Χθες το μεσημέρι, μου έστειλε μήνυμα στο κινητό
μου ο Πέτρος, ένας γνωστός μου. Μου πρότεινε αν θέλω να πάω και εγώ σε μια
επίσκεψη που θα γινόταν αύριο στους ασθενείς του Γενικού Αντικαρκινικού Νοσοκομείου
Θεσσαλονίκης “Θεαγένειο” από κάποιους
νέους μεταξύ αυτών και ο Πέτρος. Δέχτηκα με πολύ χαρά, καθώς στο παρελθόν είχα
συμμετάσχει σε παρόμοιες επισκέψεις σε Νοσοκομεία και είχα συνειδητοποιήσει
πόσο πολύ χαίρονται με μια απλή επίσκεψη, που είναι, όμως, γεμάτη από αληθινή
Αγάπη. Γιατί αν δε υπήρχε αγάπη για αυτούς τους πονεμένους ανθρώπους, αυτοί οι
νέοι δε θα τολμούσαν να πάρουν την απόφαση να πάνε εκεί αλλά και ούτε θα
αφιερώνανε την μια ώρα που κράτησε η επίσκεψη. Ο σκοπός αυτής της ανάρτησης σε
αυτό το blog
ήταν τα λόγια μιας ασθενούς που ήθελα να σας τα μεταφέρω. Εσείς έπειτα μπορείτε
μόνοι σας να βγάλετε τα συμπεράσματα. Λοιπόν αυτό που μας είπε μετά την
επίσκεψή μας στην κλινική όπου νοσηλεύεται ήταν : «Σήμερα, πραγματικά, μας απαλύνατε τον πόνο μας. Και μόνο η παρουσία σας
ήταν υπεραρκετή. Αλλά και τα τραγούδια σας που μας είπατε ήταν ακόμα πιο καλά».
Αυτά τα λόγια της κυρίας αυτής με την ιατρική μάσκα (που πρέπει να φορούν οι
καρκινοπαθείς που είναι ευαίσθητοι λόγω του αδύναμου ανοσοποιητικού συστήματός τους..),
αυτά τα λόγια που βγήκαν από την καρδιά της για εμάς εκείνη τη στιγμή, είμαι
σίγουρος πως θα μείνουν χαραγμένα πάντοτε μέσα στις καρδιές μας.. Η αγάπη, κατά τη γνώμη μου, δεν αγοράζεται, δεν
πουλιέται, αλλά γεννιέται μέσα μας, μέσα στην καρδιά μας, όταν εμείς
πλησιάσουμε τον Θεό και Πατέρα μας που είναι Αγάπη.. Η μια και μοναδική αληθινή
Αγάπη που μας γεμίζει τόσο που ύστερα και εμείς χωρίς, πολλές φορές, να το
καταλαβαίνουμε και να το επιδιώκουμε βοηθούμε τους γύρω μας με πολλούς και
διαφόρους τρόπους. Ευχαριστώ πολύ τον Πέτρο αλλά και τον κάθε Πέτρο που μου
δίνει την ευκαιρία να διακονώ μαζί με άλλους ανθρώπους, πονεμένες ψυχές,
ανθρώπους που μας έχουν ανάγκη, αλλά και που τους έχουμε ανάγκη..Γιατί ποτέ δεν
πρέπει να ξεχνάμε το Ευαγγέλιο της Κρίσεως (κατά Ματθαίον κεφάλαιο 25, στίχοι
31-46).. «ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ
με».. «ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε»..
Εύχομαι πάντα σε όλους εσάς, τους αναγνώστες αυτών των σκέψεών μου, να προσπαθούμε
και να αγωνιζόμαστε να μεταφέρουμε συνεχώς μηνύματα αληθινής Αγάπης, Ελπίδας
και χαράς στους εν ανάγκη ευρισκομένους αδερφούς μας.. Αμήν.
Νικόλαος Α. 29/01/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου