Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014
Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014
Ας μην πετροβολούμε… χριστιανικά! (Γέροντας Παϊσιος)
Είπα σε κάποιον μιά
φορά: Ξέρεις πώς υπάρχουν και μαχητές τού πειρασμού;».
Ό Χριστιανός δέν
πρέπει νά είναι φανατικός, άλλα νά έχη αγάπη γιά όλους τους ανθρώπους.
Όποιος πετάει λόγια
αδιάκριτα, και σωστά νά είναι, κάνει κακό. Γνώρισα έναν συγγραφέα πού είχε
ευλάβεια πολλή, άλλα μιλούσε στους κοσμικούς μέ μιά γλώσσα ωμή, πού προχωρούσε
όμως σε βάθος, και τους τράνταζε.
Μιά φορά μου λέει: «Σε
μιά συγκέντρωση είπα αυτό και αυτό σέ μιά κυρία». Άλλα μέ τον τρόπο πού της τό
είπε, την είχε σακατέψει. Την πρόσβαλε μπροστά σέ όλους. «Κοίταξε, τού λέω, εσύ
πετάς στους άλλους χρυσά στεφάνια μέ διαμαντόπετρες, έτσι όμως πού τά πετάς,
σακατεύεις κεφάλια. Όχι μόνον ευαίσθητα άλλα καί γερά». Ας μην πετροβολάμε τους
ανθρώπους… χριστιανικά.
Όποιος ελέγχει μπροστά
σέ άλλους κάποιον πού αμάρτησε ή μιλάει μέ εμπάθεια γιά κάποιο πρόσωπο, αυτός
δέν κινείται άπό τό Πνεύμα τού Θεού κινείται άπό άλλο πνεύμα. Ό τρόπος της
Εκκλησίας είναι ή αγάπη- διαφέρει άπό τόν τρόπο των νομικών.
Ή Εκκλησία βλέπει τά
πάντα μέ μακροθυμία και κοιτάζει νά βοηθήση τόν καθέναν, ο,τι καί άν έχη κάνει,
όσο αμαρτωλός καί άν είναι. Βλέπω σέ μερικούς ευλαβείς ένα είδος παράξενης
λογικής.
Καλή είναι ή ευλάβεια
πού έχουν, καλή καί ή διάθεση γιά τό καλό, άλλα χρειάζεται καί ή πνευματική
διάκριση καί ευρύτητα, γιά νά μή συνοδεύη την ευλάβεια ή στενοκεφαλιά, ή
γεροκεφαλιά (τό γερό δηλαδή αρβανίτικο κεφάλι). Όλη ή βάση είναι νά έχη κανείς
πνευματική κατάσταση, γιά νά έχη τήν πνευματική διάκριση, γιατί αλλιώς μένει
στο «γράμμα τον νόμου», καί τό «γράμμα του νόμου άποκτείνει».
Αυτός πού έχει
ταπείνωση, δεν κάνει ποτέ τόν δάσκαλο ακούει καί, όταν τού ζητηθη ή γνώμη του,
μιλάει ταπεινά. Ποτέ δέν λέει «εγώ», άλλα «ό λογισμός μού λέει» ή «οί Πατέρες
είπαν». Μιλάει δηλαδή σάν μαθητής. Όποιος νομίζει ότι είναι ικανός νά διορθώνη
τους άλλους έχει πολύ εγωισμό.
- Όταν, Γέροντα,
ξεκινάη κανείς άπό καλή διάθεση νά κάνη κάτι καί φθάνη στά άκρα, λείπει ή
διάκριση;
- Είναι ό εγωισμός
μέσα στην ενέργεια του αυτή καί δέν το καταλαβαίνει, γιατί δέν γνωρίζει τόν
εαυτό του, γι’ αυτό πιάνει τα άκρα. Πολλές φορές από ευλάβεια ξεκινούν μερικοί,
αλλά που φθάνουν!
(Απόσπασμα από τις
σελ. 78-82 του βιβλίου: ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Β,
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ, ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»,
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)
Όταν δεν κάνεις σωστά το σταυρό σου…
Όταν γινόταν συζήτηση
με τον π. Γαβριήλ για το σημείο του σταυρού, εκείνος εξηγούσε:
- Πρέπει να κάνεις
σωστά το σταυρό σου. Όταν δεν τον κάνεις σωστά, τα πονηρά πνεύματα όχι μόνο δεν
φεύγουν αλλά γελάνε. Και η Παναγία θυμώνει. Όταν κάνεις το σημείο του σταυρού,
πρέπει να βάλεις το δεξί χέρι πρώτα στο μέτωπο, μετά στον αφαλό, ύστερα στον δεξιό
ώμο και έπειτα στον αριστερό. Εκείνος που βάζει το χέρι του όχι πάνω στον αφαλό
αλλά στην καρδιά, βγάζει ανάποδο σταυρό. Ούτε στον αέρα κάνει να σταυρώνεσαι.
Το χέρι πρέπει οπωσδήποτε να αγγίζει το σώμα. Κι όταν σταυρώνεσαι, πρέπει να
προσεύχεσαι. Αλλιώτικα, έτσι σταυρώνονται κι οι ηθοποιοί.
- Πρέπει να σταυρώνεις
τα πάντα, εκτός από τα Άγια Δισκοπότηρα της Θείας Μετάληψης. Αν κάτι είναι
πεταμένο στο δρόμο, ενδέχεται να είναι εκ του πονηρού. Αν δεις ότι κάποιος
άλλος το σταύρωσε, τότε δεν χρειάζεται να το κάνεις κι εσύ. Αν δεν θέλεις να
προκαλέσεις σύγχυση σ’ όσους σε βλέπουν αλλά δεν σε κατανοούν, τότε μπορείς να
σχηματίσεις το σημείο του σταυρού με τα μάτια σου.
Μια μέρα κάποιος έδωσε
ένα μήλο σε έναν πιστό κι εκείνος αμέσως το έφαγε. Κι ο Γέροντας τον μάλωσε:
- Πόσο εύκολο είναι να
σε καταστρέψουν! Κι Άγγελος να σου το έδινε, έπρεπε πρώτα να το σταυρώσεις.
Ρώτησα κάποτε τον
Γέροντα:
- Όταν χασμουριόμαστε,
τι συμβαίνει; Τι μεταδίδεται;
- Όταν χασμουριέσαι,
είναι καλό. Όμως πρέπει να σταυρώσεις το στόμα σου. Το τι ακριβώς συμβαίνει και
τι μεταδίδεται δεν έχω δικαίωμα να σου αποκαλύψω. Δεν κάνει. Είναι μυστήριο.
Αγίου Γαβριήλ του δια
Χριστόν σαλού και ομολογητή
Απόστολος και Ευαγγέλιο Κυριακής ΙΒ’ Λουκά
Απόστολος, προς Κολοσσαείς Γ’
4-11
4 ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷφανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ.
5 Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν
τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστὶν
εἰδωλολατρία,
6 δι' ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς
υἱοὺς τῆς ἀπειθείας,
7 ἐν
οἷς καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέ ποτε, ὅτε ἐζῆτε ἐν αὐτοῖς·
8 νυνὶ δὲ ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ πάντα, ὀργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν·
9 μὴ ψεύδεσθε
εἰς ἀλλήλους, ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ
10 καὶ ἐνδυσάμενοι
τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ' εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν,
11 ὅπου
οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία,
βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός.
Μετάφραση
4
Ὅταν ὁ Χριστός, ποὺ εἶναι ἡ ζωή μας, φανερωθῇ, τότε καὶ σεῖς θὰ φανερωθῆτε μαζί
του δοξασμένοι.
5 Νεκρώσατε λοιπὸν ὅ,τι γήϊνον εἶναι μέσα σας,
δηλαδὴ τὴν πορνείαν, τὴν ἀκαθαρσίαν, τὸ πάθος, τὴν κακὴν ἐπιθυμίαν καὶ τὴν
πλεονεξίαν, ἡ ὁποία εἶναι εἰδωλολατρεία,
6 ἕνεκα τῶν ὁποίων ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ
ἐπάνω εἰς τοὺς ἀπειθεὶς ἀνθρώπους.
7 Αὐτὰ ἀκολουθούσατε καὶ σεῖς κάποτε, ὅταν
ἐζούσατε αὐτὴν τὴν ζωήν.
8 Ἀλλὰ τώρα ἀποβάλατε καὶ σεῖς ὅλα αὐτά, τὴν
ὀργήν, τὸν θυμόν, τὴν κακίαν, τὴν δυσφήμησιν, τὴν αἰσχρολογίαν τοῦ στόματος.
9 Μὴν λέτε ψέμματα ὁ ἕνας εἰς τὸν ἄλλον, ἀφοῦ
ἔχετε ἀποβάλει τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον μὲ τὰς πράξεις του,
10 καὶ ἔχετε ἐνδυθῆ τὸν νέον, ὁ ὁποῖος
ἀνανεοῦται εἰς ἐπίγνωσιν κατὰ τὴν εἰκόνα τοῦ Δημιουργοῦ του.
11 Τώρα δὲν ὑπάρχει πλέον Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος,
περιτμημένος καὶ ἀπερίτμητος, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ ὁ
Χριστὸς εἶναι τὰ πάντα καὶ εἰς πάντας.
Ευαγγέλιο κατά Λουκά ΙΖ’ 12-19
12 Καὶ εἰσερχομένου αὐτοῦ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν,
13 καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς.
14 Καὶ ἰδὼν εἶπεν αὐτοῖς· πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν.
14 Καὶ ἰδὼν εἶπεν αὐτοῖς· πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν.
15 Εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν,
16 καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ εὐχαριστῶν αὐτῷ· καὶ αὐτὸς ἦν Σαμαρείτης.
17 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; Οἱ δὲ ἐννέα ποῦ;
18 Οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος;
19 Καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀναστὰς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε.
Μετάφραση
12 Καὶ καθὼς ἔμπαινε σ’ ἕνα χωριό, τὸν συνήντησαν δέκα ἄνδρες λεπροί, οἱ ὁποῖοι ἐστάθηκαν λίγο μακρυά,
13 καὶ τοῦ φώναξαν, «Ἰησοῦ Διδάσκαλε, ἐλέησέ μας».
14 Ὅταν τοὺς εἶδε, τοὺς εἶπε, «Πηγαίνετε νὰ δείξετε τὸν ἑαυτόν σας εἰς τοὺς ἱερεῖς», καὶ ἐνῷ ἐπήγαιναν, ἐκαθαρίσθησαν.
15 Ἕνας ἀπ’ αὐτούς,ὅταν εἶδε ὄτι ἐθεραπεύθηκε, ἐπέστρεψε δοξάζων τὸν Θεὸν μὲ δυνατὴν φωνὴν
16 καὶ ἔπεσε μὲ τὸ πρόσωπον εἰς τὰ πόδια τοῦ Ἰησοῦ καὶ τὸν εὐχαριστοῦσε· καὶ αὐτὸς ἦτο Σαμαρείτης.
17 Τότε εἶπε ὁ Ἰησοῦς, «Δὲν ἐκαθαρίσθησαν καὶ οἱ δέκα; Οἱ ἄλλοι ἐννέα ποῦ εἶναι;
18 Κανεὶς δὲν εὑρέθηκε νὰ ἐπιστρέψῃ διὰ νὰ δοξάσῃ τὸν Θεὸν παρὰ αὐτὸς ὁ ἀλλοεθνής;».
19 Καὶ εἶπε εἰς αὐτόν, «Σήκω ἐπάνω καὶ πήγαινε· ἡ πίστις σου σὲ ἔσωσε».
Απόστολος και Ευαγγέλιο Κυριακής ΙΕ’ Λουκά
Απόστολος, προς Α’ Τιμόθεον Δ’ 9-15
10 εἰς τοῦτο γὰρ καὶ κοπιῶμεν καὶ ὀνειδιζόμεθα, ὅτι ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι
σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα
πιστῶν.
11
Παράγγελλε ταῦτα καὶ δίδασκε.
12 Μηδείς σου τῆς νεότητος καταφρονείτω, ἀλλὰ τύπος
γίνου τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν πνεύματι, ἐν πίστει, ἐν ἁγνείᾳ.
13 Ἕως ἔρχομαι πρόσεχε τῇ ἀναγνώσει, τῇ παρακλήσει, τῇδιδασκαλίᾳ.
14 Μὴ ἀμέλει
τοῦ ἐν σοὶ χαρίσματος, ὃ ἐδόθη
σοι διὰ προφητείας μετὰἐπιθέσεως
τῶν χειρῶν τοῦ πρεσβυτερίου.
15 Ταῦτα μελέτα, ἐν τούτοις ἴσθι, ἵνα σου ἡ προκοπὴ φανερὰ ᾖ ἐν
πᾶσιν.
Μετάφραση
9
Ἀξιόπιστα εἶναι τὰ λόγια αὐτὰ καὶ ἄξια πλήρους ἀποδοχῆς.
10 Διὰ τοῦτο καὶ κοπιάζομεν καὶ ὀνειδιζόμεθα,
διότι ἔχομεν τὴν ἐλπίδα μας εἰς Θεὸν ζωντανόν, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ Σωτὴρ ὅλων τῶν
ἀνθρώπων, μάλιστα τῶν πιστῶν.
11
Αὐτὰ νὰ παραγγέλλῃς καὶ νὰ διδάσκῃς.
12 Ἂς μὴ σὲ καταφρονῇ κανεὶς ἐπειδὴ εἶσαι νέος,
ἀλλὰ γίνου παράδειγμα διὰ τοὺς πιστούς, εἰς τὴν ὁμιλίαν, εἰς τὴν συμπεριφοράν,
εἰς τὴν ἀγάπην, εἰς τὸ πνεῦμα, εἰς τὴν πίστιν, εἰς τὴν ἁγνότητα.
13 Ἔως ὅτου ἔλθω προσηλώσου εἰς τὴν ἀνάγνωσιν,
τὸ κήρυγμα, τὴν διδασκαλίαν.
14 Μὴ παραμελῇς τὸ χάρισμα ποὺ εἶναι μέσα σου,
καὶ σοῦ ἐδόθηκε διὰ προφητείας ὅταν τὸ πρεσβυτέριον σοῦ ἐπέθεσε τὰ χέρια.
15 Αὐτὰ νὰ μελετᾷς, μὲ αὐτὰ νὰ ζῇς διὰ νὰ
εἶναι φανερὴ ἡ πρόοδός σου εἰς ὅλους.
Ευαγγέλιο κατά Λουκά ΙΘ’ 1-10
1 Καὶ εἰσελθὼν
διήρχετο τὴν Ἱεριχώ·
2 καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι
καλούμενος Ζακχαῖος, καὶ αὐτὸς ἦν ἀρχιτελώνης,
καὶ οὗτος ἦν πλούσιος,
3 καὶ ἐζήτει ἰδεῖν
τὸν Ἰησοῦν
τίς ἐστι,
καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν.
4 Καὶ προδραμὼν ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν, ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι ἐκείνης ἤμελλε διέρχεσθαι.
4 Καὶ προδραμὼν ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν, ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι ἐκείνης ἤμελλε διέρχεσθαι.
5 Καὶ ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ἀναβλέψας ὁ Ἰησοῦς
εἶδεν αὐτὸν
καὶ εἶπε
πρὸς αὐτόν· Ζακχαῖε, σπεύσας
κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι.
6 Καὶ σπεύσας
κατέβη, καὶ ὑπεδέξατο
αὐτὸν χαίρων.
7 Καὶ ἰδόντες
πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ὅτι παρὰ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθε
καταλῦσαι.
8 Σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε
πρὸς τὸν Κύριον· ἰδοὺ τὰ ἡμίση
τῶν ὑπαρχόντων
μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς
πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι
τετραπλοῦν.
9 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ὅτι σήμερον
σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο,
καθότι καὶ αὐτὸς
υἱὸς Ἀβραάμ ἐστιν.
10 Ἦλθε
γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου
ζητῆσαι καὶ σῶσαι
τὸ ἀπολωλός.
Μετάφραση
1 Ὅταν ἐμπῆκε
εἰς τὴν Ἱεριχώ, ἐπερνοῦσε
διὰ μέσου τῆς πόλεως.
2 Ἐκεῖ
ἦτο κάποιος ποὺ ὀνωμάζετο
Ζακχαῖος· ἦτο ἀρχιτελώνης καὶ πλούσιος,
3 καὶ ζητοῦσε
νὰ ἰδῇ ποιός εἶναι ὁ
Ἰησοῦς ἀλλὰ δὲν μποροῦσε ἀπὸ
τὸ πλῆθος διότι ἦτο κοντὸς
τὸ ἀνάστημα.
4 Ἔτρεξε λοιπὸν
ἐμπρὸς καὶ ἀνέβηκε ἐπάνω σὲ
μιὰ μουριά, διὰ νὰ
τὸν ἰδῇ, διότι ἀπὸ
ἐκεῖ ἐπρόκειτο νὰ περάσῃ.
5 Ὅταν ἔφθασε
ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ μέρος αὐτό, ἀσήκωσε
τὰ μάτια του καὶ τὸν
εἶδε καὶ τοῦ
εἶπε, «Ζακχαῖε, κατέβα γρήγορα,
διότι πρέπει νὰ μείνω στὸ σπίτι σου σήμερα».
6 Καὶ κατέβηκε γρήγορα καὶ
τὸν ὑποδέχθηκε μὲ χαράν.
7 Ὅταν εἶδαν
αὐτό, ὅλοι παρεπονοῦντο καὶ
ἔλεγαν, «Εἰς τὸ
σπίτι ἁμαρτωλοῦ ἀνθρώπου
πηγαίνει νὰ μείνῃ».
8 Ὁ Ζακχαῖος
ἐστάθηκε καὶ εἶπε
εἰς τὸν Κύριον, «Τὸ ἥμισυ
τῆς περιουσίας μου δίνω, Κύριε, εἰς
τοὺς πτωχοὺς καὶ
ἐὰν μὲ δόλιον τρόπον ἐπῆρα
ἀπὸ κάποιον τίποτε, θὰ τοῦ
τὸ ἀποδώσω τέσσερις φορὲς περισσότερον».
9 Ὁ Ἰησοῦς
τοῦ εἶπε, «Σήμερα ἔγινε σωτηρία σὲ
τοῦτο τὸ σπίτι, διότι καὶ ὁ
ἄνθρωπος αὐτὸς
εἶναι ἀπόγονος τοῦ Ἀβραάμ,
10 καὶ ὁ
Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἦλθε νὰ
ἀναζητήσῃ καὶ
νὰ σώσῃ τὸ ἀπολωλός».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)