«Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν»
Στη ζωή μας είναι πολλές οι στιγμές που αισθανόμαστε μόνοι και αδύναμοι και ίσως να απελπιζόμαστε νιώθοντας πως βρισκόμαστε σε αδιέξοδο και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε και από πού να πάρουμε δύναμη, βοήθεια… Τότε, εκείνες τις στιγμές, πρέπει, συναισθανόμενοι την αδυναμία μας, να στραφούμε στον Θεό, πρέπει πάντοτε να έχουμε στο νου μας , πως «η Θεία Χάρις τα ασθενεί θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληρεί».
Έρχονται δύσκολες μέρες, μέρες πόνου, φτώχειας και οικονομικής δυσχέρειας. Μέρες, που δοκιμάζεται η πίστη μας στο Θεό και η αγάπη μας προς τον συνάνθρωπό μας. Όμως το πιο σημαντικό από όλα είναι πως για να αντιμετωπίσουμε την οικονομική μας πτώχεια, θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε και να καλλιεργήσουμε τον πνευματικό μας πλούτο, την πολύτιμη πνευματική περιουσία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Να επιδιώκομε να γίνουμε πλούσιοι σε πνευματικά αγαθά και όχι σε υλικά αγαθά, γιατί τα πνευματικά αγαθά είναι αυτά που θα μας κρατήσουν ζωντανούς και σωματικά και πνευματικά. Να θυμόμαστε πάντα τα λόγια αποστόλου Παύλου «Ει Θεός υπέρ ημών, τις καθ’ ημών»; Ποίος μπορεί να μας βλάψει αν ο Θεός είναι μαζί μας; Έτσι λοιπόν σε κάθε δυσκολία μας θα πρέπει να στρεφόμαστε προς τον ουράνιο Πατέρα μας και με πίστη και ελπίδα να ζητάμε το έλεός Του συναισθανόμενοι την αδυναμία μας και να αφηνόμαστε στην στοργική, αληθινή και πατρική Του Αγάπη. Να παρακαλάμε τον Θεό και με τα λόγια του Δαυίδ « το έλεος σου Κύριε καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου».
Ο ίδιος ο Χριστός μας στην επί του Όρους ομιλία (στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφάλαιο Ζ΄ στ 7-11) μας παροτρύνει να προσευχόμαστε. Πιο συγκεκριμένα διαβάζουμε στην Καινή Διαθήκη στο κεφάλαιο Ζ΄ στίχο 7 του κατά Ματθαίου : «Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν» το οποίο ερμηνεύει σύντομα ο Παν. Ν. Τρεμπέλας : «Όσον δε αφορά εις τας ιδικάς σας ελλείψεις και ελαττώματα, να ζητήτε από τον Θεόν και θα δοθή εις σας αυτό, που ζητείτε, αρκεί να μη είναι άτοπον ή επιβλαβές εις σας. Γυρεύετε να εύρετε το ζητούμενον και θα το εύρετε, εφόσον σας είναι ωφέλιμον. Κτυπάτε την θύραν της θείας προστασίας και θα σας ανοιχθή.». Από ότι βλέπουμε, εδώ ο Χριστός θα λέγαμε πως κατά κάποιο τρόπο μας υπόσχεται πως ότι του ζητήσουμε ότι έχουμε ανάγκη θα μας το δώσει αρκεί βέβαια να μην είναι άτοπον ή επιβλαβές σε εμάς. «Κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν», «Κτυπάτε την θύραν της θείας προστασίας και θα σας ανοιχθή», ας δοκιμάσουμε αδερφοί μου να κτυπήσουμε την Θύρα αυτή, να καλέσουμε σε βοήθεια τον Θεό και Πατέρα μας με απλότητα, πίστη και ελπίδα και ας περιμένουμε να μας απαντήσει στην παράκληση μας. Γιατί δε θα αργήσει.. Όσο και αν ανυπόμονα τον παρακαλούμε, θα πρέπει να έχουμε στο νου μας την «υπόσχεση» του Χριστού μας, τα λόγια του στην επί του Όρους ομιλία : «Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν». Θα πρέπει να έχουμε στον νου μας τον στίχο 8 «πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται», « Διότι ο καθένας που ζητεί παρά του Θεού, λαμβάνει. Και καθένας που γυρεύει, ευρίσκει. Και εις καθένα που κτυπά την θύραν της θείας προστασίας, θα ανοιχθεί αυτή». Είναι θα μπορούσαμε να πούμε μια διαβεβαίωση του ίδιου του Χριστού μας.
Όμως δείτε με πόση πολύ αγάπη ο Χριστός μας, θέλει να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε και να πιστεύσουμε τα λόγια αυτά. Τι κάνει; Θα έλεγα πως μας κάνει δύο ρητορικές ερωτήσεις. Στο στίχο λοιπόν 9 μας λέει «ἢ τίς ἐστιν ἐξ ὑμῶν ἄνθρωπος, ὃν ἐὰν αἰτήσῃ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἄρτον, μὴ λίθον ἐπιδώσει αὐτῷ; καὶ ἐὰν ἰχθὺν αἰτήσῃ, μὴ ὄφιν ἐπιδώσει αὐτῷ;» δηλαδή ερμηνεύει ο Τρεμπέλας « Και για να πεισθήτε για αυτό σας ερωτώ: Ποίος άνθρωπος από σας, που θα του ζητήση ο υιός του άρτον, είναι δυατόν να του δώσει λίθον αντί άρτου; Και εάν του ζητήση ψάρι, μήπως θα του δώση φίδι αντί ψαριού; Για άλλη μια φορά προσπαθεί να μας «πείσει», ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην μας ακούσει ο Θεός, δεν υπάρχει περίπτωση να μην μας ελεήσει και να μας βοηθήσει στο πρόβλημά μας, στην αδυναμία μας. Αλλοίμονο, ποιός πατέρας δε θα δώσει τα ωφέλιμα πράγματα στα παιδιά του; Πόσον άλλον ο Θεός. Τελειώνει τον Λόγο περί προσευχής ο Χριστός με τον στίχο 11 που μπορούμε να πούμε πως αποτελεί ένα επιχείρημα, άλλο ένα πειστήριο για να μας δώσει να καταλάβουμε και να πιστεύσουμε στην αγάπη του Θεού μας και πως θα μας δώσει ότι χρειαζόμαστε, αρκεί να στραφούμε προς αυτόν και να του το ζητήσουμε. «εἰ οὗν ὑμεῖς, πονηροὶ ὄντες, οἴδατε δόματα ἀγαθὰ διδόναι τοῖς τέκνοις ὑμῶν, πόσῳ μᾶλλον ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς δώσει ἀγαθὰ τοῖς αἰτοῦσιν αὐτόν;» και ερμηνεύει ο Τρεμπέλας : «Εάν λοιπόν σεις, καίτοι είσθε ατελείς και διεφθαρμένοι από το προπατορικόν αμάρτημα, γνωρίζετε να δίδετε ωφέλιμα πράγματα εις τα τέκνα σας, πόσω μάλλον ο Πατήρ σας ο ουράνιος, πού είναι γεμάτος αγαθότητα, θα δώση καλά και ωφέλιμα εις εκείνους, πού τού ζητούν;».
Ο Χριστός, μέσα από αυτό το λόγο Του, μας έδωσε να καταλάβουμε πως δεν είμαστε μόνοι μας, πως υπάρχει κάποιος που μας περιμένει να του ζητήσουμε την βοήθεια Του, πως οποτεδήποτε Τον παρακαλέσουμε θα είναι δίπλα μας και πως ότι ωφέλιμο για την ψυχή μας χρειαστούμε θα μας το δώσει με Αγάπη απλόχερα αρκεί να στραφούμε προς Αυτόν. Δεν είμαστε μόνοι σε αυτό τον κόσμο. Όχι, κανένας άνθρωπος δεν είναι μόνος του, γιατί ακόμα και αν δεν έχει κανέναν δίπλα του που να νοιάζεται και να ενδιαφέρεται από αληθινή αγάπη για αυτόν, έχει δίπλα του τον καλύτερο συνοδοιπόρο που υπάρχει (στο δρόμο της ζωής μας), τον Θεό μας. Ο Θεός είναι πάντα δίπλα μας και μας περιμένει. Περιμένει να ακούσει τις παρακλήσεις μας και να μας βοηθήσει. Πρέπει να το γνωρίζουμε πάντοτε αυτό, όσο δύσκολο και αν είναι, στις δύσκολες στιγμές που θα βρισκόμαστε, τις στιγμές του πόνου, των θλίψεων και της στενοχώριας μας θα πρέπει να πρέπει να γνωρίζουμε και να θυμόμαστε πως Κάποιος είναι δίπλα μας και είναι πρόθυμος να μας βοηθήσει αρκεί να του το ζητήσουμε. Ο Θεός σέβεται την ελευθερία μας και δεν μπορεί να παραβεί το αυτεξούσιο, για αυτό το λόγο δε μας βοηθάει αν δεν του ζητήσουμε εμείς βοήθεια ή αν δεν Τον παρακαλέσουν κάποιοι άλλοι για εμάς.
Όμως υπάρχουν άνθρωποι μακριά από την Εκκλησία μας, άνθρωποι ίσως και βαπτισμένοι, Χριστιανοί, χλιαροί Χριστιανοί όπως τους έλεγε ο γέροντας Παΐσιος, άνθρωποι όμως που έχουν φιλότιμο, απλοί, καλοπροαίρετοι και είναι πρόθυμοι να ακούσουν για τον Χριστό, να μάθουν για την Αγάπη Του. Άνθρωποι που έχουν ανάγκη από την βοήθειά Του, γιατί ταλαιπωρούνται μόνοι τους και βασανίζονται στα προβλήματά τους, τα οποία προβλήματά τους οδηγούν σε θλίψη, σε αδιέξοδα και Θεός φυλάξει σε αυτοκαταστροφικές ενέργειες. Βλέπουμε συνεχώς στις μέρες μας ανθρώπους που βρίσκουν ως λύση στα προβλήματά τους, την αυτοκτονία. Όσο περνάει ο καιρός οι μέρες γεμίζουν όλο και με πιο πολλά προβλήματα. Κάθε μέρα που περνάει είναι ένας οικονομικός Γολγοθάς για τους ανθρώπους γύρω μας, αλλά και για εμάς ίσως, ανθρώπους που πεινάνε, που αδυνατούν να συντηρήσουν τις οικογένειες τους, που δεν έχουν τα χρήματα να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους, τα ενοίκια, τις δόσεις των δανείων τους. Σε αυτές τις στιγμές όμως θα πρέπει να φέρνουμε στον νου μας τα Λόγια του Χριστού μας, τις υποσχέσεις Του στην επί του Όρους ομιλία. Να θυμόμαστε πως ο Χριστός περιμένει να του κτυπήσουμε την πόρτα, την ‘Θύραν’, και θα μας ανοίξει. Περιμένει να στραφούμε σε αυτόν και να τον παρακαλέσουμε να μας ελεήσει στο πρόβλημά μας και να ευσπλαχνιστεί την αδυναμία μας. Πρέπει να αφεθούμε στο Θείο έλεος Του ουράνιου Πατέρα μας να του πούμε « Θεέ μου σαν άνθρωπος ότι μπόρεσα, ότι περνούσε από το χέρι μου, το έκανα από εκεί και πέρα τα αφήνω όλα τα υπόλοιπα στα χέρια σου, ανάλαβε εσύ γιατί τα υπολοίπα είναι πέραν των δυνάμεών μου» να γνωρίζουμε πως «τα αδύνατα παρά τοις ανθρώποις δυνατά παρά τον Θεό εστίν» όπως γράφει στη Καινή Διαθήκη. Και να νιώθουμε την εσωτερική ανάπαυση πως στο τέλος αυτό που θα γίνει, ύστερα από τις προσευχές μας, θα είναι το θέλημα του Θεού. Θα γίνει αυτό που είναι ωφέλιμο για την σωτηρία της ψυχής μας και των γύρων μας. Για αυτό το λόγο δεν πρέπει να επιμένουμε και να παρακαλάμε τον Θεό ζητώντας Του ντε και καλά να γίνει αυτό που θέλουμε εμείς, αλλά θα πρέπει, κατά την γνώμη μου, με απλότητα και ταπείνωση να λέμε «Θεέ μου βοήθησε με σε αυτό το πρόβλημά μου, και ας γίνει το θέλημά σου».
Ο Θεός παραχωρεί τις δυσκολίες στη ζωή μας, για να μας δοκιμάζει αλλά και προσπαθεί μέσα από αυτές να έρθουμε κοντά Του με αληθινή μετάνοια και συναισθανόμενοι την αδυναμία μας να ζητήσουμε να το έλεος Του, να στραφούμε στην αληθινή Αγάπη Του. Ο Θεός δίνει τους μικρούς σταυρούς στη ζωή μας αλλά μας δίνει και την ανάλογη δύναμη στον καθένα μας να τον σηκώσει, χωρίς να γογγύσει, και να προχωρήσει, με ελπίδα και πίστη στο Θεό, στο δρόμο της σωτηρίας της ψυχής μας. Ο Θεός ποτέ δε μας εγκατέλειψε και ποτέ δε θα μας εγκαταλείψει στη ζωή μας. Ο Θεός έστειλε τον Υιό του στο κόσμο από αγάπη για εμάς. Ο Χριστός μας σταυρώθηκε για εμάς, πήρε επάνω Του τις αμαρτίες μας. Πως λέει στην Δοξολογία : «Κύριε ὁ Θεός, ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Υἱὸς τοῦ Πατρός, ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, ἐλέησον ἡμᾶς, ὁ αἴρων τὰς ἁμαρτίας τοῦ κόσμου.»; Γιατί το έκανε αυτό; Το έκανε από αγάπη για εμάς, για την σωτηρία της ψυχής μας. Ο Χριστός μας, σαν Θεάνθρωπος, λόγω της ανθρώπινης φύσης Του πόνεσε στο Σταυρό, πόνεσε και η Μητέρα του, η Παναγία μας, αυτοί που τον αγαπούσαν αλλά και όλη η κτίση θα λέγαμε πένθησε ( κατά Ματθαίον ΚΖ΄«Καὶ ἰδοὺ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη εἰς δύο ἀπὸ ἄνωθεν ἕως κάτω, καὶ ἡ γῆ ἐσείσθη καὶ αἱ πέτραι ἐσχίσθησαν, καὶ τὰ μνημεῖα ἀνεῴχθησαν καὶ πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη»). Επίσης και παρόλο Θεάνθρωπος, ο Χριστός μας, ζήτησε και αυτός έλεος και Θεία δύναμη από τον Ουράνιο Πατέρα μας πάνω στο Σταυρό, κατά Ματθαίου ΚΖ΄46 : «περὶ δὲ τὴν ἐνάτην ὥραν ἀνεβόησεν ὁ Ἰησοῦς φωνῇ μεγάλῃ λέγων· ἠλὶ ἠλί, λιμᾶ σαβαχθανί; τοῦτ᾿ ἔστι, Θεέ μου Θεέ μου, ἱνατί με ἐγκατέλιπες;» (Κατά δε την τρίτην απογευματινήν ώραν εφώναξεν ο Ιησούς με φωνήν μεγάλην και είπεν : Ηλί, ηλί, λιμά σαβαχθανί; Τούτο σημαίνει, Θεέ μου Θεέ μου, γιατί με εγκατέλιπες;). Όμως μετά την Σταύρωσή Του ακολούθησε η Ανάσταση, η νίκη κατά του διαβόλου, κατά του Σταυρικού θανάτου του Χριστού μας. Έτσι και σε εμάς μετά από κάθε δοκιμασία, σταυρό που καλούμαστε να υπομείνουμε και να σηκώσουμε ακολουθεί η προσωπική μας ανάσταση, η ανάπαυση της ψυχής μας στο θέλημα του Θεού, η σωτηρία της ψυχής μας. Τέλος, μέσα από τον προσωπικό μας πνευματικό αγώνα θα πρέπει να ξέρετε πως θα βοηθηθούν και οι γύρω μας άνθρωποι. Μέσα από το παράδειγμα μας, χωρίς λόγια, θα θελήσουν κάποιοι άνθρωποι, ίσως τα παιδιά, οι σύζυγοί, οι οικείοι ή και οι γείτονες μας να ακολουθήσουν την προσπάθειά μας γιατί δεν θα βλέπουν τόσο την στροφή μας στον Θεό όσο την δύναμη και την ελπίδα που θα λαμβάνουμε από Αυτόν. Έτσι και εμείς θα μπορέσουμε να μεταφέρουμε στους εν ανάγκη ευρισκομένους αδελφούς μας το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης του Κυρίου μας, που θα πρέπει να έχουμε πάντα μέσα μας, αντλώντας από εκεί ελπίδα, θάρρος και πνευματική λεβεντιά για να αγωνιστούν και να σηκώσουν και αυτοί τους προσωπικούς τους σταυρούς. Αμήν.
Ανδριανάκης Νικόλαος, 30.09.2011
