Η προσευχή του Χριστού στο Σταυρό και η μετάνοια του ληστή

ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ 3

 Η προσευχή του Χριστού στο Σταυρό και η μετάνοια του ληστή

Στό Σταυρό καί στό ληστή

Ὁ Σταυρός γιά μᾶς τούς Χριστιανούς  εἶναι γιορτή καί               πανηγύρι     πνευματικό. Πρίν   ἦταν             σύμβολο καταδίκης·  τώρα εἶναι ἡ  προϋπόθεση  τῆς σωτηρίας μας.

Ὁ       Σταυρός       μᾶς     χάρισε      ἀμέτρητα        ἀγαθά.       Μᾶς

ἀπάλλαξε             ἀπ’       τήν      πλάνη      τῆς     εἰδωλολατρείας·                μᾶς

φώτισε,  ἐνῶ ζούσαμε στό σκοτάδι·  μᾶς συμφιλίωσε μέ

τόν     Θεό,      ἐνῶ     εἴχαμε       γίνει      ἐχθροί      του·     μᾶς     ἔκανε

φίλους,  ἐνῶ εἴχαμε  ἀποξενωθεῖ  ἀπ᾿  αὐτόν·  μᾶς ἔφερε

κοντά στό Θεό, ἐνῶ εἴμασταν μακριά του.

Ὁ Σταυρός ἐξαφάνισε τήν ἔχθρα κι ἐξασφάλισε τήν

εἰρήνη. ∆έν περιπλανιόμαστε πιά στίς ἐρήμους,  γιατί

γνωρίσαμε τόν ἀληθινό  δρόμο. ∆έν ζοῦμε πιά ἔξω ἀπ’

τή βασιλεία  τῶν οὐρανῶν,  γιατί βρήκαμε  τήν εἴσοδό

της.      ∆έν      φοβόμαστε               πιά      τά      πυρωμένα              βέλη      τοῦ

διαβόλου, γιατί εἴδαμε τήν πηγή πού τά σβήνει.

Χάρη σ’  αὐτόν  δέν  βρισκόμαστε   σέ χηρεία, γιατί

ἀποκτήσαμε τό γαμβρό. ∆έ φοβόμαστε τό λύκο, γιατί

ἔχουμε τόν καλό  ποιμένα. ∆έν τρέμουμε τόν τύραννο,

γιατί εἴμαστε κοντά στό βασιλιά.

Ἡ  γή  ἔγινε   τόπος προσευχῆς

Γιά μᾶς τούς χριστιανούς,  ἀπό τότε πού ἦρθε ὁ Χριστός  καί     καθάρισε        ὅλη     τήν      οἰκουμένη                       ἀπ’       τίς εἰδωλολατρικές θυσίες·

Ὅλος ὁ τόπος ἔγινε τόπος προσευχῆς.

Ὅλη  ἡ γῆ ἁγιάσθηκε  καί ἔγινε ἁγιότερη   ἀπ’  τά ἅγια τῶν ἁγίων τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομῶντα.

Ἄλλο  κατόρθωμα τοῦ Σταυροῦ.

Σήμερα           μᾶς      ἄνοιξε           τόν      παράδεισο,                πού      ἦταν κλεισμένος γιά περισσότερα ἀπό πέντε χιλιάδες χρόνια.

Σήμερα μᾶς ἔδωσε πάλι τήν παλιά μας πατρίδα.

Σήμερα  μᾶς ἔφερε  πάλι στήν πόλη τῶν προγόνων μας καί χάρισε κατοικία  σ’ ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος.

Πότε  κέρδισε  τό ληστή;

Ἐπάνω         στό     σταυρό      κατόρθωσε               ν’      ἀλλάξει            τήν πονηρή σκέψη τοῦ ληστῆ,  ὅταν τόν σταύρωναν καί τόν κάρφωναν,     ὅταν  τόν                              εἰρωνεύονταν,                ὅταν   τόν κακολογοῦσαν·  δέν τὸν ἄλλαξε γνώμη,  ὅταν ἀνέστησε νεκρό, ὅταν ἐπετίμησε  τήν θάλασσα καί τούς ἀνέμους, ὅταν ἀπομάκρυνε τούς δαίμονες.

Κι  ὁλόκληρη  τήν κτίση τήν συγκλόνισε,  καί τίς πέτρες ράγισε, καί τήν ψυχή τοῦ ληστῆ, πού ἦταν πιό ἀναίσθητη   ἀπ’  τήν πέτρα, τήν συγκίνησε  καί τήν τίμησε.

Ποιό  τό κατόρθωμα   τοῦ ληστή;

Καί τί σπουδαῖο κατόρθωμα ἔκαμε ὁ ληστής,  γιά νά κερδίσει τόν παράδεισο μετά τήν σταύρωσή του;

Ὅταν ὁ  Πέτρος  τόν ἀρνήθηκε,  χωρίς νά  εἶναι στό σταυρό,         τότε   ἐκεῖνος  τόν      πίστεψε,        καθώς                     τόν       εἶδε ἐπάνω στό σταυρό.

Ὁ     μαθητής        δέν       ἄντεξε          τήν     ἀπειλή       ἑνός       μικροῦ κοριτσιοῦ·

Ὁ ληστής  ὅμως ἄν κι ἔβλεπε νά στέκεται  γύρω του ὁλόκληρος λαός, πού φώναζε κι ἔκανε σάν τρελλός, καί βλασφημοῦσε καί περιγελοῦσε,  δέν τά ἔδωσε σημασία ὅλα     αὐτά,  οὔτε     πρόσεξε            τήν   φαινομενική      ἀδυναμία ἐκείνου πού σταυρωνότανε· αὐτός παραβλέποντας μέ τά μάτια τῆς     πίστης    ὅλ’        αὐτά,                καί                    ξεπερνώντας                 τά ἀσήμαντα            ἐμπόδια,            ἀναγνώρισε      τόν      Κύριο τῶν οὐρανῶν κι ἀφοῦ τόν παρακάλεσε τοῦ εἶπε:

«Θυμήσου Κύριε κι ἐμένα, ὅταν ἔρθεις στή βασιλεία

σου.»

Ἄς  μήν ντραποῦμε,  νά  θεωρήσουμε   δάσκαλό  μας αὐτόν πού ὁ Κύριός  μας δέν ντράπηκε  νά τόν ὁδηγήσει πρῶτο στόν παράδεισο, πού πρῶτος ἀπ’ ὅλο τόν κόσμο φάνηκε ἄξιος, νά μπεῖ στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

∆υό  ληστές ἦταν πάνω  στό σταυρό,  γιατί ἔδειξαν κακή διαγωγή. ∆έν εἶχαν ὅμως καί οἱ δυό τό ἴδιο τέλος. ῾Ο ἕνας κληρονόμησε  τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν κι ὁ ἄλλος πῆγε στήν κόλαση.

Ἡ  ἐξομολόγηση τοῦ ληστή

Κι  ἐμεῖς βέβαια  δίκαια τιμωρηθήκαμε,  γιατί ἄξια παθαίνουμε  γι᾿ αὐτά πού κάναμε.  Αὐτός ὅμως δέν ἔκανε κανένα κακό.  Εἶδες τέλεια  ἐξομολόγηση; Εἶδες πῶς ἀπαλλάχθηκε   ἀπ’  τίς ἁμαρτίες  του ἐπάνω  στό σταυρό;  Κανένας  δέν  τόν ἀνάγκασε,  κανένας  δέν  τόν πίεσε, ἀλλά ὁ ἴδιος κατηγόρησε  τόν ἑαυτό του.

Βλέπεις           πόσο μεγάλο              πράγμα         εἶναι      ἡ ἀληθινή ἐξομολόγηση;  Ἐξομολογήθηκε                     κι                     ἄνοιξε             τόν παράδεισο· ἐξομολογήθηκε  κι ἀπόκτησε τόσο θάρρος, ὥστε  ἀπό     ληστής   νά         ζητήσει τή   βασιλεία                τῶν οὐρανῶν.

Προσευχή   γιά τούς ἐχθρούς

Συγχώρεσέ τους τήν  ἁμαρτία,  γιατί  δέν ξέρουν τί κάνουν.         Ἄς              μιμηθοῦμε          λοιπόν           τόν                      Κύριο κι                           ἄς προσευχόμαστε γιά τούς ἐχθρούς μας.

Ἐάν         ὅμως      ὑπάρχουν             μερικοί       σκληροκάρδιοι                καί ὀργίλοι καί δύστροποι,  πού δέν ὑπάκουσαν σ᾿ αὐτά πού εἴπαμε, ἴσως ντραποῦν πού σᾶς μιλῶ πολλές ἡμέρες κι ἀπομακρύνουν κάποτε τό μίσος καί τήν μικροψυχία.

Μιμήσου  λοιπόν  τόν Κύριό σου· σταυρωνόταν  καί μιλοῦσε στόν Πατέρα γιά τό καλό ὅλων αὐτῶν πού τόν σταύρωναν. Εἶναι σπουδαιότερο νά προσεύχεται κανείς γιά τούς ἐχθρούς του, παρά γιά τούς φίλους του.

Ἀπό  τόν  πλοῦτο  καί  τή  σοφία  τῶν  Πατέρων

Φ 016ο, 28η Ἀπριλίου 2000, Ἐκκλ.  Ἔτος Α΄ αφ 03ο