Μπες και Δες

Δεν είναι πάντα στη ζωή μας απαραίτητα τα χρήματα, μπορούμε να προσφέρουμε στον συνάνθρωπό μας και με λίγη καλή θέληση. Χρήματα μπορεί να μην υπάρχουν, όμως πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν άνθρωποι που θα χαρίσουν λίγα χαμόγελα… Μάθε για την ομάδα μας … Βοήθησε και εσύ ……

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

To Σοκ του άθεου φοιτητή στο Άγιον Όρος


Πριν από αρκετά χρόνια με πλησίασε κάποιος νεαρός φοιτητής. Με πολλή διστακτικότητα, άλλα και με την ένταση του απαιτητικού αναζητητή, μού δήλωσε ότι είναι άθεος, που όμως θα ήθελε πολύ να πιστέψει, άλλα δεν μπορούσε. Χρόνια προσπαθούσε και αναζητούσε, χωρίς όμως αποτέλεσμα..

Συνομίλησε με καθηγητές και μορφωμένους. Άλλα δεν ικανοποιήθηκε η δίψα του για κάτι σοβαρό. Άκουσε για μένα και αποφάσισε να μοιρασθεί μαζί μου την υπαρξιακή ανάγκη του. Μού ζήτησε μια επιστημονική απόδειξη περί υπάρξεως Θεού.

-Ξέρεις ολοκληρώματα ή διαφορικές εξισώσεις; τον ρώτησα.
-Δυστυχώς όχι, μού άπαντα. Είμαι της Φιλοσοφικής.
-Κρίμα! διότι ήξερα μία τέτοια απόδειξη, είπα εμφανώς αστειευόμενος.
Ένιωσε αμήχανα και κάπου σιώπησε για λίγο.
-Κοίταξε, του λέω. Συγγνώμη που σε πείραξα λιγάκι. Άλλα ο Θεός δεν είναι εξίσωση, ούτε μαθηματική απόδειξη. Αν ήταν κάτι τέτοιο, τότε όλοι οι μορφωμένοι θα τον πίστευαν. Να ξέρεις, αλλιώς προσεγγίζεται ο Θεός. Έχεις πάει ποτέ στο Άγιον Όρος; Έχεις ποτέ συναντήσει κανέναν ασκητή;
-Όχι, πάτερ, αλλά σκέπτομαι να πάω, έχω ακούσει τόσα. πολλά.. Αν μού πείτε, μπορώ να πάω και αύριο.

Ξέρετε κανέναν μορφωμένο να πάω να τον συναντήσω;
-Τι προτιμάς; Μορφωμένο που μπορεί να σε ζαλίσει ή άγιο που μπορεί να σε ξυπνήσει;
-Προτιμώ τον μορφωμένο. Τους φοβάμαι τους αγίους.
-Η πίστη είναι υπόθεση της καρδιάς. Για δοκίμασε με κανέναν άγιο. Πώς σε λένε; ρωτώ.
-Γαβριήλ, μου άπαντα.

Τον έστειλα σε έναν ασκητή. Του περιέγραψα τον τρόπο προσβάσεως και του έδωσα τις δέουσες οδηγίες. Κάναμε κι ένα σχεδιάγραμμα. Θα πας, του είπα, και θα ρωτήσεις το ίδιο πράγμα. Είμαι άθεος, θα του πεις, και θέλω να πιστεύσω.
Θέλω μια απόδειξη περί υπάρξεως Θεού.

-Φοβάμαι, ντρέπομαι, μου άπαντα.
-Γιατί ντρέπεσαι και φοβάσαι τον άγιο και δεν ντρέπεσαι και φοβάσαι έμενα; ρωτώ. Πήγαινε απλά και ζήτα το ίδιο πράγμα.
Σε λίγες μέρες, πήγε και βρήκε τον ασκητή να συζητάει με κάποιον νέο στην αυλή του. Στην απέναντι μεριά περίμεναν άλλοι τέσσερις καθισμένοι σε κάτι κούτσουρα. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Γαβριήλ βρήκε δειλά την θέση του. Δεν πέρασαν περισσότερα από δέκα λεπτά και η συνομιλία του Γέροντα με τον νεαρό τελείωσε.

-Τι γίνεστε, παιδιά; ρωτάει. Έχετε πάρει κανένα λουκουμάκι; Έχετε πιει λίγο νεράκι;
-Ευχαριστούμε, Γέροντα, απήντησαν, με συμβατική κοσμική ευγένεια.
-Έλα εδώ, λέει απευθυνόμενος στον Γαβριήλ, ξεχωρίζοντας τον από τους υπόλοιπους. Θα φέρω εγώ το νερό, πάρε εσύ το κουτί αυτό με τα λουκούμια. και έλα πιο κοντά να σού πω ένα μυστικό: Καλά να είναι κανείς άθεος, άλλα να έχει όνομα αγγέλου και να είναι άθεος; Αυτό πρώτη φορά μου συμβαίνει.

Ο φίλος μας κόντεψε να πάθει έμφραγμα από τον αποκαλυπτικό αιφνιδιασμό.
Πού εγνώρισε το όνομα του; Ποιος του αποκάλυψε το πρόβλημα του; Τι, τελικά, ήθελε να του πει ο γέροντας;
-Πάτερ, μπορώ να σας μιλήσω λίγο; Μόλις που μπόρεσε να ψελλίσει.
-Κοίταξε, τώρα σουρουπώνει, πάρε το λουκούμι, πιες και λίγο νεράκι και πήγαινε στο πιο κοντινό μοναστήρι να διανυκτερεύσεις.
-Πάτερ μου, θέλω να μιλήσουμε, δεν γίνεται;
-Τι να πούμε, ρε παλικάρι; Για ποιόν λόγο ήλθες;

Στο ερώτημα αυτό ένιωσα αμέσως να ανοίγει η αναπνοή μου, αφηγείται. Η καρδιά μου να πλημμυρίζει από πίστη. Ο μέσα μου κόσμος να θερμαίνεται. Οι απορίες να λύνονται χωρίς κανένα λογικό επιχείρημα, δίχως καμία συζήτηση, χωρίς την ύπαρξη μιας ξεκάθαρης απάντησης. Γκρεμίσθηκαν μέσα μου αυτομάτως όλα τα αν, τα γιατί, τα μήπως και έμεινε μόνον το πώς και το Τι από δω κι εμπρός.

Ότι δεν του έδωσε η σκέψη των μορφωμένων, του το χάρισε ο ευγενικός υπαινιγμός ενός άγιου, αποφοίτου μόλις της τέταρτης τάξης του δημοτικού. Οι άγιοι είναι πολύ διακριτικοί. Σού κάνουν την εγχείρηση χωρίς αναισθησία και δεν πονάς. Σου κάνουν την μεταμόσχευση χωρίς να σού ανοίξουν την κοιλιά. Σε ανεβάζουν σε δυσπρόσιτες κορυφές δίχως τις σκάλες της κοσμικής λογικής. Σου φυτεύουν την πίστη στην καρδιά, χωρίς να σού κουράσουν το μυαλό. 
 Πηγή :Του Μητρ. Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου

Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

Ο Φλέμινγκ και ο Τσώρτσιλ (μια συγκινητική πραγματική ιστορία)


Το όνομά του ήταν Φλέμινγκ, και ήταν ένας φτωχός Σκωτσέζος αγρότης. Μια μέρα, καθώς προσπαθούσε να βγάλει τον άρτο τον επιούσιο για την οικογένειά του, άκουσε μια κραυγή που καλούσε σε βοήθεια από ένα κοντινό τέλμα. Παράτησε τα εργαλεία του και έτρεξε στο τέλμα. 

Εκεί, βυθισμένο μέχρι τη μέση του σε μαύρο βόρβορο, βρισκόταν ένα τρομοκρατημένο αγόρι, φωνάζοντας και παλεύοντας να απελευθερώσει τον εαυτό του. Ο Αγρότης Φλέμινγκ έσωσε το παλληκάρι από αυτό που θα μπορούσε να είναι ένας αργός και τρομερός θάνατος.

Την επόμενη μέρα, μια κομψή άμαξα σταμάτησε στου Σκωτσέζου τη φτωχή αγροικία. Ένας κομψά ντυμένος ευγενής κατέβηκε κάτω και συστήθηκε ως ο πατέρας του παιδιού που ο Αγρότης Φλέμινγκ είχε σώσει.

«Θέλω να σε ανταμείψω», είπε ο ευγενής. Έσωσες της ζωή του υιού μου».

Όχι, δε μπορώ να δεχτώ αμοιβή για ότι έκανα, απήντησε ο Σκωτσέζος αγρότης αποκρούοντας τη προσφορά. Την ίδια ακριβώς στιγμή, ο ίδιος ο υιός του αγρότη βγήκε στη πόρτα της οικογενειακής καλύβας.

«Αυτός είναι ο υιός σου;», ρώτησε ο ευγενής.

«Ναι», απάντησε με υπερηφάνεια ο αγρότης.

«Θα σου κάνω μια συμφωνία. Άφησέ με να του παράσχω το επίπεδο μόρφωσης που ο ίδιος ο υιός μου θα απολαύσει. Αν το παλληκάρι είναι έστω και λίγο σα τον πατέρα του, τότε δίχως αμφιβολία θα μεγαλώσει ώστε να γίνει ένας άντρας για τον οποίο και οι δυο θα καμαρώνουμε». Και αυτό έκανε.

Ο υιός του Αγρότη Φλέμινγκ παρακολούθησε τα πλέον καλύτερα σχολεία και εν καιρώ, απεφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Νοσοκομείου Αγίας Μαρίας στο Λονδίνο, και προχώρησε στο να γίνει γνωστός σε ολόκληρο τον κόσμο ως ο πασίγνωστος Σερ Αλεξάντερ Φλέμινγκ, αυτό που ανεκάλυψε τη Πενικιλίνη.

Χρόνια αργότερα, ο ίδιος ο υιός του ευγενούς που σώθηκε από τον βάλτο χτυπήθηκε από πνευμονία.

Τι του έσωσε τη ζωή αυτή τη φορά; Η Πενικιλίνη. Το όνομα του ευγενούς; Λόρδος Ραντολφ Τσωρτσιλ. Το όνομα του υιού του;

Σερ Γουινστον Τσώρτσιλ.

Κάποιος είπε κάποτε: Όλα πάνε και έρχονται και γυρίζουν γύρω γύρω.

Δούλευε ωσάν να μη χρειάζεσαι τα χρήματα.

Αγάπα ωσάν να μην έχεις πληγωθεί ποτέ.

Χόρευε σα να μην υπάρχει κανένα τριγύρω.

Τραγούδησε σα να μην ακούει κανείς.

Ζήσε σαν ο Παράδεισος να είναι στη Γη. 

 Πηγή: από το προσωπικό blog του Μητροπολίτη Αιγιαλειας και Καλαβρύτων Αμβροσίου

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

Η ελεημοσύνη του Θεού είναι αντίθετη με τη δικαιοκρισία




Η ελεημοσύνη και η δικαιοκρισία (δίκαιη κρίση), όταν συνυπάρχουν μέσα στην ίδια την ψυχή, μοιάζουν με τον άνθρωπο που, μέσα στον ίδιο ναό, προσκυνεί το Θεό και τα είδωλα. Η ελεημοσύνη είναι αντίθετη με τη δικαιοκρισία. Η δικαιοκρισία μετράει και αποδίδει ακριβώς τα ίσα. Γιατί στον καθένα δίνει ό,τι του αξίζει και δε γέρνει προς το ένα μέρος ούτε προσωποληπτεί κατά την ανταπόδοση του δικαίου.
Η   ελεημοσύνη   όμως   είναι   λύπη   της   ψυχής   για   τον   ανήμπορο.   Η ελεημοσύνη  κινείται  από  τη  θεία  χάρη  και  ξεστρατίζει  για  να  βοηθήσει όλους με συμπάθεια, και στον άξιο τιμωρίας δεν ανταποδίδει το κακό, και τον άξιο του καλού επαίνου τον φορτώνει με αγαθά. Όπως το ξερό χορτάρι και η φωτιά δεν μπορούν να βρεθούν μαζί στον ίδιο χώρο, έτσι δεν μπορούν να συνευρίσκονται στην ίδια ψυχή η δικαιοκρισία και η ελεημοσύνη. Και
όπως  δεν  μπορούν  να  ισοζυγιαστούν  στους  δίσκους  της  ζυγαριάς  ένας κόκκος άμμου από τη μια, και το πολύ βαρύ χρυσάφι από την άλλη, έτσι και η δικαιοκρισία του Θεού δεν μπορεί να εξομοιωθεί στο βάρος και να ισοζυγιαστεί με την ελεημοσύνη του. Και όπως μια χουφτιά άμμου, που πέφτει σε μεγάλη θάλασσα, χάνεται, έτσι και τα αμαρτήματα οποιουδήποτε ανθρώπου δεν μπορούν να σταθούν  μπροστά στη φιλάνθρωπη πρόνοια και στην ευσπλαχνία του Θεού. Και όπως δεν μπορεί να φράξει κανείς μια πηγή με πολύ νερό με μια χούφτα χώμα, έτσι δεν μπορεί να νικηθεί η ελεημοσύνη του  Θεού από  την  κακία  των κτισμάτων  του.  Όπως  δεν  είναι  δυνατό να εμποδίσουμε τη φλόγα της φωτιάς να ανεβεί προς τα επάνω, έτσι δεν μπορούν να εμποδισθούν οι προσευχές των ελεημόνων να ανεβούν στον ουρανό. (235 – 6).

Να γίνεις κήρυκας της αγαθότητας και της αγάπης του Θεού που, ενώ είσαι ανάξιος, σε φροντίζει και, ενώ τα χρέη σου σ’ αυτόν είναι πολλά, δε σε εκδικείται, παρά για τα μικρά καλά σου έργα που αντιπαρέχει μεγάλες δωρεές. Μη καλέσεις λοιπόν το Θεό δίκαιο, γιατί η δικαιοσύνη του δε φαίνεται στα αμαρτωλά σου έργα. Και αν ο Δαβίδ τον ονομάζει δίκαιο και ευθύ, όμως ο Τιός του Κύριος  Ιησούς Φριστός μας φανέρωσε «ότι μάλλον είναι αγαθός και χρηστός» (Λκ. 6, 35). Είναι αγαθός, λέει, για τους πονηρούς και τους ασεβείς. Και πως μπορείς να ονομάζεις το Θεό δίκαιο, άμα διαβάσεις στο κεφάλαιο του ευαγγελίου που γράφει για το μισθό των εργατών; Λέει λοιπόν εκεί: «Υίλε, δε σε αδικώ. Θέλω να δώσω σ’ αυτόν τον τελευταίο όσα και σε σένα. Ή μήπως επειδή είμαι καλός, το μάτι σου γεμίζει από ζήλια;» (Ματθ. 20, 13). Πως πάλι μπορεί να ονομάζει κανείς το Θεό δίκαιο, άμα διαβάσει για τον άσωτο γιο, που σκόρπισε τον πλούτο ασωτεύοντας; Πώς έτρεξε ο πατέρας του και, μόνο με την κατάνυξη και τη συντριβή που έδειξε, έπεσε στον τράχηλό του, και του έδωσε εξουσία να χαίρεται μέσα στον πλούτο του; Και αυτά βέβαια για τον πατέρα του δεν τα είπε κανένας άλλος ώστε να διστάσουμε να τον πιστέψουμε, αλλ’ ο ίδιος ο Τιός  του Θεού. Αυτός με τη δική του μαρτυρία μας βεβαίωσε ότι έτσι έχει το πράγμα. Που βλέπεις λοιπόν τη δικαιοσύνη του Θεού; ΢το ότι ήμασταν αμαρτωλοί και ο Φριστός πέθανε για μας; Εάν λοιπόν ο Θεός σ’ αυτή τη ζωή είναι ελεήμων και εύσπλαχνος, ας πιστέψουμε ότι ο Θεός δεν μπορεί να αλλοιωθεί.
Λέει ο άγιος Κύριλλος στην ερμηνεία της Γενέσεως: Να φοβάσαι το Θεό από αγάπη και όχι από το σκληρό όνομα της δικαιοσύνης που του δώσανε. Αγάπησέ τον, λοιπόν, όπως έχεις χρέος να τον αγαπήσεις, και όχι για τα μέλλοντα αγαθά που περιμένεις να σου δώσει, αλλά για όσα λάβαμε, και μόνο για τούτον τον κόσμο που δημιούργησε για μας και μας τον χάρισε.

Γιατί, είναι κανείς που μπορεί να ανταμείψει το Θεό για ό,τι μας χάρισε; Που είναι η δίκαιη ανταπόδοση στα έργα μας; Ποιος έπεισε το Θεό να μας δημιουργήσει; Και υπάρχει κανείς να τον παρακαλεί για λογαριασμό μας όταν γινόμαστε αχάριστοι; Και όταν κάποτε δεν υπήρχαμε, ποιος ξύπνησε εκείνο                           το   σώμα   μας   και το        έφερε   στη   ζωή Ας   νιώθουμε,   λοιπόν, ευγνωμοσύνη  και  αγάπη  για  όσα  η  άφατη  φιλανθρωπία  του  Θεού  μας χάρισε και συνεχίζει να μας χαρίζει.

Η αγάπη θέλει σοφία και σύνεση


Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο να αγαπάει τα γέλια και να θέλει να γελοιοποιεί τους άλλους, να μην πιάνεις φιλία. Γιατί θα σε κάνει να συνηθίσεις        στην        ψυχική    ατονία.          ΢ε            κείνον    που     η               ζωή          του  είναι διεφθαρμένη, μη δείχνεις ιλαρό πρόσωπο. Υυλάξου όμως καλά μήπως τον μισήσεις. Και αν θελήσει να μετανοήσει, βοήθησέ τον και φρόντισέ τον, θυσιάζοντας ακόμη και τη ζωή σου, να σωθεί. Εάν όμως είσαι πνευματικά ασθενής, μην τολμήσεις να γίνεις γιατρός του. Μπροστά σε άνθρωπο που έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και έχει την αρρώστια του φθόνου, να προσέχεις πολύ πως θα μιλήσεις. Γιατί ενώ εσύ μιλάς, αυτός εξηγεί μέσα του τα λόγια σου όπως αγαπά, και από τα αγαθά σου λόγια παίρνει αφορμή και σκανδαλίζει τους άλλους. Και αλλάζει το νόημα των λόγων σου μέσα στο μυαλό του σύμφωνα με την πνευματική του αρρώστια. Αν δεις κάποιον να έρχεται και να κατηγορεί τον αδελφό του μπροστά σου, κάνε το πρόσωπό σου σκυθρωπό. Έτσι και το έλεος του Θεού θα έχεις και απ’ αυτόν θα φυλαχθείς. (237).



Μη μισήσεις τον αμαρτωλό


Μη  μισήσεις  τον  αμαρτωλό  γιατί  όλοι  είμαστε  υπεύθυνοι  για  τις αμαρτίες μας. Και αν από θείο ζήλο κινείσαι εναντίον του, κλάψε μάλλον για λογαριασμό του. Και γιατί τον μισείς; Σις αμαρτίες του να μισήσεις και να ευχηθείς γι’ αυτόν, για να γίνεις όμοιος με το Φριστό, ο οποίος δεν αγανακτούσε κατά των αμαρτωλών αλλά προσευχόταν γι αυτούς. Δε βλέπεις πως έκλαψε για την Ιερουσαλήμ; Αλλά και εμάς για πολλά αμαρτήματα μας περιγελά και μας χλευάζει ο διάβολος. Γιατί λοιπόν να μισούμε τον άνθρωπο που ο διάβολος τον περιγελά όπως και εμάς; Και γιατί, άνθρωπέ μου, μισείς τον αμαρτωλό; Μήπως γιατί τάχα δεν είναι δίκαιος όπως εσύ; Και που είναι η δικαιοσύνη σου, αφού δεν έχεις αγάπη; Γιατί δεν έκλαψες γι’ αυτόν, αλλά τον καταδιώκεις; Μερικοί άνθρωποι

εξαιτίας της ανοησίας τους οργίζονται εναντίον των αμαρτωλών, γιατί πιστεύουν ότι έχουν διάκριση να κρίνουν τα έργα τους. (244).

"Μην πουλάς αγιότητα που δεν έχεις.."ομιλία του π. Ανδρέα Κονάνου

Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Ο Εκατόνταρχος της Καπερναούμ


Κυριακή Δ' Ματθαίου (Ματ. η', 5-13) κήρυγμα επί του Ευαγγελίου
του Ιωάννη Δήμου Θεολόγου - Φιλολόγου
.
Είναι γνωστό ότι από τη στιγμή που άρχισε ο Χριστός να κηρύττει στον κόσμο προσήλθαν στην πίστη Του άνθρωποι ποικίλης προέλευσης και κοινωνικής τάξης. Από βορρά και νότο, από ανατολή και δύση καθώς και από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Εργάτες και ποιμένες, έμποροι και δικαστικοί, αγράμματοι και εγγράμματοι, σοφοί και φιλόσοφοι πίστεψαν και τάχτηκαν κάτω από το λάβαρο του Χριστιανισμού.
Μεταξύ αυτών προσήλθαν και ορισμένοι στρατιωτικοί οι οποίοι πίστεψαν και σώθηκαν. Οι πρώτοι μάλιστα αναφέρονται στις σελίδες του Ευαγγελίου και ήταν εκατόνταρχοι, δηλαδή θα λέγαμε λοχαγοί με την σημερινή ορολογία. Ο ένας ήταν ο εκατόνταρχος Κορνήλιος ο οποίος αναφέρεται στο βιβλίο των πράξεων των Αποστόλων και διδάχθηκε τη χριστιανική αλήθεια από τον Απόστολο Πέτρο. Ο άλλος είναι ο επικεφαλής της φρουράς του Σταυρού στο Γολγοθά ο οποίος πίστεψε και είπε ότι «αληθώς Θεού υιός ην ούτος» Ο  τρίτος είναι ο αναφερόμενος από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ο οποίος παρεκάλεσε τον Κύριο να θεραπεύσει τον υπηρέτη του.
Η πίστη αυτών των εκατοντάρχων αξίζει ιδιαίτερης προσοχής, γιατί ο βαθμός και το αξίωμα κάνουν συνήθως τον άνθρωπο σκληρό, εγωιστή και υπερήφανο. Τα γαλόνια δίνουν την ψευδαίσθηση ότι αυτός που τα φορεί αποτελεί κάτι ξεχωριστό από τους άλλους, και βγάζουν τον άνθρωπο  καμιά φορά από τα μέτρα της ευγένειας και της ανθρωπιάς. Κάτω δε από τις συνθήκες αυτές, πολλές φορές τον απομακρύνουν από την Εκκλησία και κινδυνεύει να χάσει ακόμα και την ψυχή του. Οι αξιωματούχοι αυτοί του Ευαγγελίου δεν είχαν προσβληθεί από το πάθος της υπερηφάνειας  και  του εγωισμού αλλά φρόντισαν να διατηρηθούν ταπεινόφρονες άνθρωποι. Ιδιαίτερα ταπεινός φάνηκε ο εκατόνταρχος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Όταν ο Κύριος προθυμοποιήθηκε  να  επισκεφθεί  το  σπίτι  του  για να θεραπεύσει τον υπηρέτη του, δεν θεώρησε τον  εαυτό  του  άξιο τέτοιας τιμής  και  του είπε  ότι δεν  είμαι  άξιος  να  σε  δεχθώ  στο  σπίτι  μου.
Η ειλικρινής αυτή ταπεινοφροσύνη του εκατόνταρχου είναι πράγματι αξιοσημείωτη, γιατί ήταν αυθόρμητη  και  προερχόταν από  το γνήσιο περίσσευμα της καρδιάς του. Όπου υπάρχει πραγματική ταπεινοφροσύνη έρχεται η χάρη του Θεού και μαζί της όλες οι αρετές.  Η     ταπεινοφροσύνη του εκατόνταρχου βαθμολογήθηκε από τον Κύριο με άριστα και μάλιστα ποικιλοτρόπως, γιατί  και  ο υπηρέτης  του θεραπεύθηκε με το λόγο του Χριστού, και ο   ίδιος επαινέθηκε για την πίστη του και έγινε παράδειγμα για  μίμηση  στις  επερχόμενες  γενεές.
Έγινε παράδειγμα προς μίμηση σε όλους, ιδιαίτερα δε σε όσους έχουν κάποιο αξίωμα και κινδυνεύουν να το πάρουν επάνω τους όπως λέει ο λαός. Οι πάσης φύσεως αξιωματούχοι πρέπει να αισθάνονται υπηρέτες των υφισταμένων τους, και ότι τους έταξε ο Θεός στη διακονία αυτής της εξουσίας. Δεν πρέπει κανείς να κάνει κατάχρηση της εξουσίας, γιατί ο μοναδικός εξουσιαστής του σύμπαντος είναι ο Θεός ο Οποίος δημιούργησε τα πάντα και κατευθύνει, κυβερνά, και τρέφει τον κόσμο.
Είναι λοιπόν ευνόητο ότι κάθε άνθρωπος ανήκει στο Θεό, ανεξάρτητα αν έχει αξίωμα ή όχι, και γι' αυτό όλοι παρακαλούν να έλθει η Βασιλεία του Θεού επί της γης. Στη βασιλεία του Θεού καταργείται κάθε αρχή και εξουσία, και όλοι ομολογούν ότι «Εις Άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός».  Αμήν.

Αποστολικό και Ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής Δ΄ Ματθαίου



Απόστολος της Κυριακής, προς Α΄ Κορινθίους ιβ΄27 – ιγ΄8   

27 Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους.
28 Καὶ οὓς μὲν ἔθετο ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα δυνάμεις, εἶτα χαρίσματα ἰαμάτων, ἀντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσῶν.
29 Μὴ πάντες ἀπόστολοι; Μὴ πάντες προφῆται; Μὴ πάντες διδάσκαλοι; μὴ πάντες δυνάμεις;
30 Μὴ πάντες χαρίσματα ἔχουσιν ἰαμάτων; Μὴ πάντες γλώσσαις λαλοῦσι; Μὴ πάντες διερμηνεύουσι;
31 Ζηλοῦτε δὲ τὰ χαρίσματα τὰ κρείττονα. Καὶ ἔτι καθ᾿ ὑπερβολὴνὁδὸν ὑμῖν δείκνυμι.
Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον.
2 Καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι.
3 Καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμάμου ἵνα καυθήσωμαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι.
4 Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐπερπερεύεται, οὐ φυσιοῦται,
5 οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸκακόν,
6 οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ·
7 πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει.
8 Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει. εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται.
.
Μετάφραση

27 Σεῖς εἶσθε σῶμα τοῦ Χριστοῦ, καὶ ὁ καθένας εἶναι μέλος τοῦ σώματος.
28 Καὶ ὁ Θεὸς ἐτοποθέτησε εἰς τὴν ἐκκλησίαν πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα ἔρχονται αἱ θαυματουργικαὶ δυνάμεις, ἔπειτα τὰ θεραπευτικὰ χαρίσματα, παροχαὶ βοηθείας, διοικητικαὶ ἱκανότητες, διάφορα εἴδη γλωσσολαλιῶν.
29 Μήπως εἶναι ὅλοι ἀπόστολοι; Μήπως εἶναι ὅλοι προφῆται; Μήπως εἶναι ὅλοι διδάσκαλοι; Μήπως ὅλοι ἔχουν θαυματουργικὰς δυνάμεις; Μήπως ὅλοι ἔχουν θεραπευτικὰ χαρίσματα;
30 Μήπως ὅλοι ἔχουν τὴν γλωσσολαλιά; Μήπως ὅλοι διερμηνεύουν;
31 Νὰ ἔχετε δὲ ζῆλον πρὸς τὰ χαρίσματα τὰ ἀνώτερα. Καὶ τώρα θὰ σᾶς δείξω ἕνα ὑπέροχον δρόμον.
1 Ἐὰν μιλῶ τὰς γλώσσας τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀλλὰ δὲν ἔχω ἀγάπην, ἔγινα χαλκὸς ποὺ δίνει ἤχους ἢ κύμβαλον ποὺ βγάζει κρότους.
2 Καὶ ἐὰν ἔχω χάρισμα προφητείας καὶ γνωρίζω ὅλα τὰ μυστήρια καὶ ὅλην τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω ὅλην τὴν πίστιν, ὥστε νὰ μεταθέτω βουνά, ἀλλὰ δὲν ἔχω ἀγάπην, δὲν εἶμαι τίποτε.
3 Καὶ ἐὰν μοιράσω σὲ ἐλεημοσύνες ὅλην μου τὴν περιουσίαν, καὶ ἐὰν παραδώσω τὸ σῶμά μου διὰ νὰ καῇ, ἀλλὰ δὲν ἔχω ἀγάπην, καμμίαν ὠφέλειαν δὲν ἔχω.
4 Ἡ ἀγάπη εἶναι μακρόθυμη, εἶναι γεμάτη ἀπὸ εὐμένειαν, ἡ ἀγάπη δὲν εἶναι ζηλότυπη, ἡ ἀγάπη δὲν καυχᾶται, δὲν εἶναι ὑπερήφανη,
5 δὲν κάνει ἀσχήμιες, δὲν ζητεῖ τὸ συμφέρον της, δὲν ἐρεθίζεται, δὲν λογαριάζει τὸ κακόν,
6 δὲν χαίρει διὰ τὸ κακόν, ἀλλὰ συγχαίρει εἰς τὴν ἀλήθειαν,
7 ὅλα τὰ ἀνέχεται, ὅλα τὰ πιστεύει, ἐλπίζει γιὰ τὸ κάθε τι, ὑπομένει τὸ κάθε τι.
8 Ἡ ἀγάπη ποτὲ δὲν θὰ παύσῃ νὰ ὑπάρχῃ. Ἐὰν εἶναι προφητεῖαι, θὰ καταργηθοῦν· ἐὰν εἶναι γλῶσσαι, θὰ παύσουν· ἐὰν εἶναι γνῶσις, θὰ καταργηθῇ.


Ευαγγέλιο Κυριακής κατά Ματθαίον η’ 5-13

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, 5 ἐλθόντι τῷ Ἰησοῦ εἰς Καπερναοὺμ προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων· 6 Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος. 7 καὶ λέγει αὐτῷ ὁ  Ἰησοῦς· ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν. 8 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἑκατόνταρχος ἔφη· Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου. 9 καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν, ἔχων ὑπ᾿ ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ, ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου, ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ. 10 ἀκούσας δὲ ὁ  Ἰησοῦς ἐθαύμασε καὶ εἶπε τοῖς ἀκολουθοῦσιν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ  Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον. 11 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσι καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ  Ἀβραὰμ καὶ  Ἰσαὰκ καὶ  Ἰακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν, 12 οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. 13 καὶ εἶπεν ὁ  Ἰησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῳ· ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι. καὶ ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ.

Μετάφραση
Ο Χριστός εισήλθε στην Καπερναούμ και τον πλησίασε ένας εκατόνταρχος, πού τον παρακαλούσε και του έλεγε: «Κύριε, ο υπηρέτης μου είναι κατάκοιτος στο σπίτι από παράλυση και σε κακή κατάσταση. Τότε του λέγει ο Ιησούς: Εγώ θα έλθω και θα τον κάνω καλά. Ο εκατόνταρχος αποκρίθηκε και είπε: Κύριε, δεν είμαι άξιος να εισέλθεις στο σπιτικό μου, αλλά πες μόνο ένα λόγο και ο υπηρέτης μου θα γίνει καλά. Γιατί κι εγώ είμαι άνθρωπος με κάποια εξουσία και έχω στις διαταγές μου στρατιώτες. Και λέγω στον ένα: «Πήγαινε εκεί» και αμέσως πηγαίνει. Και στον άλλο: «Έλα εδώ» και έρχεται. Και στον υπηρέτη μου: «Κάνε αυτό» και αμέσως το κάνει. Όταν ο Ιησούς άκουσε τα λόγια του εκατόνταρχου εθαύμασε και είπε σ' εκείνους πού τον ακολουθούσαν: Σας βεβαιώνω πώς ούτε ανάμεσα στους Ισραηλίτες βρήκα τόση πίστη. Σάς λέγω λοιπόν πώς θα έλθουν πολλοί από ανατολή και δύση και θα πάρουν θέση μαζί με τον Αβραάμ και τον Ισαάκ και τον Ιακώβ στη βασιλεία των ουρανών, ενώ τα παιδιά της βασιλείας θα πεταχθούν στο βαθύ σκοτάδι της κολάσεως· εκεί θα είναι ο θρήνος και το τρίξιμο των οδόντων. Και είπεν ο Ιησούς στον εκατόνταρχο. Πήγαινε στο σπίτι σου και όπως πίστευσες, έτσι και να γίνει. Και αμέσως θεραπεύθηκε ο υπηρέτης του από εκείνη την ώρα.