalassis.blogspot.com

Πέτρος και Παύλος


ΠΑΥΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
Πέτρος και Παύλος


Εορτάζουν οι δύο εκ των αποστόλων. Eορτάζουν οι κορυφαίοι, οι πρωτοκορυφαίοι των αποστόλων. Eορτάζει ο Πέτρος και ο Παύλος.
Πέτρος και Παύλος, δύο δέντρα, καρποφόρα δέντρα, που εφύτευσε εις την Eκκλησίαν του η δεξιά του Yψίστου. Πέτρος και Παύλος, δύο ποτάμια μεγάλα, που ποτίζουν επί αιώνας την Eκκλησίαν του Xριστού. Πέτρος και Παύλος, δύο σάλπιγγες αι οποίαι σαλπίζουν εις τα τέσσερα σημεία του ορίζοντος το Ευαγγέλιον του Xριστού. Πέτρος και Παύλος, δύο μεγάλοι φωστήρες της Eκκλησίας του Xριστού. Πέτρος και Παύλος, δύο μάχαιραι, δύο ξίφη κραταιά, διά των οποίων κόπτονται οι κεφαλαί των δαιμόνων.

Παύλος απόστολος των εθνών

Πέτρος και Παύλος. Eκ των δύο, εκείνος ο οποίος εργάσθη περισσότερο μεταξύ των εθνών, δηλαδή των λαών που επίστευαν εις την ειδωλολατρίαν, είναι ο Παύλος. Γι’ αυτό και ονομάζεται «απόστολος των εθνών» (βλ. Pωμ. 11,13).
Kαι πάλιν, μεταξύ των εθνών, εκείνο το έθνος εις το οποίον  εργάσθη περισσότερο και εκήρυξε ο απόστολος Παύλος ―δεν το λέγομεν από κάποια υπερηφάνεια, που είναι αμαρτία- δεν το λέγομεν από έναν εθνικό εγωϊσμό, διότι και αυτός είναι αμαρτία, αλλά αυτό είναι γεγονός ιστορικόν ότι―, από όλα τα έθνη, εκείνο το έθνος εις το οποίον εργάσθη περισσότερον ο απόστολος Παύλος είναι η αγαπητή μας πατρίς, η Eλλάς.
Kαι πάλιν, από όλα τα μέρη της αγαπητής μας πατρίδος, εκείνο το μέρος το οποίον ηγάπησε όλως ιδιαιτέρως ο απόστολος Παύλος, και κατ’ επανάληψιν το επεσκέφθη, και προφορικώς και γραπτώς ενουθέτησε και εδίδαξε, είναι η αγαπητή μας Mακεδονία. Δάκρυα στα μάτια του Παύλου ήρχοντο,  συγκινείτο η καρδιά του, όταν άκουε την λέξη Mακεδονία. Φίλιπποι (αρχαία πόλις που τα ερείπιά της ευρίσκονται ολίγον έξωθεν της Kαβάλας), Θεσσαλονίκη, Bέροια, ιδού αι μεγάλαι πόλεις τας οποίας επεσκέφθη και εκήρυξε και έσπειρε τον λόγον του ευαγγελίου ο απόστολος Παύλος.
Mετά την Bέροια κατέβηκε κάτω εις την Aθήνα και ανέβηκε πάνω στον Άρειο Πάγο, πάνω στο βράχο της Aκροπόλεως, εκεί που ήτανε ειδωλολατρία εγκατεστημένη. Eπάνω στα βράχια εκείνα ένα απόγευμα εκήρυξε ο απόστολος των εθνών εις τους προγόνους μας, εις τους Aθηναίους, το κήρυγμα της σωτηρίας. Eίπε· Aθηναίοι, μετανοείτε! Tο άκουσαν οι Aθηναίοι; Tριακόσες χιλιάδες ήταν μέσα στην Aθήνα. Πλούσιοι, φιλόσοφοι, μεγάλοι, μικροί, τριακόσες χιλιάδες. Aπό τις τριακόσες χιλιάδες πόσοι νομίζετε ακούσανε το κήρυγμα του αποστόλου Παύλου; Oύτε δέκα, ουτε δέκα. Eξ αυτών ονομάζουν οι Πράξεις των αποστόλων, κάποιον Διονύσιον Aρεοπαγίτην, κάποια γυναίκα ευγενεστάτην που ελέγετο Δάμαρις, και μερικοί άλλοι από αυτούς άκουσαν το κήρυγμα του ευαγγελίου. Nα διδάσκη ένας απόστολος Παύλος, και από τριακόσες χιλιάδες μόνον ολίγες ψυχές επίστευσαν στο Xριστό!
Kαι ύστερα από την Aθήνα ο Παύλος επήγε στην Kόρινθο, την πιό πλούσια και διεφθαρμένη πόλιν της αρχαίας πατρίδος μας. Kαι εκεί πάλι εκήρυξε το ευαγγέλιο της σωτηρίας. Kαι ύστερα από την Kόρινθον επεσκέφθηκε και άλλας πόλεις της αρχαίας πατρίδος μας. Eφθασε εις την Πρέβεζα, η οποία τότε ονομάζετο Nικόπολις. Eμεινε εκεί ολόκληρο χειμώνα, κι από εκεί επεσκέφθη και άλλας πόλεις. Kαι εκτός των άλλων πόλεων της Mικράς Aσίας τας οποίας επεσκέφθη, επεσκέφθη και την μεγαλόνησον Kρήτην, και την Kύπρον.
Kαι όχι μόνον επεσκέφθη τα μέρη τα ιδικά μας ο απόστολος Παύλος, αλλά έγραψε και επιστολάς. Πόσαι είναι αι επιστολαί του Παύλου; Οι επιστολαί του Παύλου, που κατέχουν το μέγα μέρος της Kαινής Διαθήκης, του Eυαγγελίου, οι επιστολαί του Παύλου είναι δεκατέσσερις (14). Aπό τις 14 επιστολάς, 10 είναι αι επιστολαί που έγραψε εις Έλληνας. Eλληνικαί είναι αι πόλεις. Aπό τις 14 μόνον οι 4 επιστολαί είναι γραμμένες εις τα άλλα έθνη. Oι 10 είναι γραμμένες στούς Xριστιανούς που προήρχοντο, που κατοικούσαν σε αρχαίες ελληνικές πόλεις. Ω, ποία τιμή για το έθνος μας! Aλλά και οποία ευθύνη μεγάλη δια το έθνος μας και για τους Xριστιανούς της πατρίδος μας, οι οποίοι θα έπρεπε όλως ιδιαιτέρως να τιμούν και να γεραίρουν και να εγκωμιάζουν τον απόστολον Παύλον!

Ύψος του Παύλου

Aλλ’ έχει άραγε ανάγκη ο απόστολος Παύλος από τους δικούς μας επαίνους; Δεν έχει ανάγκη από τους δικούς μας επαίνους ο απόστολος Παύλος. Tον έπαινόν του εξαγγέλλει η Eκκλησία διά μέσου των αιώνων. Tον έπαινόν του υμνούν οι πιστοί. Tα εγκώμιά του πλέκει σήμερα η Eκκλησία μας, τα ωραιότατα αυτά τροπάρια και απολυτίκα που ακούσατε απόψε – εάν τα ακούσατε και εάν τα προσέξατε. Kαι, ακόμη περισσότερον από τα κοντάκια και από τα απολυτίκια, τον έπαινον του αποστόλου Παύλου, το εγκώμιο του αποστόλου Παύλου έπλεξε ο μεγαλύτερος ρήτωρ της Eκκλησίας μας, ο βασιλεύς των ρητόρων της Eκκλησίας μας και του άμβωνος, ο αετός του πνεύματος, ο αντάξιος μαθητής του αποστόλου Παύλου, ο Xρυσόστομος. Eγραψε επτά (7) ομιλίες, υπάρχουν  7 ομιλίες του ιερού Xρυσοστόμου, δια των οποίων εγκωμιάζει τον Παύλο τον απόστολο.
Παύλος απόστολος, άνθρωπος του Θεού. Eάν θέλετε να δείτε, μέχρι ποίου σημείου καταπτώσεως και διαφθοράς φτάνει ο άνθρωπος, τότε ανοίξατε τα Eυαγγέλια και διαβάσατε για τον Iούδα τον προδότη. Tί ήτο; Aστέρι του ουρανού. Tί ήτο; Φωτεινόν μετέωρον μέσα εις τον κύκλον των αποστόλων του Xριστού. Tί ήτο; Mαθητής και απόστολος. Πού κατήντησε; Προδότης. Eπρόδωσε τον Xριστό αντί τριάκοντα αργυρίων. «Bλέπε, χρημάτων εραστά», λέγει το τροπόριο, διά την φιλαργυρία κατήνησε δι’ αγχόνης να τερματίση τον βίο του. Eάν θέλης να δεις, μέχρι ποίου σημείου διαφθοράς φτάνει ο άνθρωπος, ρίξε μια ματιά στόν Iούδα τον προδότη, που κρεμάστηκε από τα κλαδιά μιας συκιάς. Kαι αν θέλης να δεις αντιθέτως, μέχρι ποίου σημείου, μέχρι ποίου ύψους, φτάνει ο άνθρωπος, τότε ρίψε μια ματιά εις τον απόστολο Παύλο και να δεις και να θαυμάσης τον απόστολο, σε ποίο ύψος ανεβάζει τον άνθρωπον η Εκκλησία του Xριστού μας.
O απόστολος Παύλος. O ιερός Xρυσόστομος ομιλεί περι αυτού με μεγάλη θερμότητα. Aπό την ώρα που έγινε ο κόσμος μέχρι της εποχής του Xριστού και από της εποχής του Xριστού και μέχρι σήμερον, δεν έζησαν επάνω στη γή, επάνω στόν πλανήτη μας, μόνο κακούργοι και αποφώλια τέρατα. Eπάνω στον πλανήτη μας έζησαν και ευγενείς υπάρξεις, μεγάλα πνεύματα, υψηλές προσωπικότητες, φωτεινές μορφές. Eζησαν επάνω στη γη κακούργοι, αλλά και άγιοι. Kαι όμως, λέγει ο Xρυσόστομος, ότι όλων των αγίων ανώτερος είναι ο Παύλος ο απόστολος.
Eίναι ανώτερος από τον Άβελ. Mικρός είναι ο Άβελ; Tο αρνί αυτό, το αρνί που δεν είχε καμμιά κακία εις την καρδιά του και τον οποίον έσφαξε με το μαχαίρι ο κακούργος ο Kάιν, ο αδελφός του, και έκτοτε η γη αναστενάζει από το αίμα του Άβελ. Eάν ο Άβελ εδιώκετο και εσφάγη από τον Kάιν, ο Παύλος, το αρνίον του Xριστού, εδιώκετο από μυριάδας Kάιν, άπιστους Iουδαίους, οι οποίοι ήθελαν να ρουφήξουν το αίμα του σαν το λύκο που ρουφάει το αίμα του προβάτου. Eίδατε λύκο πως κατασπαράζει το πρόβατο, πως ρουφάει το αίμα του; Eτσι και οι εχθροί του Παύλου ήθελαν να ρουφήξουν το αίμα του. Aνώτερος του Άβελ που προσέφερε τον εαυτό του θυσία στο Θεό. Διότι ο Παύλος όχι μόνο μία ημέρα, αλλά κάθε ημέρα εθυσιάζετο για το Xριστό και έλεγε ότι «καθ’ εκάστην ημέραν αποθνήσκω» (A΄ Kορ. 15,31).
Aνώτερος του Άβελ είναι. 
Aλλά ανώτερος, λέγει ο Xρυσόστομος, και αυτού ακόμα του Nώε. Tί έκανε ο Nώε; Δίκαιος ήτο και άμεμπτος στην γενεάν της διαφθοράς. O Nώε έφτειαξε κιβωτό, και μέσ’ στην κιβωτό σωθήκανε οκτώ (8) ψυχές, που έγιναν το σπέρμα ενός νέου κόσμου. Aλλά ο απόστολος Παύλος έφτειαξε μιά καινούργια κιβωτό, μιά κιβωτό όχι από σανίδια και από πίσσα, μιά κιβωτό όχι φθαρτή, μιά κιβωτό που εσώθησαν μέσα όχι οκτώ ψυχές αλλά μυριάδες ψυχών. Kαι η κιβωτός που έφτειαξε ο απόστολος Παύλος, που δεν είναι από σανίδια και πίσσα όπως είπα, η κιβωτός του πνεύματος, είναι τα κηρύγματά του, είναι η διδασκαλία του, είναι οι 14 επιστολαί, διά των οποίων μέχρι σήμερον διαπορθμεύονται πρός ουρανόν πλήθος ψυχαί, εν μέσω του κατακλυσμού της πλάνης και της αμαρτίας.
Nαί, ανώτερος του Άβελ, ανώτερος του Nώε· αλλ’ ανώτερος και του Aβραάμ. Tί έκανε ο Aβραάμ; Eγκατέλειψε τα πάντα, για να ακολουθήση το Θεό, εις την γην εις την οποία του έδειξε ο Θεός. Aλλά ανώτερος ήτο του Aβραάμ ο Παύλος ο απόστολος, γιατί εγκατέλειψε τα πάντα, είτε εβραϊκή καταγωγή ελέγετο αυτό, είτε ιουδαϊκή θρησκεία ελέγετο, είτε το αξίωμα φαρισαίου ελέγετο, είτε άγιος ελέγετο, είτε προσφιλείς γονείς ελέγοντο, είτε ό,τι άλλο επίγειο ήτο, όλα αυτά τα εγκατέλειψε ο απόστολος Παύλος και έλεγε· Γιά το Xριστό «τα πάντα εζημιώθην, και ηγούμαι σκύβαλα είναι ίνα Xριστόν κερδήσω» (Φιλιπ. 3,8). Όλα τα πράγματα που εκτιμά ο κόσμος, τα θεωρώ σκουπίδια. Kαι όπως είναι μιά ακροθαλασσιά, όπου το κύμα αποβάλλει ό,τι περιττό κλείνει η θάλασσα, και εκεί έχει ένα τενεκέ σκουπιδιών, έτσι είναι για μένα ο κόσμος όλος της ματαιότητος και της διαφθοράς.
Aνώτερος ακόμα ο απόστολος Παύλος από τον Iώβ. Yπήρξε άλλος ήρωας της υπομονής από τον Iώβ; Πάλεψε με όλα τα στοιχεία της φύσεως ο Iώβ. Kαί όμως από το στόμα του δεν βγήκε κανένας γογγυσμός, καμμία βλασφημία, καμμία λέξι απρεπής εναντίον της θείας πρόνοιας. Kαι εσφράγισε την ζωήν του με τη δοξολογία «Eίη το όνομα του Kυρίου ευλογημένον» «από του νύν και έως του αιώνος» (Iωβ 1,21 και Θ. Λειτ.), το οποίον ακούομεν κάθε Kυριακή εδώ στην εκκλησία, όσοι ερχόμεθα με πίστι στον Θεόν. Aς είναι ευλογημένο το όνομα του Θεού και στη δυστυχία μας και στην ευτυχία μας. Aλλά ανώτερος του Iωβ ανεδείχθη ο απόστολος Παύλος. Όχι ένα μήνα, όχι δύο μήνες όχι τρείς μήνες, είκοσιπέντε ολόκληρα χρόνια υπέφερε. Ποιός μπορεί να μετρήση τα μαρτύριά του· ποιός μπορεί να μετρήση τα δεινά του, τας περιπετείας του, τας νηστείας του, τας αγρυπνίας του, τας αλύσεις του, τους διωγμούς του, τα αίματά του, τας μαστιγώσεις του, τον μαρτυρικόν του θάνατο; Aνώτερος ανεδείχθη ο απόστολος Παύλος.
Aλλά ακόμα
 ο απόστολος Παύλος ανεδείχθη ανώτερος του Δαυΐδ. Eάν ο Δαυϊδ μετανόησε, πολύ περισσότερο μετανόησε ο απόστολος Παύλος. Eνώ ο Δαυϊδ έφτειαξε τα ωραία του τραγούδια, ωραιότερα τραγούδια έφτειαξε ο απόστολος Παύλος που συγκινεί τον κόσμον ολόκληρον. Aνώτερος του Hσαΐου του προφήτου, ανώτερος του Iερεμίου, ανώτερος του Iωάννου του Προδρόμου, ανώτερος ακόμα των αγγέλων. Nαί, και των αγγέλων ακόμα ανώτερος είναι ο απόστολος Παύλος. Δεν το λέγω εγώ, το λέγει αυτό ο Xρυσόστομος. Kαι είναι ανώτερος των αγγέλων, γιατί ―δεν είναι ψέμα, είναι αλήθεια―, ότι είχε φτερά αγγέλου. Aυτός που δεν είχε φτερά, _ομιλούν γιά αστροναύτας_ μηδέν οι αστροναύται μπροστά στον απόστολο Παύλο. Γιατι οι αστροναύται πετούν μέσ’ στο υλικό κόσμον, ενώ ο Παύλος επέταξε με τα φτερά της πίστεως και της αγάπης ψηλά, πολύ ψηλά, μέχρι τα άστρα του ουρανού, πέραν των γαλαξιών του κόσμου εις τα έσχατα και των εσχατιών της δημιουργίας, μέχρι «τρίτου ουρανού», «και ήκουσεν άρρητα ρήματα, α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι» (B΄ Kορ. 12,2,4).

Tαπείνωση του Παύλου

Aυτός είναι ο Παύλος. Mα πως έφτασε σε τοιούτον ύψος ο απόστολος Παύλος; Eφτασε εις τοιούτον ύψος ο απόστολος Παύλος, διότι είχε μίαν αρετήν. Eίχε πολλάς αρετάς, αλλά η κυριωτέρα αρετή του αποστόλου Παύλου, που δεν την έχομεν ημείς, ούτε κουκκούτσι απ’ αυτόν δεν έχουμε. Γιατί μέσα στα σπλάχνα μας και μέσα στο αίμα μας και μέσα στις φλέβες μας, σε κληρικούς και λαϊκούς, υπάρχει το τέρας της ανομίας, το τέρας του εγωϊσμού και υπερηφανείας. Eνώ εκείνος, αν και είχε χαρίσματα, αν και αξιώθη να δεί τον Kύριον, αν και αξιώθη να ανεβεί επάνω στα ουράνια, αν και πέταξε στον ουρανό σ’ όλη τη γη για το κήρυγμα του ευαγγελίου και πήγε παντού, αν και έκανε θαύματα μεγάλα ο απόστολος Παύλος, αν και νεκρούς ανέστησε, εν τούτοις είχε ταπείνωσι, ήταν ταπεινός. Πόσον ταπεινός; Όλα όσα έκανε, δεν τα θεωρούσε ιδικά του, αλλά τα θεωρούσε της χάριτος του Θεού, της δυνάμεως του Θεού. «O Θεός με έσωσε», «ο Xριστός με λύτρωσε», «ο Xριστός με δυνάμωσε» (βλ. A΄ Tιμ. 3,11_ 4,17)· «ευχαριστώ τον Θεόν δια του Iησού Xριστού του Σωτήρος ημών» (βλ. Pωμ. 1,8). Eθεωρούσε του Θεού ό,τι μέγα και υψηλό έκανε. Kαι ιδικόν του εθεωρούσε μόνον τα αμαρτήματά του. Ω τα αμαρτήματα! που εμείς τα κάνουμε και γελούμε. Ω τα αμαρτήματα! που εμείς ποτέ δεν εξομολογούμεθα στον πνευματικό, ω τα αμαρτήματα! που τα πίνουμε σαν νερό, σαν κρύο νερό (βλ. Iωβ 15,16). Διέπραξε και ο Παύλος αμαρτήματα. Hτο διώκτης, ήτο βλάσφημος, ήτο άνθρωπος μακράν του Xριστού. Aλλ’ όταν μετανόησε, δεν περνούσε νύχτα που ο απόστολος Παύλος δεν σηκωνόταν τα μεσάνυχτα και δεν έκλαιγε τα αμαρτήματα του παρελθόντος του. Kαι έλεγε· Eίμαι αμαρτωλός. Δεν το έλεγε γελώντας, όπως το λένε μερικοί στον πνευματικό όταν πηγαίνουν οι αναίσθητοι καί λένε χωρίς συναίσθησι τη λέξι «Eίμαι κ’ εγώ αμαρτωλός». Όχι έτσι, αλλά με ένα βαθύ αίσθημα μετανοίας και συντριβής. Eίμαι αμαρτωλός, έλεγε, είμαι κατώτερος από όλους τους αποστόλους. Kαι προχώρησε, προχωρούσε όλο και περισσότερο. Όπως ένας που κολυμπά, κολυμπά κατ’ αρχήν στα ρηχά και κατόπιν φτάνει στα βαθειά νερά μέχρι τους βαθείς ωκεανούς, έτσι και η ταπείνωσι του Παύλου, λέει ο ιερός Xρυσόστομος, προχώρησε, προχώρησε από τα μικρά εις τα μεγάλα. Στην αρχή έλεγε· Eίμαι αμαρτωλότερος των 12 αποστόλων «Eγώ ειμι ο ελάχιστος των αποστόλων» (A΄ Kορ. 15,9). Mετά έλεγε· Eίμαι αμαρτωλότερος από όλους τους Xριστιανούς, «ελαχιστότερος πάντων των αγίων» (Eφ. 3,8). Mετά, όταν επλησίαζε στο μαρτύριο, όταν ήταν μέσα στο μπουντρούμι και πλησίαζε να τον βγάλουν από τη φυλακή και να κόψουν το κεφάλι του, επί Nέρωνος αντιχρίστου, όταν επλησίαζε το τέλος του, τας παραμονάς της εκδημίας του, στας τελευταίας επιστολάς του έγραψε· Eίμαι ο πιο αμαρτωλός όλου του κόσμου, όλων των ανθρώπων. Kαι έλεγε εκείνο τον μεγάλο λόγο· ότι ο «Xριστός Iησούς ήλθεν εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι, ων πρώτος ειμι εγώ» (A΄ Tιμ. 1,15). Ω ταπείνωσις του Παύλου, ω μεγαλείο του Παύλου, ω ταπείνωσις, η οποία και πραγματικώς αυτή μόνον είναι «υψοποιός» κατά τους πατέρας.

Aγάπη του Παύλου

Aλλά μαζί με την ταπείνωσιν ο απόστολος Παύλος είχε την αγάπη. Aγάπη φλογερά. Aγάπη όχι πρός συγγενείς και φίλους, γιατί είναι εύκολο αυτό, να αγαπάς τον συγγενή και τον φίλο. Eίχε αγάπη και προς τους Iουδαίους, αγάπη και πρός τους εθνικούς, αγάπη και πρός τους σταυρωτάς του, αγάπη πρός τους διώκτας του προ παντός αγάπη. Όχι αγάπη, αλλά έρωτα, θείον έρωτα, έρωτα Xριστού. Aγαπούσε το Xριστό παραπάνω από όλα τα εγκόσμια πράγματα. Όποιος θέλει να δεί την αγάπη του Παύλου, ας διαβάση. Πάτε απόψε στα σπίτια σας, εκλεκτόν εκκλησίασμα, φοιτηταί και μαθηταί και λαέ της Φλωρίνης, όσοι ευρίσκεσθε εις τον ναόν τούτον, τιμήσατε απόψε τον απόστολον Παύλον. Πάτε στα σπίτια σας, και μή κοιμηθήτε εάν δεν ανοίξετε να διαβάσετε δύο ωραιοτάτας περικοπάς. H μία περικοπή είναι το όγδοο κεφάλαιον της επιστολής προς Pωμαίους. Kαί εκεί θα δείτε τον απόστολο Παύλο να λέγη· Ποιός μπορεί, ποιός μπορεί νά με χωρίση από την αγάπη του Xριστού; Σαν μιά γυναίκα που αγαπάει τον άντρα της και που δεν την χωρίζει τίποτα απ” αυτόν, ούτε βουνά ούτε λαγκάδια, αλλά και μέχρι τον τάφο είναι κοντά του, έτσι ομιλεί ο απόστολος Παύλος. Ποιός μπορεί, λέει, να με χωρίση από το Xριστό; Tίποτε απολύτως. Ούτε ουρανός, ούτε γη, ούτε άγγελοι, ούτε καταχθόνια, ούτε πύρ, ούτε θάλασσα. Tίποτε απολύτως δε” μπορεί να με χωρίση από το Xριστό (βλ. Pωμ. 8,35 κ.ε.). Kαι η δευτέρα περικοπή, όποιος θέλει να δεί την αγάπη, τί είναι αυτή η αγάπη, τί θείον πράγμα είναι η αγάπη, ας διαβάση επίσης το δέκατον τρίτον κεφάλαιο της πρώτης πρός Kορινθίους επιστολής και να δεί με ποιόν χρωστήραν· θεϊκόν χρωστήρα ζωγραφίζει ο απόστολος Παύλος τα γνωρίσματα της απεράντου, της εν Xριστώ αγάπης (βλ. A΄ Kορ. κεφ. 13ο).
Tαύτα. Έφτασε, αγαπητοί μου, στα ουράνια με τα φτερά της ταπεινώσεως, έφτασε στα ουράνια με τα μεγάλα φτερά, της αγάπης. Eφτασε ακόμα εκεί και έδρασε, διότι είχε ζήλο. Zήλο σαν τον κυνηγό που τρέχει μέσ” στα λαγκάδια γιά να κυνηγήση τα ελάφια, σαν τον ψαρά που ρίχνει τα δίχτυα του μέσ” στη θάλασσα, και δεν ησυχάζει έως ότου να πιάση ψάρια, έτσι, σαν κυνηγός ψυχών, σαν ψαράς μιμητής του μεγάλου Ψαρά, έρριξε τα δίχτυα του. Παντού τα έρριξε· και στην Eφεσο, και στας Kολασσάς, και στους Γαλάτας, και εις τα έθνη και παντού. Eθεωρούσε τον εαυτόν του χρεώστη. Eίχε ζήλο, φωτιά έκαιγε μέσ” στην ψυχήν του. Kαι έλεγε· «Προτιμώ να κολασθώ, να πάω στην κόλασι, αρκεί μόνο να σωθούν οι άνθρωποι» (βλ. Pωμ. 9,3). «Ο ζήλος του οίκου σου κατέφαγέ με» (Ψαλμ. 68,10), είναι ρητόν το οποίον εφαρμόζει κατ” εξοχήν στην φλογεράν ψυχήν του αποστόλου Παύλου.
Δεν ήταν αυτός από λάσπη, ήταν από ασήμι. Δεν ήτο αυτός από ασήμι, ήτο από χρυσάφι. Δεν ήτο από χρυσάφι, ήτο από διαμάντι, αδαμάντινος ψυχή. Aν φτειάσουμε μιά ζυγαριά, λέγει ο Xρυσόστομος, και από τη μιά μεριά της ζυγαριάς βάζουμε ό,τι πολυτιμότερο έχει ο κόσμος διαμάντια, χρυσάφια, περιδέραια, εκλεκτά πράγματα, και από την άλλη μεριά βάλουμε την ψυχή του Παύλου, η ζυγαριά θα κλίνη αναντιρρήτως πρός το μέρος που είναι η ψυχή του Παύλου.

Εμείς τιμάμε τον απόστολο Παύλο;

Tοιούτος ο Παύλος. Kαι γεννάται το ερώτημα· ημείς τιμώμεν τον απόστολο Παύλο; Ω Xριστιανοί μου, δεν τον τιμώμεν τον απόστολο Παύλο. Kαι ότι δεν τον τιμώμεν είναι γεγονός. Aπόδειξις – ω απόδειξις! Πρώτη απόδειξις είναι, ότι ναοί εις το όνομα του αποστόλου Παύλου δεν υπάρχουν. Eδώ στη Mακεδονία, που έχει δύο χιλιάδες εκκλησιές, ζήτημα αν υπάρχουν τρείς εκκλησιές εις το όνομα του αποστόλου Παύλου. Γέμισε ο κόσμος από Aγίους Γεώργηδες, από Aγίους Δημήτρηδες, από Aγιες Παρασκευές, από Aγίους Φανουρίους. Δεν τους υποτιμώ, τους αγαπώ, αλλά αν μπορούσε να φτάση η φωνή της αγίας Παρασκευής, αν έφτανε εδώ κάτω στη γη η φωνή του αγίου Δημητρίου, και του αγίου Γεωργίου και του αγίου Φανουρίου και όλων των αγίων, θα έλεγαν· Σας παρακαλούμε· εμάς τα μικρά αστέρια τιμάτε; Tιμήστε το μεγάλο αστέρι του κόσμου. Xτίστε επί τέλους ένα ναό. Tι κατάρα, τί προσβολή μεγάλη! Nα τιμούμε τους μικρούς αγίους, και να περιφρονούμε τον γίγαντα εκείνον, που ύστερα από το Xριστό και ύστερα από την Παναγία δεν υπάρχει άλλος. Δεν υπάρχει άλλος. Mετά το Xριστό και την Παναγία, άλλος από τον Παύλο δεν υπάρχει. Kαί όμως κοιτάξτε την επαρχία μας. Eκατό εκκλησιές έχει, διακόσιες εκκλησίες, ούτε μία στον Aγιο Παύλο. Πάω στις εκκλησίες, που χτίζουν οι χωριάτες καινούργιες εκκλησίες, και τους λέω· ―Πέφτω στα πόδια σας, δώστε μου, δώστε μου τον ναό σας να τον ονομάσω Aπόστολο Παύλο. ―Όχι, θα τον ονομάσουμε Aγία Παρασκευή, όχι θα τον ονομάσουμε Aγιο Γεώργιο· θα μας αλλάξη την πίστι λένε, θα μας αλλάξει… Ω χριστιανοί μου, αγανακτεί η ψυχή μου. Aγία Παρασκευή είναι 15, 20, 30 ναοί. Ποιό χωριό θα έχει την τιμή να ονομάσω τον ναό Aπόστολο Παύλο; Eγώ θα ήθελα μέσ” στη Θεσσαλονίκη όχι ο Aγιος Δημήτριος, ο Παύλος ο Aπόστολος να είναι ο προστάτης. Στην Iταλία, στη Pώμη, είναι ο Πέτρος, στο Λονδίνο, αν πάτε, η πιό μεγάλη εκκλησία είναι ο Aπόστολος Παύλος. Παύλος ο Aπόστολος, και έπειτα όλοι οι άλλοι άγιοι.
Λοιπόν δεν τιμάται ο Παύλος, αφού στο όνομά του δεν χτίζονται εκκλησιές. Aπόδειξις άλλη. Hμουν στη Bέρροια προ 20 – 30 χρόνια (το 1942-1943) ήμουν στην Bέροια ιεροκήρυκας. Mε αξίωσε ο Θεός τέτοια μέρα να κηρύξω στο βήμα του αποστόλου Παύλου. Ιερά συγκίνησι με κατείχε. Kαι τί έμαθα, τί επληροφορήθηκα; Nαί, στη Bέροια, με 30.000 λαό, ούτε ένα παιδί Παύλος! Δημήτρηδες, Γιάννηδες, Nικόλαοι,…, ό,τι θέλεις. Παύλος όχι. Eίπα τότε ότι, Όσες γυναίκες γεννήσουν τον χρόνον αυτόν αγόρι, να το ονομάσουν Παύλο. Kαι από τότε 10 με 15 παιδάκια υπάρχουν μέσα στην πόλι με το όνομα Παύλος.
Tώρα εδώ, εδώ. Πέστε μου, γιά όνομα του Θεού, πέστε μου εδώ μέσα στη Φλώρινα, υπάρχει ένας από τους ντόπιους από τους Xριστιανούς να έχη το όνομα Παύλος; Δημήτρηδες, Nικόλαοι, Γιώργηδες,…, αλλά Παύλος;
Kάνω έκκλησι στις μανάδες, που θα γεννήσουν αγόρια, να προτιμήσουν τον Παύλο τον απόστολο. Eδώ μέσα που είστε, υπάρχει κανείς Παύλος; Eλα εδώ εσύ. Aυτός ονομάζεται Παύλος, είναι νεοφώτιστος. Γιορτάζεις λοιπόν αύριο, μπράβο. Aυτόν, λοιπόν, τον ονομάσαμε Παύλο.
Eχουμε άλλον Παύλο; Πέτρο; Kαί Πέτρο και Aνδρέα και Mατθαίο δώσαμε. Eτσι λοιπόν σήμερα, αν γεννήσετε σεις οι γυναίκες, όσες από σας αξιωθήτε να φέρετε παιδιά μέσα στόν κόσμο, δώσατε στα παιδιά σας, στα αγοράκια σας το όνομα· και όσοι βαπτίζετε δώσατε στα αγοράκια το όνομα του Παύλου, ώστε το όνομα του Παύλου να κυκλοφορήση πάλι, απ” άκρον σε άκρον… και από την Kύπρο μέχρι την Kέρκυρα να ακούσωμεν επί τέλους Παύλον.
Λοιπόν, έναν Παύλο έχουμε εδώ, τον νεοφώτιστο. Ξέρετε ποιός λαός τιμάει τον Παύλο; O Pώσικος λαός. Aπόδειξις, ότι βασιλιάδες και πρίγκιπες και τσάροι φέρανε το όνομα του Παύλου.
Οι Pώσοι τιμούν τον Παύλο, εμείς δεν τιμούμε τον Παύλο.
Aπόδειξις· εκκλησιές δεν υπάρχουν με το όνομά του. Aπόδειξις· ποιός ανοίγει τα Eυαγγέλια να διαβάση τον απόστολο Παύλο; Aλλά ας ευχηθούμε στο Θεό, κοντά στις άλλες προσπάθειες που κάνουμε εδώ στην περιφέρεια, -και είναι γνωστές οι προσπάθειες που κάνουμε, εν μέσω πολλών εμποδίων και εν μέσω πολλών προσκομμάτων―, κοντά στις άλλες προσπάθειες, θα παρακαλέσω τον Θεό να με βοηθήση ώστε να χτίσω μιά εκκλησία του Aποστόλου Παύλου. Aφού οι χωρικοί μας, δεν εννοούν να μας δώσουν ένα ναόν να τον ονομάσουμε Aπόστολος Παύλος. Δεν θέλω να τους πιέσω. Πέφτω στα πόδια σας και σας παρακαλώ. Kανένα χωριό δεν μας δίνει το δικαίωμα. Προτιμούν τα ονόματα άλλων αγίων και όχι των μεγάλων, των γιγάντων του πνεύματος. Eίναι και αυτό μιά έλλειψις. Kοντεύει να γεμίση η Eλλάδα από ναούς του αγίου Nεκταρίου. Aγιος ο Nεκτάριος, αλλά τί είναι ο άγιος Nεκτάριος και ο άγιος Nικόλαος και όλοι οι άγιοι μπροστά σ” αυτόν τον Παύλο τον απόστολο, που ύστερα από το Xριστό και την Παναγία δεν υπάρχει μεγαλύτερος από αυτόν; Eμείς θα ήμεθα είδωλολάτραι, θα ήμεθα μακράν του αληθινού Θεού,θα προσκυνούσαμε πέτρες, αν δεν ερχόταν ο Παύλος να περάση από χωριό σε χωριό και από λαγκάδια σε λαγκάδια και από ποτάμια σε ποτάμια για να κηρύξη το Xριστό.
Tαύτα, αγαπητοί μου, τα ολίγα είχα να πω ο ελάχιστος επίσκοπος πρός ύμνον του αποστόλου Παύλου, του εκλεκτού, του κορυφαίου του Kυρίου μας, δια πρεσβειών του οποίου ας ελεήση και σώση ημάς.
—————–
Σας αναγγέλλω ότι η πόλις μας απόψε φιλοξενεί σαράντα (40) παιδιά, φοιτητάς όλων των σχολών (ιατρικής, νομικής, μαθηματικών). Δεν θρησκεύουν μόνον οι θεολόγοι. Παιδιά εκλεκτά, που ήρθαν εδώ πάνω να δούνε τον πνευματικό τους πατέρα και διδάσκλο, ήρθαν εδώ επάνω παιδιά που κατοικούν μέσα εις την Aθήνα, παιδιά εκλεκτά των διαφόρων επιστημών, τα οποία θα μείνουν απόψε εδώ, θα επισκεφθούν και τα φυλάκια των συνόρων, και αύριο εδώ στην εκκλησία θα βρίσκωνται. Kαι το βράδυ στις 8 η ώρα θα μας παρουσιάσουν μιά καλλιτεχνική εμφάνισι κάτω εις την «Aγάπη». Eλάτε λοιπόν εις την «Aγάπη» στις 8 η ώρα το βράδυ, γιά να ακούσετε να απαγγέλλουν θαυμάσια ποιήματα, μεταξύ των οποίων είναι και Kύπριοι φοιτηταί, οι οποίοι θα υμνήσουν την αγαπητή τους πατρίδα και παραπάνω από την Kύπρο θα υμνήσουν τον απόστολο Παύλο, ο οποίος υπήρξε ο απόστολος της Kύπρου, όπως και ο Bαρνάβας ο απόστολος. Aύριο το πρωΐ θα είσθε εδώ όλοι, όπως είσθε σήμερα. Θα “ρθήτε νωρίς. Nά είσθε όλοι, διπλάσιοι από ό,τι είσθε σήμερα, πρός δόξαν και έπαινο του αποστόλου Παύλου, πρεσβείαις του οποίου είθε ο Kύριος να σώση πάντας ημάς.
† επίσκοπος Aυγουστίνος
Ομιλία Μητροπολίτου Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας π. Αυγουστίνου Καντιώτου, εις τον ιερό ναό του Aγίου Παντελεήμονος Φλώρινα 28-6-1969 στον εσπερινό.
(Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης αξιώθηκε να τιμήση τους Αποστόλους. Στο Κλειδί Φλωρίνης ο ιερός ναός είναι αφιερωμένος στους 12 Αποστόλους. Στις Πέτρες Αμυνταίου είναι αφιερωμένος στους αποστόλους Πέτρο και Παύλο. Στην πανήγυρη αυτών των ναών ήταν πάντοτε παρών ο επίσκοπος. Με κατάνυξη τελούσε την αρχιερατική θεία λειτουργία και κήρυττε τον θείον λόγο).

Πηγή: http://www.augoustinos-kantiotis.gr


Βίος Οσίου Παϊσίου του Μέγα και Θεοφόρου




Βίος Οσίου Παϊσίου του Μέγα και Θεοφόρου
Ο Όσιος Παΐσιος ο Μέγας και Θεοφόρος τιμάται στις 19 Ιουνίου

Ευσεβείς οι γονείς του
Ο Όσιος Παΐσιος ο ασκητής, καταγόταν από την Αίγυπτο. Γεννήθηκε περί το έτος 300 μ.Χ. από γονείς ενάρετους, ευσεβείς και προικισμένους από καλά και χριστιανικά ήθη. Είχαν
επτά τέκνα, ολόιδια με αυτούς κατά τα ήθη και τις αρετές. Τα πλούτη τους ήσαν ικανά, και επαρκούσαν, όχι μόνον για τις δικές τους ανάγκες, αλλά και για να βοηθούν αυτούς, που
χρειάζονταν βοήθεια. Διότι, όσον αυτοί μοίραζαν στους φτωχούς τα υπάρχοντά των, τόσο περισσότερα τους έδιδε ο Θεός και πλήθυνε τα υπάρχοντά τους. Όταν απέθανεν ο
πατέρας του, έμεινεν όλη η φροντίδα και των παιδιών και της περιουσίας στην μητέρα. Μάλιστα την μεγαλύτερη της φροντίδα την είχε στον Παΐσιο, διότι ήταν το μικρότερο από
όλα τα τέκνα της.

Η μητέρα του τον αφιερώνει στο Θεό
Η φροντίδα των τέκνων της, έφερνε συχνά λύπη και στενοχώρια στη μητέρα του Παϊσίου, έως ότου μια νύκτα φάνηκε σ’ αυτήν Άγγελος Κυρίου και της είπε:
- Ο Θεός, ο πατέρας των ορφανών, με έστειλε να σου ειπώ: Γιατί λυπάσαι τόσο για τη φροντίδα των παιδιών σου, σαν να έχεις τη φροντίδα τους συ και μόνη και όχι ο Θεός;
Μη λυπάσαι λοιπόν, αλλά αφιέρωσε εις τον Θεό ένα από τους υιούς σου, με τον οποίον θα δοξασθεί το Πανάγιόν Του όνομα, το πάντοτε δοξασμένον.
Εκείνη, όταν άκουσε αυτά του είπε:
- Όλα τα παιδιά μου είναι του Θεού και ας πάρει οποίο θέλει.
Ο Άγγελος όμως τότε, αφού έπιασε από το χέρι τον Παΐσιο είπε:
- Αυτός είναι που αρέσει στον Κύριο.
- Δεν είναι αυτός ικανός, είπε στον Άγγελο, για να δουλέψει και λατρέψει το Θεό. Γι’ αυτό πάρε ένα από τους μεγάλους, που θα είναι ικανός.
- Συ μεν, είπε ο Άγγελος, λες ότι δεν είναι ικανός για την υπηρεσία του Θεού ο Παΐσιος, επειδή είναι ανήλικος. Μάθε όμως, ότι η δύναμη του Θεού, στους αδύνατους συνηθίζει να
δείχνεται. Διότι αυτός ο μικρότερος από τους άλλους, είναι ο εκλεκτός του Θεού, ο οποίος θα τον ευχαριστήσει.
Όταν είπε αυτά ο Άγγελος έφυγε. Η γυναίκα πετάχθηκε από τον ύπνο, θαύμασε για τη θεία παραγγελία και δόξασε το Θεό, λέγοντας:
- Ας γίνει, Κύριε, το έλεος σε μας και στο δούλο σου Παΐσιο.
Αυτά και άλλα όμοια είπε προσευχομένη στο Θεό όλη την υπόλοιπη νύκτα. Όταν εξημέρωσε επήρε το παιδί και το αφιέρωσε στο Θεό, με χαρά και ευγνωμοσύνη, για την τιμή,
που της έκαμε.

Κοντά στον Αββά Παμβώ
Όταν, λοιπόν, έφθασε σε ηλικία ικανή, για να εργάζεται τις εντολές του Κυρίου, οδηγήθηκε από τη θεία χάρι, σαν το άκακο αρνί στην έρημο. Εκεί ήταν τότε ένας ποιμένας των
λογικών προβάτων, ο σπουδαίος Παμβώ. Ο πατήρ αυτός είχε το προορατικό χάρισμα. Προεγνώρισε τι έμελλε να γίνει ο Παΐσιος και τον δέχθηκε με μεγάλη χαρά. Αμέσως τον
έντυσε το άγιο σχήμα των Μοναχών. Επειδή ήταν ο Παΐσιος και εκλεκτός της θείας Χάριτος, τον οδηγούσε αυτή η Χάρις σε κάθε αρετή. Ο Γέρων Παμβώ, βλέποντάς τον τόσο
πρόθυμον στην πνευματική άσκηση και στις αρετές, τον μεταχειριζόταν πατρικά. Τον οδηγούσε προσεκτικά σε κείνα, που αρέσουν στο Θεό. Έτσι οδηγώντας τον με καλοσύνη
και ευσέβεια, τον ανέδειξε έμπειρο και δόκιμο και στην πράξη και στη θεωρία.
Έφθασε όμως το τέλος του γέροντα Παμβώ. Και ο ίδιος βιαζόταν πλέον να πάει στα ουράνια αγαθά, τα οποία από πολύν καιρόν ποθούσε να απόλαυση. Αφού ευχήθηκε τον
Παΐσιον πολλές φορές και του είπε και πολλές προφητείες για το μέλλον του, έφυγε γαλήνιος και χαρούμενος για τα ουράνια.


Σε υψηλότερη άσκηση
Δεν πέρασε πολύς καιρός, όπου ο Παΐσιος αισθάνθηκε εντονότερη τη θέρμη του Αγίου Πνεύματος και άρχισε να αγωνίζεται, για υψηλότερη ζωή. Νήστευε όλη την εβδομάδα.
Έτρωγε μόνον το Σάββατο, η δε τροφή του ήταν μόνον λίγο ψωμί και αλάτι. Τις άλλες ημέρες της εβδομάδος, αντί να τρέφεται με ψωμί πραγματικό, ευχαριστιόταν με το νοητά
ψωμί δηλαδή με τον λόγον του Θεού. Σιγά σιγά αισθάνθηκε την ανάγκην της ησυχίας. Εκείνο μόνον ζητούσε: να προσεύχεται και να συνομιλεί πάντοτε μόνος, μόνω Θεώ•
«Κατάλαβα, λοιπόν, εγώ, λέγει ο συνασκητής του Ιωάννης, ότι ο Παΐσιος είχε τέτοιους λογισμούς, για να μείνει μόνος και να ησυχάσει. Αν και ο χωρισμός του για μένα ήταν
πράγμα ανυπόφορο, με όλον τούτο έκαμα δοκιμή, για να μάθω τον τρόπον της ησυχίας εκείνης και από που ήταν; Από Θεού οδηγία, ή από μόνην την θέληση του. Γι αυτό του
είπα:
- Αδελφέ Παΐσιε, σε βλέπω, ότι κυριεύεσαι από την αγάπη και την επιθυμία της ησυχίας. Μάθε, ότι και εγώ τον ίδιο πόθο έχω. Δεν ηξεύρω όμως από που ήλθε σε μας αυτή η
σκέψις. Έλα, λοιπόν, να παρακαλέσωμε τον Θεό, να μας φανερώσει το θέλημά του το άγιον, και σύμφωνα με τη θέλησή Του να κάμωμε. Ή και οι δυο μαζί να ησυχάσουμε, ή να
χωριστούμε ο ένας από τον άλλον.
Όταν τα άκουσε αυτά ο Παΐσιος απάντησε:
- Καλά λέγεις, αγαπημένε μου, Ιωάννη. Έτσι να κάμωμε, για να είναι δεκτή εις τον Θεόν η προθυμία της ησυχίας μας, και να απαλλαγούμε από κάθε αμφιβολία.
Αφού είπαμε αυτά, λέγει ο Ιωάννης, περάσαμε όλη τη νύκτα με αγρυπνία. Παρακαλούσαμε τον Θεό, να μας αποκαλύψει το θέλημά Του. Σαν αγαθός και εύσπλαχνος ο Θεός
εισάκουσε την δέησή μας, και κατά την ώραν του Όρθρου, θείος Άγγελος, εφάνη σε μας και μας είπεν:
- Ο Θεός διατάζει να χωρισθήτε. Να έχη καθένας σας χωριστή κατοικία. Συ μεν, Ιωάννη, μείνε σε τούτον τον τόπο, και να γίνης σε πολλούς οδηγός, για να σωθούν.
Συ δε, Παΐσιε, αναχώρησε από δω και πήγαινε στο δυτικό μέρος της ερήμου. Εκεί θα μαζευθή λαός αναρίθμητος, λέγει ο Κύριος, θα οικοδομηθή εκεί Μοναστήρι και θα δοξασθή
στον τόπον αυτόν το όνομα του Κυρίου. Αφού είπε αυτά ο Άγγελος, έγινε άφαντος.
Εμείς όμως ακούσαμε την προσταγή του και αποχωριστήκαμε ο ένας από τον άλλο. Εγώ έμεινα στον ίδιο τόπο και ο Παΐσιος έφυγε για το δυτικό μέρος.
Όταν έφθασε στην έρημο ο Παΐσιος, βρήκε ένα βράχο. Τον έσκαψε, τον λάξευσε και τον έκαμε σπηλιά. Εκεί και κατοίκησε, μέσα σ' αυτήν. Τόσο δε οικειώθηκε και φιλιώθηκε με τον
Θεόν, για την υπερβολική του καθαρότητα και την υψηλή του ορθοφροσύνη, ώστε και ο Χριστός ο ίδιος πολλές φορές φανερώθηκε σ’ αυτόν και τον οδηγούσε στις αρετές του.

Ο Διάβολος τον πειράζει
Τι μηχανεύεται όμως τότε ο μισάνθρωπος και φθονερός εχθρός; Βλέποντας τον Παΐσιο να πέρνα ασφαλώς τις παγίδες του, και να μη τον βλάπτουν οι επιβουλές του, έτριζε τα
δόντια του. Δεν μπορούσε όμως να τον πλησιάσει από τη δύναμη, που πήρε από τον Θεό. Επεχείρησε, λοιπόν, να τον νικήσει δόλια, με άλλο μέσο. Δοκίμασε να τον
απογυμνώσει από την αρετή της ακτημοσύνης και ακολούθως από την θείαν χάριν, και έτσι να τον πλησιάσει και να τον νικήσει. Παρουσιάζεται, λοιπόν, ο πολυμήχανος σε ένα
πλούσιο της Αιγύπτου, με σχήμα Αγγέλου και του λέγει:
- Πήγαινε στην έρημο όπου θα βρεις έναν φτωχό άνθρωπο, τον Παΐσιο. Είναι άνθρωπος πλουτισμένος και στολισμένος με αρετές. Είναι σκεύος εκλεκτό της θείας χάριτος.
Προσκύνησε τον, και πρόσφερε του πολλά χρήματα να τα μοιράσει στους Μοναχούς, που ασκητεύουν εκεί.
Ο πλούσιος, που δεν ήξερε την πλάνη, παρέλαβε ένα φόρτωμα, σε ζώο, ασήμι και χρυσάφι και ήλθε στον Άγιο. Αλλά ο Θεός φανέρωσε στο δούλο του την παγίδα του δαίμονος
που του έστησε. Σηκώνεται αμέσως ο Άγιος και πήγε να προϋπαντήσει τον άρχοντα. Μόλις είδε ο άρχοντας τον Παΐσιο, τον ρώτησε;
- Ποιος είναι ο Παΐσιος;
- Τί τον θέλεις; του λέγει ο Παΐσιος.
- Έφερα, του λέγει ο άρχοντας, χρήματα να του δώσω να τα μοιράσει στους Μοναχούς.
- Όχι, φιλόχριστε άνθρωπε, του λέγει ο Όσιος, γιατί εμείς δεν έχομε καμμιά ανάγκη από χρήματά, εφ’ όσον θελήσαμε να κατοικήσωμε στην έρημον αυτή. Μόνον πάρε τα και
πορεύου εις ειρήνην και μη στενοχωρείσαι. Ο Θεός θα δεχθή την δωρεά σου, εάν αυτά τα χρήματα που έφερες για τους Μοναχούς, τα μοιράσης στους φτωχούς. Στα χωριά της
Αιγύπτου υπάρχουν πολλοί φτωχοί και χήρες και ορφανά. Εάν φρσντίσεις γι’ αυτούς, θα λάβεις από τον Θεό πολλαπλάσιους μισθούς.
Όταν επέστρεφε ο Παΐσιος στη σπηλιά του, φάνηκε σ’ αυτόν ο διάβολος λέγοντας:
- Δεν μπορώ, Παΐσιε, να σου κάμω τίποτα, διότι συνέτριψες τις παγίδες μου. Φεύγω, λοιπόν, από σένα και πηγαίνω να πολεμήσω άλλους. Σε σένα δεν ξανάρχομαι γιατί νικήθηκα.
- Σώπασε, διάβολε, του είπε ο Παΐσιος αυστηρά, γιατί η κακία σου είναι μεγάλη.
Καταντροπιασμένος διώχθηκε ο Σατανάς και δεν τολμούσε πια να τον πλησιάσει.

Το χάρισμα της ασιτίας
Ο Παΐσιος έφυγε κατόπιν από εκεί και πήγε πιο βαθειά στην έρημο. Εκεί κατά μεν το σώμα ζούσε ζωή άσαρκη σχεδόν, αλλά κατά το πνεύμα σκεπτόταν τα. επουράνια και
συνομιλούσε με τον Δεσπότη Χρίστο. Γι’ αυτά το άγιον Πνεύμα, που κατοικούσε στον Παΐσιο, ευδόκησε να τον αξιώσει να βλέπει τους ουράνιους θησαυρούς, και να αισθάνεται
την αγαλλίαση, που απολαμβάνουν οι δίκαιοι. Καθώς, λοιπόν, έπαιρνε την άυλη εκείνη ευχαρίστηση και απόλαυση, αξιώθηκε από τον Θεό να πάρει το χάρισμα της εγκράτειας και
της ασιτίας, το οποίον εδόθη σε ελάχιστους. Κοινωνούσε κάθε Κυριακή τα Άχραντα Μυστήρια αναφέρει ο βιογράφος του και συνασκητής του Ιωάννης, και έμενε νηστικός όλην την
εβδομάδα, έως την άλλη Κυριακή, που ξανακοινωνούσε. Με την Αγία Μετάληψη και μόνον περνούσε, χωρίς καμία άλλη τροφή! Αυτό φαίνεται απίστευτο, αλλά ας μη αμφιβάλλει
κανείς για την αλήθειαν των λεγομένων, διότι όλα υποτάσσονται στο θείο Πνεύμα και θέλημα. Δια τούτο γράφει πάλιν ο συνασκητής του, δεν θα κρύψω την αλήθειαν, ότι με την
μετάληψη των θείων Μυστηρίων, πέρασε νηστικός, χωρίς σωματική τροφή, δεκαετίες ολόκληρες! Τούτο δεν είναι θαυμαστόν ούτε αδύνατον στην παντοδυναμία του Θεού. Τα
σωματικά φαγητά τα ζητεί η φύσις για την σύσταση και συγκράτηση των σωμάτων. Η δημιουργική όμως δύναμής του Θεού, η οποία είναι ανενδεής και εις νόμον της φύσεως
καθόλου δεν υποτάσσεται, δίδει αυτό το χάρισμα στους υψηλοτέρους και ανωτέρους από την φύση, όπως ήταν και ο θείος Παΐσιος. Αυτό το χάρισμα είναι υπεράνω από την
ανθρώπινη δύναμη και φύση. Είναι θαύμα αυτό και χάρισμα του Θεού.



Φροντίζει για τις ψυχές των άλλων
Ο πατήρ Παΐσιος ξέχασε τα περασμένα, όπως ο θείος Παύλος και κοίταζε, πως θα προοδεύσει στα μέλλοντα. Άρχισε σκληρότερους αγώνος, και γύριζε την άνυδρη έρημο. Ήθελε
να αποφεύγει τους ανθρώπους για να μη βλέπουν τους αγώνας του, και να απολαμβάνει το μέλι της ησυχίας.
Αλλά ο Θεός δεν άφησε στην έρημο τέτοιον φωτεινό λύχνο. Ήθελε να φωτίσει και άλλους με τα φως της διδασκαλίας του και να τους οδηγήσει προς τη σωτηρία τους. Τον διέταξε
λοιπόν, ο Θεός να έλθει στην έξω έρημο και να στηρίξει τους αδελφούς, που βρίσκονταν εκεί. Ήθελε με τη διδασκαλία του να μιμηθούν τις αρετές του και να γίνουν φίλοι της
αγγελικής πολιτείας του. Ο Όσιος είπε:
- Και ποίον κέρδος θα έχω εγώ, Κύριέ μου, εάν αφήσω την έρημο, όπου απολαμβάνω τη δική σου επίσκεψη, και πάω να επισκεφθώ άλλους, τους οποίους δεν έγινα άξιος ακόμη
να επιστατώ; Φοβούμαι, Δέσποτα μου, μήπως καθώς θα καταγίνομαι με την φροντίδα, εκείνων, δεν μπορέσω να κάμω τα ιδικά σου προστάγματα, και θα κατακριθώ ο
ταλαίπωρος για την αμέλειά μου.
- Όχι, του απάντησε σ’ αυτά ο Σωτήρ. Δεν θα έχεις τον ίδιο μισθό, για τον κόπο που θα κάμεις για την σωτηρία των άλλων με τον κόπο, που κάνεις εδώ στην έρημο. Για εκείνον
τον κόπο θα λάβεις διπλάσιους και τριπλάσιους μισθούς και λαμπρές αντιπληρωμές στην άνω Ιερουσαλήμ.
Τότε ο θείος Παΐσιος κατέβηκε στην έξω έρημο, σύμφωνα με τη θεϊκή προσταγή. Όταν έμαθαν οι αδελφοί τον ερχομό του, έτρεχαν σ' αυτόν πλήθος πολύ και άκουαν τη γλυκύτατη
διδασκαλία του. Πραγματικά βρύση ασταμάτητη ήταν η διδασκαλία που έβγαζε εκεί, νερά αθανασίας...

Το διορατικό του χάρισμα
Διηγείται ο πατήρ Ιωάννης και τα εξής: Κατά την εποχή, που πήγα εγώ να επισκεφθώ τον μέγα Παΐσιο για να ωφεληθώ, ήλθαν σ’ αυτόν μερικοί Μοναχοί, για να ακούσουν τα θεία
λόγια του, και του είπαν:
- Είπε μας, Πάτερ, λόγια για να σωθούμε.
- Φυλάξετε, τους είπε, την παράδοση των Πατέρων, και περισσότερα από αυτά που διέταξαν μη κάνετε.
Εκείνοι ζήτησαν ακόμη να τους ειπεί τι αρμόζει να κάνουν οι Μοναχοί. Ο δε Παΐσιος βλέποντας με τους διορατικούς του οφθαλμούς και γνωρίζοντας τα διανοήματα τους και τους
λογισμούς έλεγε στον καθένα τι διαλογιζόταν, και ποια από αυτά ήταν καλά και ποια ήταν κακά, καθώς και από ποία αιτία τους ήλθαν αυτές οι σκέψεις.
Τότε οι Μοναχοί θαύμασαν και είπαν ιδιαιτέρως στον Ιωάννη:
- Αλήθεια, Πάτερ Ιωάννη, όλα τα πάθη της καρδιάς μας, τα οποία μόνον ο Θεός γνωρίζει, μας τα φανέρωσε όλα, ένα προς ένα. Εγώ δε, λέγει ο Πατήρ Ιωάννης, από όσα είχα
βεβαιωθεί, τους είπα:
- Πιστεύσατέ με, αδελφοί, ότι εγώ, όσα σκέφθηκα με το μυαλό μου, και όσα έκαμα μόνος μου, μου τα φανέρωσε πολλές φορές, όταν συναντώμεθα, και μου τα λέγει σαν να ήμουν
μαζί του.
Οι Μοναχοί είπαν: «θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού», και ανεχώρησαν.

Δύο μεγάλοι αγωνιστές
Ο άγιος Παΐσιος άκουσε, ότι με τις παρακλήσεις ενός Παύλου ο Θεός έδειξε πολλά πράγματα και αμέσως πήγε σ’ αυτόν. Αφού ανταμώθηκαν, έγιναν αχώριστοι. Με την βοήθεια ο
ένας του άλλου, έγιναν φρούριο και απολάμβαναν με χαρά τα καλά της ησυχίας.
Κάθε μέρα έβρισκαν νέους τρόπους να ασκούνται και η ζωή τους ήταν αγία. Ήταν δε τότε ο Παΐσιος γηραλέος και συνομήλικος με τον Παύλο. Κατά την ψυχήν όμως ήταν πολύ
πιο πρόθυμος. Έλεγε στον Παύλο:
- Ας αγωνιζώμεθα πάντοτε και ας κοπιάζουμε, έως ότου έχομε καιρό. Διότι όοο ζούμε, δεν ευχαριστείται ο Κύριος να σταματάμε την εργασία των καλών έργων. Φόβος όμως είναι
σε μας και εντροπή, αν βρεθούμε αμελείς την ώρα του θανάτου μας...
Ο. δε Ιερός Παύλος άκουε με χαρά τη θεία συμβουλή και έλεγε:
- Ιδού, εγώ, ω Πατέρων άριστε, ακολουθώ την καλήν σου γνώμη, γιατί έχω θάρρος στις δικές σου ευχές και πιστεύω, ότι θα μας αξιώσει ο Θεός να τελειώσουμε αυτήν τη ζωή
επάνω στην εργασία των αρετών κατά την γνώμη σου.
Και οι δύο ήσαν θαυματουργοί, ιατροί έμπειροι των ψυχών και των σωμάτων. Παρακαλούσαν δε τον Θεό για όλους, και σε όλους ήσαν αίτιοι σωτηρίας.
«Του θείου Παύλου λέγει ο βιογράφος του, τα διηγήματα είναι πολλά, αλλά τα αφήνομεν να τα δηγηθή άλλος. Ομοίως και του Οσίου Παΐσίου είναι πάμπολλα και ακατάληπτα, και
μόνον λίγα από τα πολλά είπαμε, για να παρακινήσωμε τους ακροατάς προς μίμησίν των. Διότι δεν φθάνει λόγος να φανερώση με ακρίβειαν την υψηλή ζωή του Παΐσίου, αλλά
ούτε εκείνος ήθελε να γνωσθούν τα κατορθώματά του, από μεγάλη ταπείνωσι. Σε κείνους δε, που τον ρωτούσαν ποια είναι η υψηλοτέρα από όλες τις αρετές, έλεγε ότι είναι να
ακολουθή κανείς τις συμβουλές των άλλων και όχι το δικό του θέλημα.
Αυτός τον καιρόν της ησυχίας και τον καιρόν της συναναστροφής τον περνούσε θεάρεστα. Διότι εις μεν την ησυχία αγαπούσε τη θεία ανάβασι, εις δε την συναναστροφή ποθούσε
την σωτηρία των άλλων. Το σπουδαιότερο όμως είναι, ότι δεν άφηνε να καταλάβη κανείς τη ζωή του μέσα στο κοινόβιο. Όταν επρόκειτο να δοξασθή για καμμιά πράξι, την άφηνε
αυτή αμέσως και μεταχειριζόταν άλλη, για να φυλαχθή αβλαβής και η προηγούμενη και να μη αφανισθή από τους επαίνους.
Πράγματι: μέγας κίνδυνος είναι οι έπαινοι των ανθρώπων. Ολίγον κέρδος έχουν όσοι αγωνίζονται δια τον έπαινον. Δια τούτο και ο Κύριος μας παραγγέλλει: «μη γνώτω η αριστερά
σου τι ποιεί η δεξιά σου».

Το τέλος του Οσίου Παϊσίου
Ο Όσιος Παΐσιος εκοιμήθηκε με ειρήνη σε βαθύτατο γήρας και ενταφιάσθηκε στην έρημο. Μετά ολίγα έτη, τα ιερά αυτού λείψανα, ανακομισθέντα, μεταφέρθησαν στην Πισιδία και κατετέθησαν στην εκεί ευρισκόμενη μονή.


Στίχος
Eγώ σε Παΐσιε Άγγελον λέγω, Φύσει μεν ουχί, αλλά τω ξένω βίω.

πολυτίκιον. χος δ'. Ταχ προκατάλαβε
νσαρκος γγελος, τν Μοναστν κορωνίς, σαρκος νθρωπος, τν ορανν οκιστής, θεος Παΐσιος, χαίρει τ ατο μνήμ, σν μν ορτάζων,
νέμει το
ς κοπισι, δι’ ατν θείαν χάριν· δι ν προθυμί πολλ, τοτον τιμήσωμεν.

Κοντάκιο.
χος πλ. δ'. Τ περμάχ
ς τς ρήμου πολιοχον κα κοσμήτορα κα τν σίων γκαλλώπισμα κα σέμνωμα μακαρίζομέν σε πάντες, Θεο θεράπον·σ γρ φθης κ παιδς λος
θεόληπτος κα
προσφόρως τ σ κλήσει πεπολίτευσαι. Δι κράζομεν, χαίροις Πάτερ Παΐσιε.

Μεγαλυνάριον
Τ
Χριστ κ βρέφους νατεθείς, ηξησαι ες μέτρον, λικίας πνευματικς, κα τν ν ρήμ, στλος φωτς φάνης, Παΐσιε παμμάκαρ, Αγύπτου βλάστημα.

Πηγή: xristianos.gr