Μπες και Δες

Δεν είναι πάντα στη ζωή μας απαραίτητα τα χρήματα, μπορούμε να προσφέρουμε στον συνάνθρωπό μας και με λίγη καλή θέληση. Χρήματα μπορεί να μην υπάρχουν, όμως πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν άνθρωποι που θα χαρίσουν λίγα χαμόγελα… Μάθε για την ομάδα μας … Βοήθησε και εσύ ……

Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

Λόγος εις την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου, Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού



Τί εναι ατό τό μυστήριο τό μέγα, πού συντελεται γύρω πό τό πρόσωπό σου, ερή Μητέρα καί Παρθένε; «Ελογημένη σύ ν γυναιξί καί ελογημένος καρπός τς κοιλίας σου». σο πάρχουν νθρωποι θά σέ μακαρίζουν, γιατί μονάχα Σύ εσαι ξια γιά μακαρισμό!
Καί νά πού λες ο γενιές Σέ μακαρίζουν. σένα εδαν ο θυγατέρες τς ερουσαλήμ, δηλαδή τς κκλησίας, καί σέ μακάρισαν ο βασίλισσες, δηλαδή ο ψυχές τν δικαίων, καί θά σέ μνον αώνια. Γιατί Σύ εσαι θρόνος βασιλικός, στόν ποον παραστέκονται γγελοι κοιτάζοντας τόν Βασιλέα καί Δημιουργό νά κάθεται πάνω του.

Σύ γινες δέμ νοητή, πιό ερή καί πιό θεϊκή πό τήν παλιά. Γιατί σέ κείνη τήν δέμ μεινε δάμ γήινος, ν σ' σένα Κύριος του ορανο.
σένα προεικόνισε κιβωτός, γιατί Σύ γέννησες τόν Χριστό, τή σωτηρία το κόσμου, πού καταπόντισε τήν μαρτία καί κατασίγησε τά κύματά της.
σένα προεικόνισε βάτος, σένα εχαν πιγράψει προφητικς ο θεοχάρακτες πλάκες, σένα προζωγράφισε κιβωτός το νόμου καί Σένα εχαν φανερά προτυπώσει στάμνα χρυσή καί λυχνία καί τράπεζα καί ράβδος το αρν πού 'χε βλαστήσει.
πό Σένα προλθε φλόγα τς θεότητος, τό μέτρο καί Λόγος το Πατρός, τό γλυκύτατο καί οράνιο μάννα, τό νομα τό περίγραπτο καί πάνω πό λα τά νόματα, τό φς τό αώνιο καί πρόσιτο, ρτος τς ζως οράνιος, καρπός πού δέν γεωργήθηκε, λλά βλάστησε πό Σένα μέ σμα νθρώπινο.
σένα δέν προμηνοσε τό καμίνι πού βγαζε φωτιά καί ταυτόχρονα δρόσιζε λλά καί καιγε κι ταν ντίτυπο τς θείας φωτις πο μέσα Σου κατοίκησε;
Παρά λίγο μως θά ξεχνοσα τή σκάλα το ακώβ. Τί δηλαδή; Δέν εναι φανερό σέ λους τι σένα προεικόνιζε κι ταν προτύπωσή Σου; πως ακώβ εχε δε τίς κρες της σκάλας νά νώνουν τόν ορανό μέ τή γ καί νά νεβοκατεβαίνουν σ' ατήν γγελοι, τσι κι σύ νωσες ατά πού σαν πρίν χωρισμένα, φο μπκες στή μέση Θεο καί νθρώπων κι γινες σκάλα, γιά νά κατεβε σέ μς Θεός, πού πρε τό δύναμο προζύμι μας καί τό νωσε μέ τόν αυτό Του κι κανε τόν νθρώπινο νο πού βλέπει τόν Θεό.
Πο θά ποδώσουμε κόμη τά κηρύγματα τν Προφητν; Σ' σένα, ν θέλουμε νά δείξουμε τι εναι ληθινά! Γιατί, ποιό εναι τό Δαβιτικό μαλλί το προβάτου πο πάνω του πεσε σάν βροχή Υός το Θεο, πο εναι συνάναρχος μέ τόν Πατέρα; Δέν εσαι Σύ λοφάνερα;
Ποιά εναι πίσης Παρθένος, πού σαΐας προορατικς προφήτευσε τι θά συλλάβει καί θά γεννήσει Υόν τόν Θεό, πο εναι μαζί μας;
Καί ποιό εναι τό βουνό το Δανιήλ, πό τό ποο κόπηκε πέτρα, γκωνάρι, Χριστός, χωρίς νά ποκύψει σέ νθρώπινο ργαλεο;
ς ρθει εζεκιήλ θεϊκότατος κι ς δείξει πύλη πού χει κλειστε καί πού πέρασε πό μέσα τς μόνο Κύριος καί παραμένει κλειστή.
σένα, λοιπόν, κηρύττουν ο Προφτες. σένα διακονον ο γγελοι καί πηρετον ο πόστολοι. σένα σήμερα, καθώς ναχωροσες πρός τόν Υό Σου, περιτριγύριζαν ψυχές Δικαίων καί Πατριαρχν καί τό πειρο πλθος τν θεοφόρων Πατέρων, πού συγκεντρώθηκαν πό τά πέρατα τς γής, σάν μέσα σέ σύννεφο, ψάλλοντας μνους ερούς σ' σένα, τήν πηγή το ζωαρχικο σώματος το Κυρίου, πλημμυρισμένοι πό τά θεία συναισθήματα.
Ώ, πς πηγή τς ζως μεταφέρεται πρός τήν ζωήν διά μέσου του θανάτου! Πς νά νομάσουμε τό μυστήριο τοτο πο σχετίζεται μέ Σένα; Θάνατο; Μά, ν καί πανίερη καί μακαρία ψυχή Σου χωρίζεται πό τό μίαντο σμα Σου καί ατό τό σμα Σου παραδίδεται στήν ταφή, μως δέν παραμένει στό θάνατο κι οτε διαλύεται πό τή φθορά. πως λιος, λόλαμπρος καί πάντα φωτεινός, ταν σκεπαστε γιά λίγο πό τό σμα τς σελήνης, φαίνεται σάν νά χάνεται καί τό σκοτάδι νά παίρνει τή θέση τς λάμψης του, μά ατός δέν χάνει τό φς του, λλά χει μέσα το τήν πηγή το φωτός. τσι κι σύ, ν καί καλύπτεσαι σωματικά πό τόν θάνατο γιά κάποιο χρονικό διάστημα, ντούτοις ναβλύζεις πλούσια, καθαρά κι τέλειωτα τά νάματα το θείου φωτός καί τς θάνατης ζως, ποταμούς χάριτος καί πηγές αμάτων.
σύ νθισες σάν δένδρο γλυκύτατο κι εναι καρπός Σου ελογία στό στόμα τν πιστν! Γι' ατό καί δέν θά νομάσω θάνατο τήν ερή μετάστασή Σου, λλά κοίμηση ποδημία νδημία, γιά νά κφρασθ καλύτερα, φο, φεύγοντας πό τήν κατοικία το σώματος, πηγαίνεις νά κατοικήσεις στά καλύτερα, στά δεξιά το θρόνου το Υο Σου.
γγελοι μαζί μέ ρχαγγέλους Σέ μεταφέρουν πό τή γ στούς ορανούς. Καθώς περνς ελογεται έρας καί αθέρας καθαγιάζεται. Χαίροντας ποδέχεται ορανός τήν ψυχή Σου. Σέ προϋπαντον ο οράνιες δυνάμεις μέ μνους ερούς καί τελετή χαρμόσυνη: «τίς ατή ναβαίνουσα λελευκανθισμένη, γκύπτουσα σεί ρθρος;». Εσαι ραία, λένε ο οράνιες δυνάμεις, σάν τό φεγγάρι κι λα τά Χερουβίμ κπλήσσονται καί τά Σεραφείμ Σέ δοξάζουν, σένα πού δέν νέβηκες μονάχα ς τόν ορανό, σάν τόν Προφήτη λία, οτε μονάχα μέχρι τόν τρίτο ορανό, σάν τόν πόστολο Παλο, λλά φτασες μέχρις ατόν τόν θρόνο το Υο Σου καί στέκεις κοντά Του μέ πολλή κι νείπωτη παρρησία.
γινες, λοιπόν, ελογία γιά λον τόν κόσμο, γιασμός γιά τό σύμπαν, νεση γιά τούς κουρασμένους, παρηγοριά γιά τούς πενθοντες, θεραπεία γιά τούς ρρώστους, λιμάνι γιά το θαλασσοδαρμένους, συγχώρηση γιά τούς μαρτωλούς, παρηγοριά γιά τούς λυπημένους, πρόθυμη βοήθεια γιά λους πού σέ πικαλονται, ρχή καί μέση καί τέλος λων τν γαθν πού ξεπερνον τόν νο μας.
Πς ποδέχθηκε ορανός ατήν πο γινε πλατύτερη π' ατόν; Καί πς τάφος δέχθηκε Ατήν πο δέχθηκε μέσα Τς τόν Θεόν; μνμα ερό καί θαυμαστό καί σεβάσμιο καί προσκυνητό, πού καί τώρα τό περιποιονται γγελοι, παρευρισκόμενοι μέ πολύν σεβασμό καί φόβο, καί νθρωποι πού ρχονται σ' ατό μέ πίστη, τιμώντας τό, προσκυνώντας τό, φιλώντας τό μέ μάτια καί χείλια καί μέ πόθο ψυχς ντλώντας πλοτο γαθν.
μπρός, λοιπόν, ς ταξιδέψουμε νοερά μακριά π' τή ζωή ατή μαζί μέ τήν Παναγία, πού φεύγει π' τή γ ατή.
λτε λοι μέ πόθο καρδιακό, ς κατεβομε στόν τάφο μαζί μέ τήν Παρθένο πού κατέρχεται σ' ατόν. ς παρασταθομε λόγυρα στό ερότατο κρεβάτι της.
ς ψάλλουμε μνους ερούς, τέτοια περίπου λέγοντας μελωδικά σματα: «Χαρε Κεχαριτωμένη, Κύριος μετά σου». Χαρε μνάς πού γέννησες τόν μνό το Θεο. Χαρε σύ πού εσαι πιό πάνω πό τίς γγελικές δυνάμεις. Χαρε δούλη καί Μητέρα το Θεο. μήν. Μητροπολη κηφισίας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου