Μπες και Δες

Δεν είναι πάντα στη ζωή μας απαραίτητα τα χρήματα, μπορούμε να προσφέρουμε στον συνάνθρωπό μας και με λίγη καλή θέληση. Χρήματα μπορεί να μην υπάρχουν, όμως πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν άνθρωποι που θα χαρίσουν λίγα χαμόγελα… Μάθε για την ομάδα μας … Βοήθησε και εσύ ……

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ



                                       ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
                                            ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ
                                                  ΑΡΧΙΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ

Τω εντιμοτάτω κυρίω Νικολάω Ανδριανάκη,
                                                                                                                                Εις Θεσσαλονίκην.
Η Α. Θ. Παναγιότης, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαίος, μετά πατρικής χαράς έλαβε το από 20ης Ιανουαρίου ε. ε. γράμμα της υμετέρας αγαπητής Εντιμότητος, υποβαλούσης περί της δημιουργίας υπ’ αυτής νέας ιστοσελίδος εις στο διαδίκτυον με θέμα την ορθόδοξον ιεραποστολήν, και ανέθετό μοι όπως σας εκφράσω τα συγχαρητήρια Αυτού δια την αξιέπαινον πρωτοβουλίαν υμών ταύτην.
Επί δε τούτοις, διαβιβάζων υμίν την ευλογίαν του Παναγιωτάτου Πατριάρχου ημών ως εφόδιον εν τω αγώνι του βίου, διατελώ μετ’ αγάπης εν Κυρίω και ευχών.
                                        Εν τοις Πατριαρχείοις, τη 25η Ιανουαρίου 2011
                                       Ο Αρχιγραμμματεύς της Αγίας και Ιεράς Συνόδου
                                                                         κ. α. α.
                                             Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος Σαμαράς
                                                               Υπογραμματεύων

Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

Εξωτερική Ορθόδοξη Ιεραποστολή. Σκέψεις και προβληματισμοί.



           Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ
      

Θα πρέπει αδελφοί μου να δοξάζουμε το  Θεό για όλες τις δωρεές του, υλικές και πνευματικές – ακόμα και για τις ασθένειες, γιατί και αυτές βοηθούν πνευματικά τον άνθρωπο- και να ζητάμε πάνω από όλα να γίνουμε μέτοχοι της Βασιλείας Του Θεού. Επίσης πρέπει πάντοτε να έχουμε στο νου μας ότι ο Θεός σαν στοργικός Πατέρας μας, δεν μας εγκαταλείπει  - παρά τις συνεχές πτώσεις μας-αλλά με αγάπη βρίσκεται πάντα δίπλα μας σε κάθε δοκιμασία, αρρώστια, πειρασμό και σταυρό μας που πρέπει να αντιμετωπίσουμε αγόγγυστα με θάρρος, πίστη και εμπιστοσύνη στο Θεό. Και πάντα αδελφοί μου μετά την Σταύρωση ακολουθεί η Ανάσταση…
 Λόγω του ότι κατοικούμε σε μία χριστιανική χώρα, χώρα στην οποία αιώνες τώρα έχει κηρυχτεί ο Ευαγγελικός Λόγος και έχει αποδώσει πολλούς πνευματικούς καρπούς- Άγιους, Ιεράρχες, Μάρτυρες, Οσίους και αγίους γεροντάδες που ακόμα δε τους έχει αναγνωρίσει η Εκκλησία μας ως Άγιους γιατί κοιμήθηκαν στις μέρες μας, ήταν όμως άνθρωποι σαν και εμάς. Όλοι μας έχουμε τη δυνατότητα να έχουμε ένα πνευματικό πατερά ο οποίος θα δέχεται την μετάνοια μας , θα μας συμβουλεύει και θα μας καθοδήγει στον ευλογημένο, γεμάτο όμως εμπόδια, πνευματικό δρόμο για τη σωτηρία της ψυχής μας. Όλοι έχουμε στη διάθεση μας οποιοδήποτε πνευματικό-πατερικό βιβλίο θέλουμε, οποιαδήποτε στιγμή. Όλοι μας μπορούμε να πηγαίνουμε σχεδόν κάθε μέρα να εκκλησιαζόμαστε στις εκκλησίες-ενορίες μας. Όλοι μας μπορούμε να παρευρισκόμαστε σε συνάξεις που γίνονται στις εκκλησίες μας με σκοπό την πνευματική αφύπνιση των ψυχών μας και τον πόθο για να αγωνιστούμε στον αγώνα της σωτηρίας της ψυχής μας με θάρρος, ανδρεία και πάνω από όλα ελπίδα και εμπιστοσύνη στο Θεό, πως και Αυτός θα είναι συνοδοιπόρος μας σε αυτό τον αγώνα μας για τη σωτηρία της ψυχής μας.
Έχουμε όμως ποτέ αναρωτηθεί αν υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που να μην έχουν όλες αυτές τις δυνατότητες και να στερούνται αυτά τα αγαθά; Έχουμε αναρωτηθεί αν υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δε τους δόθηκε ακόμα η ευκαιρία να μάθουν την αλήθεια, τον Ορθόδοξο Ευαγγελικό λόγο; Έχουμε σκεφτεί αν υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που διψούν για να μάθουν για το Χριστό; Έχουμε αναρωτηθεί αν υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι που θα τους μιλήσουν για τον Χριστό, (και τι ανάγκες έχουν για να αντιμετωπίσουν τα καθημερινά προβλήματα τους στις χώρες αυτές) την Εκκλησία και θα τους κάνουν την κατήχηση για να αξιωθούνε να λάβουν το χρίσμα και την χάρη του Αγίου Πνεύματος με την βάπτισή τους ; Έχουμε σκεφτεί πως πολλοί άνθρωποι όπως είναι οι κάτοικοί της Αφρικής, αλλά και σε άλλες χώρες της Ιεραποστολής, διανύουν ολόκληρα χιλιόμετρα για να φτάσουν στη πιο κοντινή εκκλησία ώστε να εκκλησιαστούν και μεταλάβουν το σώμα και το αίμα του Χριστού; Έχουμε ποτέ αναρωτηθεί αν αυτοί έχουν τη δυνατότητα να μαθαίνουν για το Χριστό από χριστιανικά βιβλία;
Επίσης όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν από τη πείνα, τη δίψα και από έλλειψη ιατροφαρμακευτικής βοήθειας, τη στιγμή μάλιστα που εμείς πετάμε στα σκουπίδια ότι φαγητά δεν μας αρέσουν ή αυτά που μας περισσεύουν. Δυστυχώς έχουμε συνηθίσει στις ανέσεις και στη καλοπέραση χωρίς να εκτιμούμε τα αγαθά που έχουμε και να δοξάζουμε το Θεό για τα πλούσια ελέη Του. Παρόλα αυτά υπάρχουν άνθρωποι που τρώνε φαγητό κάθε 2-3 ημέρες, δεν έχουν στέγη, ιατροφαρμακευτική φροντίδα και δεν έχουν τις ανέσεις που έχουμε εμείς αλλά παρόλα αυτα δοξάζουν το Θεό μέρα και νύχτα για αυτά που έχουν ..
Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας ανεβάζει πλέον τον αριθμό μόνο των παιδιών που φτάνουν στη δύση της ζωής τους σε 25.000 κάθε ημέρα. Για παράδειγμα η χώρα Ζιμπάμπουε είναι η τρίτη φτωχότερη χώρα στο κόσμο, έχει έκταση 390.550 τ.χμ και πληθυσμό 14.000.000 κατοίκους. Το προσδόκιμο ζωής της χώρας αυτής είναι 38 έτη.. Το 80% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας...
 Ο σύγχρονος Έλληνας από την άλλη μεριά μιμούμενος τα δυτικά πρότυπα ζει, σκέφτεται και πράττει σύμφωνα με την νοοτροπία των Αμερικανών και των Ευρωπαίων πολιτών. Επίσης διακατέχεται από διάφορα είδη συναισθημάτων όπως φιλαργυρία, φιλοδοξία και υπερηφάνεια. Νομίζει πως κάθε καινούργιο επίτευγμά είναι αποτέλεσμα μόνο των γνώσεών του- χωρίς να υπολογίζει το Θεό ή ακόμα χειρότερα πιστεύει πως η θρησκεία αποτελεί εμπόδιο στην πρόοδο της επιστήμης. Όσον αφορά την υγεία όλοι οι Έλληνες, μικροί και μεγάλοι, έχοντες και μη έχοντες, δικαιούνται και τους παρέχεται κάποιου είδους ιατροφαρμακευτικής φροντίδας. Επιπλέον όλα τα σπίτια των Ελλήνων είναι γεμάτα από πλούσια αγαθά πρώτης ανάγκης όπως το νερό, το ψωμί – δε μιλάω για τις υπόλοιπες τροφές... Εμείς έχουμε κάθε μέρα ένα καλομαγειρευμένο φαγητό και μάλιστα συχνά είναι διαφορετικό από ημέρα σε ημέρα ή διαλέγουμε πολλές φορές τι έχουμε όρεξη να φάμε..Άλλοι πάλι προτιμούν να φάνε έξω σε κάποια ταβέρνα και να διασκεδάσουν ίσως και να ξεχαστούν από τα καθημερινά τους προβλήματα ή άλλοι να φάνε βιαστικά, λόγω της εργασίας τους και της έλλειψης χρόνου τους, σε κάποιο fast food. Πάντως όλοι μας κοιμόμαστε το βράδυ με γεμάτες τις κοιλιές μας και χωρίς να σκεφτόμαστε αν αύριο θα έχουμε να φάμε...
Όμως ποίοι από εμάς θυμόμαστε τους ανθρώπους αυτούς, που είναι όμοιοι με μας-θα μπορούσε μάλιστα να είναι κάποιο μέλος της οικογένειας μας,  όταν τρώμε το άφθονο φαγητό μας ή όταν πετάμε όσο δε μπορέσαμε να φάμε( καθώς βαρυστομαχιάσαμε).
Με βάση τα παραπάνω βλέπουμε τις διαφορές του εκσυγχρονισμένου δυτικού πληθυσμού της Δύσης με τον υπανάπτυκτο φτωχό πληθυσμό της Αφρικής, Ασίας, κα. Ο πρώτος, από την μια μεριά, βρίσκεται σε ένα περιβάλλον γεμάτο από επιστημονικά επιτεύγματα που συνεχώς βελτιώνουν τη βιοψυχοκοινωνική και οικονομική ζωή αυτών των κατοίκων, από την άλλη μεριά όμως έχουμε τους ανθρώπους που οι περισσότεροι δεν έχουν σπίτια, είναι πάντα άστεγοι, και δεν έχουν μέρος για να προφυλαχτούν από τις επικίνδυνες ανά περίοδο καιρικές συνθήκες αλλά και ακόμα χειρότερα τους ανθρώπους εκείνους που δεν έχουν καθόλου τροφή για να φάνε και αρκετές φορές οδηγούνται στον θάνατο λόγω έλλειψής τροφής. Παρόλα αυτά σε εμάς τους Ευρωπαίους δεν μας αρκούν αυτά που έχουμε αλλά επιζητούμε συνεχώς και άλλα αγαθά, είμαστε αδελφοί μου σε μεγάλο βαθμό αχάριστοι...
Είχε πει ο Νταστογίεφκι “Η ζωή και η ιστορία της ανθρωπότητας δε θα δικαιωθούν ποτέ, όσο σε αυτό το κόσμο πεθαίνει κι ένα μονάχα παιδί από πείνα”.

Η ιεραποστολή δεν αποβλέπει στο να δημιουργήσει οπαδούς ή να κερδίσει εδάφη ή να επαίρεται για τα κατορθώματά της, αλλά στην ταπεινή και αποστολική διακονία προς σωτηρία ψυχών. Όλα πρέπει να γίνονται με αγάπη και φόβο Θεού. «Η Αγάπη πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει» όπως λέει ο απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς Κορινθίους στο κεφάλαιο 13. 

Αν επιθυμείτε να βοηθήσετε στο ιεραποστολικό και φιλανθρωπικό έργο που γίνεται στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό μπορείτε να επικοινωνήσετε στα αντίστοιχα ιεραποστολικά και φιλανθρωπικά ιδρύματα- οργανισμούς. Μπορείτε επίσης να επικοινωνίσετε μαζί μας στο τηλέφωνο 6980077726 ή στο e-mail : andrianakisnikolaos@gmail.com 
        

Ανδριανάκης Νικόλαος.

Η εσωτερική ιεραποστολή, μία πράξη αγάπης και φιλανθρωπίας



        Έχεις σκεφτεί πως κάποιος συνάνθρωπός σου σε έχει ανάγκη;
                         

Κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει σαν πρώτο στόχο τη σωτηρία της ψυχής του. Έχει να σηκώσει το δικό του σταυρό, να αντιμετωπίσει τους δικούς του πειρασμούς που επιτρέπει ο Θεός να έχουμε για να γίνουμε πιο δυνατοί πνευματικά με την υπομονετική τους αντιμετώπιση. Πρέπει να αγωνιστεί στο πνευματικό του αγώνα με θάρρος και ανδρεία αλλά και με ελπίδα πως ο Θεός είναι μαζί του, συνοδοιπόρος  του. Σαν καλός φίλος, που στέκεται κοντά του και ακόμα και όταν αμαρτάνει είναι και πάλι δίπλα του περιμένοντας τη μετάνοιά του.
Επίσης όλοι μας σαν άνθρωποι έχουμε την ανάγκη και από λίγη ανθρώπινη βοήθεια, συμπαράσταση. Έχουμε την ανάγκη από την ύπαρξη κάποιου φίλου-εκτός από τον καλύτερο μας φίλο τον Χριστό. Αυτός θα μοιράζεται τις χαρές μας και τις λύπες μας αλλά και εμείς τις δικές του. Όμως και οι δύο θα έχουμε τον ίδιο στόχο τη σωτηρία της ψυχής μας και με αγάπη θα βοηθάει ο ένας τον άλλο για την επίτευξη αυτού του στόχου. Αυτό σημαίνει κατά τη γνώμη μου ιεραποστολή, να βοηθάει κάθε άνθρωπος το συνάνθρωπό του στο να βρει το δικό του δρόμο, να χαράξει τη δική του πορεία, για τη σωτηρία της ψυχής του.
Όπως ενδεχομένως γνωρίζετε δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι αυτή τη χαρά, αυτό το προνόμιο. Πολλοί άνθρωποι είναι μόνοι, εγκαταλελειμμένοι, περιθωριοποιημένοι  και δεν έχουν κάποιον που θα τους πει ένα καλό λόγο, ωφέλιμο για τη ψυχή τους,  λόγο Θεού. Κάποιον που θα τους δείξει έστω λίγη αγάπη-από το να τους κάνει λίγη παρέα μέχρι να τους κάνει ένα μικρό δώρο.  Έτσι μέσα από αυτή την αγάπη θα γνωρίσουν και το Θεό. Γιατί ο Θεός είναι αγάπη.  Άλλοι πάλι έχουν απομονωθεί από τη κοινωνία λόγω  του ρατσισμού(αλλοδαποί , πρώην φυλακισμένοι, άνθρωποι με aids ή ηπατίτιδα ή άλλα  «κοινωνικά» νοσήματα όπως ψυχιατρικά νοσήματα, κ.α.). Ακόμα είναι γνωστό, αλλά το αγνοούμε, το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκονται σε διάφορα ιδρύματα (όπως νοσοκομεία, κλινικές, γηροκομεία, ορφανοτροφεία,  σωφρονιστικά ιδρύματα κ.α.) και που ενδεχομένως είναι αναγκασμένοι να στερούνται κάποια πολύτιμα αγαθά που εμείς δεν εκτιμούμε ( όπως είναι η υγεία και η ελευθερία), ή κάποια αγαπημένα τους πρόσωπα που εμείς δε αγαπάμε και δε σεβόμαστε ( π.χ. γονείς, αδέρφια και παιδιά) για μεγάλο χρονικό διάστημα ή ακόμα και για όλη τους τη ζωή.
Πρέπει αδερφοί μου κάποια στιγμή να ξυπνήσει μέσα μας το φιλότιμο και η αγάπη για τον πλησίον, για τον συνάνθρωπό . Πρέπει όλοι μαζί με τη βοήθεια του Θεού να συμβάλουμε σε αυτό το θεάρεστο έργο της ιεραποστολής, της αγάπης, πάντα με ταπείνωση και διάθεση θυσίας.
Έχουμε εντολή να παραλαμβάνουμε και να προστατεύουμε τον Ιησού. Ο Ιησούς ήταν, είναι και θα είναι ο διωκόμενος, ο άστεγος, ο πάσχων, ο πεινασμένος, ο φυλακισμένος, ο εγκαταλελειμμένος, ο «άνθρωπος εν πόνω και εν πληγή και εν κακώσει»(Ησ.53). ο Θεός δίνει πολλές φορές τον Ιησού στα χέρια μας, στην αγκαλιά μας, για να τον προφυλάξουμε. Να τον προστατεύσουμε.
Γνωρίζω αδελφοί μου πως οι περισσότεροι από εμάς -αν όχι όλοι- θέλουμε πάρα πολύ να απαλύνουμε το πόνο, τη θλίψη, τη μοναξιά και να βοηθήσουμε όσο μπορούμε να καλύψουμε τις ανάγκες των αδελφών.
Τέλος, ας θυμηθούμε αυτό που γράφει ο ευαγγελιστής Ματθαίος στο κεφάλαιο 25, 31-46:
«31 Ὃταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, 32 καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, 33 καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. 34 τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. 35 ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, 36 γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με. 37 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; 38 πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; 39 πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε; 40 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. 41 τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. 42 ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, 43 ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. 44 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι; 45 τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. 46 καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.

Η ιεραποστολή δεν αποβλέπει στο να δημιουργήσει οπαδούς ή να κερδίσει εδάφη ή να επαίρεται για τα κατορθώματά της, αλλά στην ταπεινή και αποστολική διακονία προς σωτηρία ψυχών. Όλα πρέπει να γίνονται με αγάπη και φόβο Θεού. «Η Αγάπη πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει» όπως λέει ο απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς Κορινθίους στο κεφάλαιο 13.  


"Παναγία μου νόμιζα ότι μόνο εγώ είμαι άστεγος, ότι μόνο εγώ πεινούσα, μόνο εγώ κρύωνα. Ήμουν αυτός που διψούσα, αυτός που περπατούσε ξυπόλυτος, εκείνος που του έκλειναν την πόρτα. Τώρα που βρίσκομαι στο νοσοκομείο κατάλαβα τον πόνο! Παναγία μου! Κάνε με καλά να, χω την υγεία μου και ας είμαι άστεγος ! Μα ξέρεις Παναγία μου, έμαθα σήμερα κάτι σημαντικό!!!...ΝΑ ΕΧΩ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟ ΘΕΟ!!!"


ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΑΣΤΕΓΟΥ, ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
 
Αν επιθυμείτε να βοηθήσετε στο ιεραποστολικό και φιλανθρωπικό έργο που γίνεται στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό μπορείτε να επικοινωνήσετε στα αντίστοιχα ιεραποστολικά και φιλανθρωπικά ιδρύματα- οργανισμούς.           
Μπορείτε επίσης να προτείνετε ιδέες και τρόπους αλλά και να μάθετε πως μπορείτε να βοηθήσετε επικοινωνώντας στο : 6980077726 begin_of_the_skype_highlighting            6980077726      end_of_the_skype_highlighting, e-mail : ex.ierapostoli@gmail.com , andrianakisnikolaos@gmail.com
Ανδριανάκης Νικόλαος.

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

Ποία είναι η έννοια της Ιεραποστολής στα πλαίσια της Ορθοδόξου Εκκλησίας ;

               Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Η ιεραποστολή σαν έννοια προήλθε από τη λέξη ιεραποστολεύς. Αυτή η λέξη προέκυψε εκ της συγχρόνου ιεραποστολικής δραστηριότητας της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Συναντάται για πρώτη φορά στο ιεραποστολικό Δελτίο αριθμό 2/1 Απριλίου 1964 της Μητροπόλεως Ειρηνουπόλεως, εκδιδόμενο υπό του εν Καμπάλα της Αφρικής εδρεύοντος αρχιερατικού επιτρόπου, αρχιμ. Χρυσοστόμου Παπασαραντοπούλου. Δια του όρου αυτού επιχειρείται να αποδοθεί η έννοια της ιεραποστολής γενικά και ειδικότερα των εκάστοτε αρχών, ομάδων ή προσώπων τα οποία είναι επιφορτισμένα με την ευθύνη της αποστολής ιεραποστόλων και της υποστηρίξεως εν γένει της ιεραποστολής.
Έτσι η Ορθόδοξος Εκκλησία επεριεπλάκει ευθύς εξ αρχής σε σκληρούς αγώνες αφενός μεν εναντίον εσωτερικών εχθρών, όπως είναι οι αιρέσεις, αφετέρου δε εναντίον των έξωθεν προσβαλλόντων αλλόδοξων επιδρομέων, ιδίως των ισλαμικών φυλών και των Τατάρων, ουδέποτε παρέλειψε το καθήκον της ασκήσεως ιεραποστολής. Παρόλα αυτά η θεωρητική έρευνα επί των γενικών αρχών της ιεραποστολής και η συστηματική έκθεση της Ορθοδόξου διδασκαλίας περί αυτής δεν απετέλεσαν μέχρι σήμερα αντικείμενο ενασχολήσεως της θεολογίας μας. Ακόμα περισσότερο, αποτελεί έκπληξη η διαπίστωση ότι στο σύνολο της εκκλησιαστικής γραμματείας ο περί ιεραποστολής λόγος, τόσο ο θεωρητικός, όσο και ο περί την μέθοδο αυτής ασχολούμενος, ελάχιστη θέση καταλαμβάνει. Με αυτό τον τρόπο κάθε καταβαλλόμενη προσπάθεια συνθετικής παρουσίασης των αρχών που διέπουν την ιεραποστολή έχει να αντιμετωπίσει πολλές δυσχέρειες, παραμένει όμως πάντοτε εντός των ορίων μιας πρώτης προσεγγίσεως του θέματος.
Χρησιμοποιώντας για μας τον όρο «ιεραποστολή» εννοούμε το έργο της κήρυξης του Ευαγγελίου και τη όλη συναφή δραστηριότητα της Εκκλησίας μας, αφενός μεν προς τους εκτός αυτής, αφετέρου δε προς τους βαφτισμένους, αλλά με χαλαρά σχέση ή διαστάσει προς αυτήν ευρισκομένους. Στην πρώτη περίπτωση μιλάμε περί εξωτερικής ιεραποστολής και στη δεύτερη περί εσωτερικής ιεραποστολής. Ειδικά όμως για τη χρήση του όρου εσωτερικής ιεραποστολής υπάρχουν πολλές δυσκολίες, καθώς το αντικείμενο αυτής δεν είναι σαφώς διαγεγραμμένο, συγχεόμενο πολλές φορές με το κατηχητικό ή ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας. Επίσης προς περαιτέρω διασαφήνιση του όρου ιεραποστολή θα πρέπει να σημειωθεί, ότι αυτός ο όρος δεν χρησιμοποιείται ως δηλωτικό σημείο στη καταβαλλόμενη προσπάθεια της Εκκλησίας προς ανάκληση των εξ αυτής αποκεκομμένων εξαιτίας σχίσματος ή αιρέσεως, πολύ δε περισσότερο για τις σχέσεις αυτής προς τις μεγάλες Εκκλησίες της Δύσεως Ρωμαιοκαθολικής και Προτεσταντικής ή προς τις άλλες ανατολικές Εκκλησίες.
Κατά τα τελευταία έτη τόσο στο εξωτερικό, όσο και στην Ελλάδα ο όρος ιεραποστολή τείνει, ορθώς άλλωστε, να περιορισθεί εννοιολογικός μόνο εις τα υπό του ενός σκέλους, αυτής, δηλαδή της εξωτερικής ιεραποστολής, διαγραφόμενα πλαίσια. Σε αυτό συμβάλει : Α) Η παρατηρούμενη σήμερα τάση αναπτύξεως του ποιμαντικού έργου της Εκκλησίας και επεκτάσεως αυτού στα υπό του όρου «εσωτερική ιεραποστολή» διαγραφόμενα αντικείμενα. Β) Η απόκτηση της υπό του όρου «εξωτερική ιεραποστολή» εκφραζόμενης έννοιας πραγματικού περιεχομένου εξ αφορμής των εν Αφρική και Ασία νεοπαγών Ορθοδόξων ιθαγενών Εκκλησιών και με τη μέχρι σήμερα εναργέστερο συνειδητοποιήσεως του καθήκοντος της Εκκλησίας προς τους εκτός αυτής. Ιεραποστολή ως λέξη είναι δημιούργημα του παρόντος αιώνος, προέρχεται δε κατά πάσα πιθανότητα εκ του αναλόγου όρου “mission” ο οποίος χρησιμοποιείτε στην Ρωμαιοκαθολική και Προτεσταντική Εκκλησία.
Αιτία όμως της ιεραποστολή είναι ο ίδιος ο Θεός. Επειδή κατά την ουσία του είναι, αγάπη (Α΄Ιω.δ΄8,Γρηγόριος Θεολόγος, Λόγος ΚΒ΄,PG 25, 1136 A),εξ αγάπης δημιούργησε τον άνθρωπο και εξακολουθεί να αγαπά αυτόν και μετά την εξ αυτού απομάκρυνση. Η προς τον πεπτωκότα άνθρωπο αγάπη του Θεού εκφράζεται δια της θελήσεώς του προ σωτηρία. Η θέληση αυτή του Θεού στο επιμέρους έργο της σωτηρίας κάθε ανθρώπου όχι μονό προηγείται από κάθε συναφούς ανθρώπινης θελήσεως, αλλά αποτελεί το γενεσιουργό αίτιο αυτής. Τέλος η θέληση του Θεού προς σωτηρία δεν αποτελεί μια αφηρημένη, αδρανή γνωστική κατάφαση, αλλά μια συγκεκριμένη και ενεργό βούληση, η οποία εκδηλώνεται δια της ιεραποστολής. Κατά συνέπεια ο Θεός θέλει την ιεραποστολή.
Ο σκοπός της Ιεραποστολής ταυτίζεται με το σκοπό της σωτηριολογικής αποστολής του Χριστού, της υποταγής των πάντων εις τον Πατέρα, «ίνα ή ο Θεός πάντα εν πάσιν» (Α΄Κορ.  ιε ΄ 28).
Πρωτεύον και κύριο πρόσωπο της Ιεραποστολής είναι ο Θεός. Αυτός δημιούργησε προαιώνια το σχέδιο της θείας οικονομίας δια τη σωτηρία και επαναγωγή του ανθρώπου εις αυτόν και αυτός ασκεί την ιεραποστολή. Και πρώτα μεν προετοιμάζει τον άνθρωπο δια της φυσικής αποκαλύψεως και του εξ αυτής απορρέοντος ηθικού, νόμου, μετά δε ολοκληρώνει την προετοιμασία αυτή δια της δημιουργίας εκλεκτού λαού, προς τον οποίο αποκαλύπτεται πνευματικός. Ήδη από τη στιγμή αυτή τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος παρουσιάζονται εναργέστερα κατά τη λειτουργία του έργου της σωτηρίας και συγκεκριμένα ο Πατήρ δια των πολλαπλών εντολών και του εν Σινά Νόμου, ο Υιός δια της ακολουθίας τον Ισραήλ ζωηφόρου πνευματικής πέτρας και το Άγιο πνεύμα δια του κηρύγματος των προφητών. Έκδηλος πλέον καθίσταται η δραστηριότητα εκάστου των τριών προσώπων, όταν συντελεσθεί ο προκαθορισμένος καιρός και η ανθρωπότητα δέχεται το πλήρωμα της θεότητας σωματικώς. Ο πατήρ καθορίζει το χρόνο της ενσαρκώσεως και αποστέλλει τον Υιό του. Ο Υιός δια της επιφανείας του, της θυσίας του και της αναστάσεως του προβαίνει προς τη ανεπανάληπτη χειρονομία της τελεσίδικης και εφάπαξ λυτρώσεως του ανθρώπου και της εξ αυτού, όντος ακρογωνιαίου, θεμελιώσεως της Εκκλησίας. Τέλος το Άγιο Πνεύμα συνεχίζει το έργο της σωτηρίας φρουρώντας και οδηγώντας την Εκκλησία. Ειδικά για το έργο της ιεραποστολής η Καινή Διαθήκη παρέχει πολλές μαρτυρίες, ότι και τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος συμμετέχουν ενεργώς. Πρβλ. στην εκλογή των αποστολών : Πατήρ : Α΄ Κορ.α΄1, ιβ΄28, Γαλατ.α΄15, Εφεσι.γ΄ 7, Α΄Θεσσαλ.β΄4. Υιός : Πραξ.α΄24, θ΄15, κβ΄21, Εφεσι.δ΄11, Β΄Κορ.ι΄8, ιγ΄, 10.  Άγιο Πνεύμα : Πραξ.ιγ΄2. Στην επιστασία και άσκηση ιεραποστολής : Πατήρ : Πραξ.η΄26, θ΄ 10, ιστ΄10, Ρωμ.α΄10, Γαλατ.α΄16, β΄1, Α΄ Θεσσαλ.γ΄11, Εβρ.β΄4, γ΄19. Υιός : Πραξ.ιστ΄ 7, ιη΄9, Ρωμ.ιε΄18, Α΄Κορ.ιστ΄ 7, Κολοσα.α΄29, Β΄ Τιμ.δ΄17. Άγιο Πνεύμα : Πραξ.θ΄31, ιγ΄ 4, ιδ΄26, ιστ΄6 κ.εξ., Εβρ.β΄4, Α΄Πετρ.α΄12. Στη μεταστροφή : Πατήρ :Ιω.στ΄44, ιζ΄6, Πραξ.β΄39, ιδ΄27, Ρωμ.η΄29 κ.εξ.,Εφεσι.α΄4,11, Κολοσα.δ΄3, Ιακ.α΄18 κ.λπ.. Υιός : Ματθ.ια΄27, Λουκ.ι΄22, Πραξ.β΄47, 21. Άγιο Πνεύμα : Πραξ.θ΄31. 
Δεύτερο πρόσωπο της ιεραποστολής είναι τα λειτουργικά Πνεύματα. Τόσο στην αρχαία εποχή, όσο και κατά τι ημέρες της σωτηρίας οι άγγελοι «διακονούν»(Εβρ. Α΄14) το θείο σχέδιο, εκτελώντας τα προς αυτούς υπό του Θεού δοσμένες εκάστοτε εντολές, ή εκπληρώνοντας το έργο που τους έχει ανατεθεί. Η Καινή Διαθήκη μνημονεύει πολλές φορές τους αγγέλους και τις συνεργασίες τους στο έργο της σωτηρίας. Εκτός της δραστήριας  συμμετοχής των αγγέλων κατά το χρόνο περί την ενσάρκωση και σταύρωση αναφέρονται άγγελοι και κατά τους μεταγενεστέρους χρόνους. Η μεταστροφή του Αιθίοπος της Κανδάκης έχει την αφετηρία της στη δια αγγέλου μεταβιβασθείσα σχετική εντολή του Θεού προς τον Φίλιππο(Πραξ.Η΄26), όμοια συμμετοχή έχουμε κατά την μεταστροφή του Κορνηλίου(Πραξ. Ι΄3), τέλος γίνεται λόγος στην Αποκάλυψη περί ενός είδους εσχατολογικού ευαγγελισμού των ανθρώπων από αγγέλου(Αποκ. Ιδ΄6. Ωριγένης, Εις το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο εξηγητικών Ι΄,14 ,83). Επί πλέον η Καινή Διαθήκη γνωρίζει αγγέλους στους οποίους έχουν διαπιστευθεί άνθρωποι( Ματθ.ιη΄10, Πραξ. ιβ΄15). Ο Ισραήλ καλλιεργούμενος από το Άγιο Πνεύμα δια των προφητών προήχθη συν το χρόνο στη συνηδειτοποίειση  μιας ευρύτερης αποστολής, την οποία είχε να επιτελέσει μεταξύ των εθνών και η οποία εκδηλώνεται στην αντίληψη περί της παγκοσμιότητας του Θεού και στην εσχατολογική προσδοκία της επιστροφής των λαών προς προσκύνηση του Θεού στην Ιερουσαλήμ(Ής.β΄1-3,κε΄6-9, Ιερ.γ΄ 17, Αγγ.β΄6-9, Ζαχ.η΄20, Ψαλμ.μστ΄10,βιβλίο Ιωνά- ιεραποστολικού χαρακτήρα νοήματα συναντάμε μόνο στο περί του παιδός Κυρίου λόγο του Ησαίου μβ΄1-7, μθ΄1-7). Η κεντρομόλος αυτή περί σωτηρίας των εθνών αντίληψής του Ισραήλ καταργείται δια του μυστηρίου της κενώσεως του Υιού του Θεού. Η Εκκλησία ως σώμα Χριστού και ως επί γης διαιώνισης της ενσαρκώσεως του Λόγου δεν είναι μόνο «κιβωτός», «αυλή», «Ιερουσαλήμ», που συνάζει όλους προς αυτήν, προσφέροντας ασφάλεια και προστασία, αλλά καλείται, να συμμετέχει στην ιερουργία του Ευαγγελίου του Θεού στα έθνη. Η εντολή του «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη»(Ματθ.κη΄19) και στην αρχιερατική προσευχή «καθώς απέσταλκέν με ο πάτηρ, καγω πέμπω υμάς»(Ιω.κ΄21), αποδεικνύουν το παραπάνω διαγραφόμενο καθήκον στην Εκκλησία. Η ιεραποστολή δεν αποτελεί μια πλευρά της εκκλησιαστικής δραστηριότητας, έστω και τη πλέον σημαντική, αλλά συνιστά ένα ουσιώδες στοιχείο αυτής της υποστάσεως της Εκκλησίας.
Τρίτο πρόσωπο οι άνθρωποι. Ο Θεός θεωρεί ως πλέον σύμφορον για τον άνθρωπο τη χρησιμοποίηση αυτού του ιδίου ως συνεργάτη στο έργο της σωτηρίας. Για αυτό ο Θεός από την αρχή εξέλεξε ανθρώπους για να διαμηνύσουν τα θελήματά του, να προβούν σε πράξεις επ’ονόματί του και να κηρύξουν τον λόγο Του. Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους δεν προέρχονταν από τον εκλεκτό λαό και παρόλα αυτά αναδείχτηκαν σε τέτοιο βαθμό πιστοί εκτελεστές των εντολών του Θεού, ώστε η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη τους (πρλβ. Ενώχ, Νώε, Μελχισεδέκ, Ιώβ, Ρούθ, κ.λπ.). Η ενανθρώπηση του Λόγου επιβεβαιώνει κατά τρόπο τελεσίδικο τη θέληση του Θεού, πως ο άνθρωπος συντρέξει στο έργο της σωτηρίας, τόσο της δικής του, όσο και των άλλων. Ο άνθρωπος καλούμενος στην πίστη καλείται και δια την ιεραποστολή. Η άσκηση της ιεραποστολής δε προϋποθέτει απαραιτήτως μεσολάβηση της Εκκλησίας(Μαρκ.ε΄19, Λουκ.η΄39 και Μαρκ.θ΄39, Λουκ.θ΄50. Πρλβ. Αριθμ. Ια΄29, Α΄ Κορ.ιβ΄3, Πραξ.ιη΄25) υποχρεώνει όμως τη κατά πάντα αναγνώριση της ως του μόνου επί γης φορέως της σωτηρίας.
Από τον ειδικό σκοπό της ιεραποστολής συνάγεται ότι αντικείμενο αυτής είναι οι μη χριστιανοί, συγκεκριμένα όλοι οι μη βαπτισμένοι, διότι το βάπτισμα αποτελεί ουσιώδες διακριτικό γνώρισμα αυτών και των πιστών. Κατά συνέπεια όλο εκείνο το πλήθος των ανθρώπων, οι οποίοι σήμερα στις χώρες της ιεραποστολής σέβονται τον Χριστό, αλλά δε προσέρχονται στο βάπτισμα ή αυτοί που ανήκουν στη σύγχρονη κίνηση των λεγόμενων χριστιανών άνευ Εκκλησίας δεν παύουν να αποτελούν αντικείμενο της ιεραποστολής, διότι η συνειδητή άρνηση της αποδοχής του βαπτίσματος, σημαίνει ηθελημένη παραγνώριση της Εκκλησίας, δηλαδή αποστέρηση με ιδία θελήσει της σωτηρίας. Αλλά ακόμα και εκείνοι που επίστευσαν και προετοιμάζονται δια το βάπτισμα ανήκουν στο χώρο του αντικειμένου της ιεραποστολής. Ως εκ τούτου η κατήχηση των φωτιζομένων είναι αναπόσπαστο μέρος της ιεραποστολής, ενώ η διδασκαλία των νεοφωτίστων είναι έργο της ποιμαντικής. Εξ αντιθέτου όλες οι μορφές νεοπαγανισμού είτε ως άρνηση της πίστεως, είτε ως αμφιβολία περί της γνησιότητας του βαπτίσματος, εξ αφορμής της προσελεύσεως σε αυτό εξαιτίας καθαρά κοινωνικών και όχι εν επιγνώσει του μυστηριακού χαρακτήρος αυτού, δεν αποτελούν αντικείμενο της ιεραποστολής.
Ως προς το κίνητρο της ιεραποστολής διακρίνουμε το επί μέρους και το γενικό. Ήδη στη Καινή Διαθήκη προβάλλεται η ιεραποστολή υπό πολλές μορφές. Η ιεραποστολή κατανοείται ως εντολή Θεού(Πραξ.ι΄42 : «παρήγγειλεν». Πρβλ. Ματθ. Κη΄,19), ως οφειλή (Ρωμ.α΄14) και ως ανάγκη(Α΄ Κορ.θ΄10). Στα παραπάνω κίνητρα μπορούν να προστεθούν και πολλά άλλα αναλόγως της εν Χριστό οικοδομής του ασκούντος την ιεραποστολή, αμοιβή (Μαρθ.ε΄19), η φιλοτιμία (Ωριγένης, Ομιλίες ελληνικές προς τον Ιερεμία 12,8), η σωτηρία του ασκούντος την ιεραποστολή (Κλημ. Αλεξαδρεύς, Σρωματείς VII, 52, 3) κ.λπ. Το γενικό και κύριο ώμος κίνητρο της ιεραποστολής δεν μπορεί να είναι άλλο από την αγάπη, δηλαδή η δύναμη η θέσασα σε ενέργεια όλο το σχέδιο της θείας οικονομίας. Εφόσον ο Θεός Πατήρ παρωθείται στο έργο της σωτηρίας εξ αγάπης, ο δε Υιός ενσαρκώνεται και πάσχει εξ αγάπης για τον αμαρτωλό άνθρωπο, καλείται και ο ιεραπόστολος να αποκαθάρει το κίνητρό του και να καταστήσει αυτό πλήρες αγάπης, με τη πεποίθηση ότι σε αυτό τοποθετεί τον ιεραποστολικό του ζήλο και την όλη σχετική δραστηριότητα του επί της μόνης ορθής βάσεως.         
  
Από τη Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια. Εκδότης Α. Μαρτίνος. Τόμος 6, σελ. 763.

Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011

Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα

                    ΧΡΙΣΤΟΣ  ΕΤΕΧΘΕΙ !
Ο εκ Παρθένου τεχθείς – ο «άνθρωπος εν πόνω και εν πληγή και εν κακώσει»(Ησ.53)
(Κατά  Ματθαίον κεφάλαιο 2, 13)
Ο Ιησούς βρίσκεται κάτω από τη προστασία του Ιωσήφ. Ο Θεός δι΄ αγγέλου του παραγγέλλει: «παράλαβε το παιδίον». Ο Ιησούς δέχεται και γίνεται προστατευόμενος του ανθρώπου. Ο Ιησούς δέχεται την προστασία του ανθρώπου.
Έχουμε εντολή να παραλαμβάνουμε και να προστατεύουμε τον Ιησού. Ο Ιησούς ήταν, είναι και θα είναι ο διωκόμενος, ο άστεγος, ο πάσχων, ο πεινασμένος, ο φυλακισμένος, ο εγκαταλελειμμένος, ο «άνθρωπος εν πόνω και εν πληγή και εν κακώσει»(Ησ.53). ο Θεός δίνει πολλές φορές τον Ιησού στα χέρια μας, στην αγκαλιά μας, για να τον προφυλάξουμε. Να τον προστατεύσουμε. Όπως τον έδωσε στα χέρια της Μητέρας του και του Ιωσήφ. Όχι γιατί ο Ιησούς έχει ανάγκη από εμάς, αλλά γιατί εμείς έχουμε την ανάγκη του. Ο Ιησούς δέχεται να είναι ο προστατευόμενός μας, για να είναι ο προστάτης μας.
Εμάς τους Έλληνες μας διακρίνει ένα είδος αχαριστίας που σε συνδυασμό με την φιλοδοξία, φιλαυτία και την υπερηφάνειά μας δεν μας επιτρέπει να ταπεινωθούμε, να αισθανθούμε την αδυναμία μας και να ζητήσουμε το Έλεος του Θεού και Πατρός μας για να αγωνιστούμε στο δύσκολο αλλά ευλογημένο και πνευματικά ωφέλιμο αγώνα της σωτηρίας της ψυχής μας. Ο Χριστός μας κατέβηκε στη γη από την μεγάλη του αγάπη για εμάς τους ανθρώπους. Για να μας δείξει ότι δεν είμαστε μόνοι σε αυτόν τον δύσκολο αλλά και ευλογημένο πνευματικό μας δρόμο για την σωτηρία τη ψυχής μας. Για να μας δείξει ότι όσες φορές και αν αμαρτάνουμε όσο βαρύ και αν είναι αυτό το αμάρτημα, σε όποιο πάθος και αν πέσουμε, είναι αυτός που μας περιμένει με αγάπη, με στοργή, σαν στοργικός πατέρας, σαν καλός και αληθινός φίλος μας, να στρέψουμε τις ψυχές μας σε Εκείνον, στην φιλευσπλαχνία του. Για αυτό τα Χριστούγεννα είναι χαρά και ευτυχία για όλους τους ανθρώπους, χριστιανούς, μουσουλμάνους, βουδιστές, άθεους, και χωρίς να το καταλαβαίνουν – χωρίς να το επιδιώκουν -αισθάνονται αυτή τη χαρά και την αγάπη του Χριστού γιατί ο Χριστός ήρθε στο κόσμο από αγάπη για όλους τους ανθρώπους γιατί απλά θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν και να γίνουν μέτοχοι της Βασιλείας του Θεού.  
Όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν από τη πείνα, τη δίψα και από έλλειψη ιατροφαρμακευτικής βοήθειας, τη στιγμή μάλιστα που εμείς πετάμε στα σκουπίδια ότι φαγητά δεν μας αρέσουν ή αυτά που μας περισσεύουν. . Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας ανεβάζει πλέον τον αριθμό των παιδιών(μόνο των παιδιών) που φτάνουν στη δύση της ζωής τους σε 25.000 κάθε ημέρα. Είχε πει ο Ντοστογίεφκι: “Η ζωή και η ιστορία της ανθρωπότητας δε θα δικαιωθούν ποτέ, όσο σε αυτό το κόσμο πεθαίνει κι ένα μονάχα παιδί από πείνα”…
Επίσης γνωρίζουμε πολύ καλά ότι υπάρχουν αδελφοί μας άστεγοι που προσπαθούν να βρουν κάποιο κατάλυμα για να κοιμηθούν και να προστατευτούν από το κρύο κάτω από γέφυρες, σε σταθμούς των τρένων και του metro σε παγκάκια και οπουδήποτε αλλού μπορούν να βρουν λίγη ΄ζεστασιά΄ και να αποκοιμηθούν μέσα στο κρύο…
Υπάρχουν ακόμα αδελφοί μου και κάποιοι άλλοι άνθρωποι οι οποίοι είναι απομονωμένοι από τη κοινωνία στερούμενοι ένα από τα μεγαλύτερα αγαθά που μας έδωσε ο Θεός, την ελευθερία. Αυτοί είναι οι φυλακισμένοι, άνθρωποι που βρίσκονται σε σωφρονιστικά ιδρύματα για διαφόρους λόγους. Στις φυλακές της Ελλάδος κρατούνται 1.600 Έλληνες, συνάνθρωποί μας, «πλησίον» μας, οι οποίοι δεν έκλαψαν. Δεν σκότωσαν. Έπεσαν έξω στις δουλείες τους και είναι στη φυλακή για λόγους οικονομικούς…
Επίσης υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι βρίσκονται σε νοσοκομεία και σε διάφορα άλλα ιδρύματα οι οποίοι στερούνται ένα άλλο μεγάλο αγαθό, την υγεία. Αυτοί μπορεί να είναι είτε μικρά παιδιά είτε ηλικιωμένοι. Μπορεί να έχουν ανάγκη είτε από το να χαρούν με κάποιο παιχνίδι είτε από το να βγουν –έστω και για λίγο- από τη μοναξιά και τη ενδεχόμενη κατάθλιψη στην οποία ζουν …
Δυστυχώς έχουμε συνηθίσει στις ανέσεις και στη καλοπέραση χωρίς να εκτιμούμε τα αγαθά που έχουμε και να δοξάζουμε το Θεό για τα πλούσια ελέη Του. Το χειρότερο όμως είναι ότι γυρίζουμε τη πλάτη μας στον αδελφό μας που είναι ο ίδιος ο Χριστός.
Γνωρίζω αδελφοί μου πως οι περισσότεροι από εμάς -αν όχι όλοι- θέλουμε πάρα πολύ να απαλύνουμε το πόνο, τη θλίψη, τη μοναξιά και να βοηθήσουμε όσο μπορούμε να καλύψουμε τις ανάγκες των αδελφών. Είναι ευκαιρία λοιπόν τώρα στις γιορτινές μέρες –αν και ποτέ δε πρέπει να ξεχνάμε τον αδελφό μας, που μας έχει ανάγκη- να βοηθήσουμε όπως μπορεί ο καθένας μας όλους αυτούς τους συνανθρώπους μας.
Τέλος, ας θυμηθούμε αυτό που γράφει ο ευαγγελιστής Ματθαίος στο κεφάλαιο 25, 31-46:
«31 Ὃταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, 32 καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, 33 καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. 34 τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. 35 ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, 36 γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με. 37 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; 38 πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; 39 πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε; 40 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. 41 τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. 42 ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, 43 ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. 44 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι; 45 τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. 46 καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.
Καλά Χριστούγεννα, ευλογημένο το νέο έτος 2011!
Χρόνια Πολλά και ευλογημένα γεμάτα υγεία, χαρά και ευτυχία !


 Ανδριανάκης Νικόλαος