Μπορούμε να βοηθήσουμε τα ορθόδοξα σχολεία στην Τανζανία ;
Τα περισσότερα σχολικά κτίρια είναι ημιτελή( χωρίς εγκαταστάσεις, χωρίς παραθυρόφυλλα και τζάμια). Υστερεί η υλικοτεχνική υποδομή.
Στην περιοχή ΜΟΥΛΕΜΠΑ, συναντήσαμε δίπλα στο Ναό του Τιμίου Σταυρού, όπου και λειτουργηθήκαμε, το πρώτο σχολείο του δήμου. Φοιτούν γύρω στα 470 παιδιά. Αμέσως μόλις μας είδαν έτρεξαν κοντά μας και τα μοιράσαμε σχολική ύλη, δηλαδή τετράδια, μολύβια, καθώς επίσης ψωμάκια και καραμέλες. Αλλά, δεν προσήλθαν μόνο τα παιδιά, αλλά και οι δάσκαλοι, οι οποίοι δέχθηκαν τα δώρα μας με ένα πλατύ χαμόγελο ευχαριστίας.
Και μόνο να σκεφτεί κανείς ότι αν και σχολείο του δήμου και μαθητές και δάσκαλοι και μαμάδες έτρεξαν με λαχτάρα να πάρουν τα δώρα. Μπορεί κανείς να διαπιστώσει τη μεγάλη έλλειψη, στα πιο απλά είδη εκπαίδευσης (υλικά γραφικής ύλης, που για μας είναι κάτι συνηθισμένο).
Υπάρχει μεγάλη διαφορά στις τιμές από την Ελλάδα. Συμφέρει να αγοράζουμε από την Τανζανία τα τετράδια, μολύβια, ψωμάκια κ.λ.π. διότι μας κοστίζουν λιγότερο και με αυτόν τον τρόπο ενισχύεται και η αγορά τους και περισσότερα στόματα χορταίνουν ( 200 ψωμάκια = 10€ ).
Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε στην περιοχή ΡΟΥΜΠΑΛΕ το σχολείο της αρχιεπισκοπής. Όταν φτάσαμε στο σχολείο τα παιδιά έτρωγαν εκείνη την ώρα και τα περιμέναμε. Μας υποδέχτηκαν με τον Εθνικό Ύμνο της Τανζανίας, τραγούδια, χορούς και ευχαριστίες. Εντύπωση μας έκανε με πόσο πολύ πάθος και ένταση τραγουδούσαν. Το βίωναν, το ένιωθαν.
Έπειτα από την διανομή των δώρων είχαμε μία συζήτηση με τον Δεσπότη σχετικά με τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει το σύστημα εκπαίδευσης και όχι μόνο.
Στοργικός και φιλεύσπλαχνος με τα παιδιά αγωνίζεται και δίνει τα πάντα γι' αυτά.
Κύριο μέλημα, μας λέει είναι η μόρφωση των παιδιών γιατί πλέον η κοινωνία χρειάζεται μορφωμένους( το ίδιο και η ορθοδοξία εδώ για να έχει μέλλον, αλλιώς όλα θα χαθούν.
Μπορεί ένα χωριό (περιοχή) να είναι διάσπαρτο σε έκταση 20 χιλιομέτρων . Αν οι εκτάσεις αυτές είναι μέσα στη ζούγκλα (γιατί τα περισσότερα σπίτια –λασποκαλύβες– είναι διάσπαρτα) πολλά παιδιά πρέπει να περπατήσουν 7 χιλιόμετρα για να πάνε σχολείο. Γι' αυτό είναι δύσκολο να συνεχίσουν το σχολείο λόγω της τεράστιας απόστασης.
Έτσι υπάρχει μεγάλος αναλφαβητισμός. Πρέπει λοιπόν να βοηθήσουμε να κτισθούν όσα σχολεία γίνεται περισσότερα για να έχουν πρόσβαση τα παιδιά. Εξάλλου η θεμελίωση ενός νέου σχολείου είναι η Διαθήκη του Αγίου Κοσμά.
Ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα είναι η έλλειψη μεταφρασμένων βιβλίων στην γλώσσα τους, στα σουαχίλι. Χρειάζονται βιβλία και για τα παιδιά και για τους μεγάλους για να μπορούν να διαβάζουν. ΑΝΑΓΚΗ λοιπόν, ΥΨΙΣΤΗ, η βοήθειά μας για μεταφρασμένα βιβλία στα σουαχίλι (και για τις μαμάδες οι κατηχήσεις).
Δίνονται πολλά κίνητρα για υποτροφίες από την Αρχιεπισκοπή σε όλα ανεξαρτήτως τα παιδιά.
α) 1ος, 2ος, 3ος μαθητής παίρνει υποτροφία για ένα έτος (ανεξαρτήτως θρησκείας).
β) 4ος, 5ος μαθητής παίρνει υποτροφία για έξι μήνες.
γ) Παιδιά ιερέων (πολυτέκνων) στα δύο εάν έχουν στα μαθήματα 61% επιτυχία βοηθάει η αρχιεπισκοπή.
δ) Παιδιά ορφανά η φτωχών οικογενειών τα βοηθάει εξ' ολοκλήρου η αρχιεπισκοπή.
ε) Παιδιά μεγάλων οικογενειών (τα δύο πρώτα) εάν έχουν στα μαθήματα 61% επιτυχία πάλι βοηθάει η αρχιεπισκοπή.
Και στον τομέα των υποτροφιών μπορούμε να βοηθήσουμε αναλαμβάνοντας τα δίδκτρα ορφανών, φτωχών κ.λ.π. παιδιών.
Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ, λέει ο Δεσπότης κ.κ. Ιερώνυμος, γι' αυτό αξίζει και εμείς, να είμαστε πάντα δίπλα τους ...
Το συγκινητικό είναι ότι τα παιδιά ανταποδίδουν στο έπακρο τη βοήθεια με το φιλότιμό τους. Στον ελεύθερο χρόνο τους σκαλίζουν το καλαμπόκι, φτιάχνουν πλιθιά (για να τα χρησιμοποιήσουν στην κατασκευή πλίθινων σπιτιών) και άλλα διάφορα. Ένας μαθητής, ο Λεόν, όταν γίνεται Θεία Λειτουργία ξυπνάει πάρα πολύ νωρίς, γιατί είναι ψάλτης στην εκκλησία, ώστε να πάει μετά στο σχολείο.
Επισκεφτήκαμε ένα γυμνάσιο (στο οποίο λειτουργεί και οικοτροφείο αγοριών και κοριτσιών) στους κοιτώνες και μάτωσε η ψυχή μας βλέποντας τη δύσκολη κατάσταση. Μεγάλη έλλειψη σε κλίνες! Ένα κοριτσάκι μας κοιτάζει με μελαγχολικά ματάκια και με παράπονο μας λέει: «ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΤΡΩΜΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΦΑΓΗΤΟ. Δεν υπάρχουν άλλα φαγητά»; Το καθημερινό τους φαγητό είναι καλαμποκάλευρο σκέτο με βραστό νερό. Ενώ εμείς αν δεν πάμε τα παιδιά μας δύο φορές (το λιγότερο) την εβδομάδα στα Goody's και όχι μόνο νιώθουν αδικημένα και πλήττουν με την τόση ποικιλία φαγητών στου σπιτιού ...
Τα μικρά παιδάκια δεν ήξεραν πως να ανοίξουν τις καραμέλες και τις έτρωγαν με το χαρτί· εκτός από το γλυκό ζαχαροκάλαμο είναι το μοναδικό και σπάνιο γλύκισμά τους η καραμέλα μας.
Μέσα στα μελλοντικά εκπαιδευτικά σχέδια και προγράμματα του Δεσπότη, ο οποίος είναι οραματιστής και αγαπάει υπερβολικά τα παιδιά είναι το εξής:
Εκ θαύματος βρέθηκε και αγοράστηκε ένα οικόπεδο 10,5 στρεμμάτων στην περιοχή της Mwanza κοντά στην καθολική Πανεπιστημιούπολη. Είναι μία περιοχή πάνω στα βράχια με απίστευτη θέα. Το τοπίο θυμίζει Μετέωρα. Παλιά τα βράχια ήταν σκεπασμένα με νερά. Στην κορυφή του βράχου θα μπει ένας Σταυρός.
Σκέφτεται ο Δεσπότης να το κάνει κάτι σαν ανοιχτό πανεπιστήμιο – σεμινάρια (όπως περίπου του Βόλου), που θα πηγαίνουν οι νέοι, αφού πρώτα έχουν τελειώσει κάποια σχολή και έχουν δουλειά. Το σχέδιο είναι να χτισθούν μικρά-μικρά σπιτάκια στα οποία θα μπορούν οι φοιτητές όταν παρακολουθούν τα μαθήματα (σεμινάρια) να μένουν και το πρωί να εκκλησιάζονται στο παρεκκλήσι (υπάρχουν ήδη τα θεμέλια). Έτσι οι νέοι θα εκπαιδεύονται στην πατρίδα τους και θα μπορούν να μένουν και να προσφέρουν σε αυτήν. Να μην αναγκάζονται να αναζητούν σε άλλες χώρες εργασία εγκαταλείποντας τη φτωχή τους πατρίδα.
¨ Αυτά είναι τα βασικότερα από τα αμέτρητα προβλήματα της εκπαίδευσης της Τανζανίας όπως την είδαμε κατά την τελευταία μας επίσκεψη. Εν κατακλείδι ας καταγράψουμε συνοπτικά αυτά τα βασικότερα και όπως ο καθένας μας μπορεί ας βοηθήσει.
¨ Ανέγερση σχολικών κτιρίων
¨ Πληρωμή σε δίδακτρα ορφανών και φτωχών παιδιών (η και υποτροφίες)
¨ Αγορά κλινών η μικροσκοπίων για τα ορφανοτροφεία
¨ Μεταφράσεις βιβλίων σε σουαχίλι
¨ Βοήθεια στην ανέγερση-συγκρότηση και λειτουργία της «Πανεπιστημιούπολης»
Δίνοντας ελάχιστα χρήματα για την αγορά σχολικών ειδών η τροφίμων εκεί.
Στην Ελλάδα με 10€ παίρνουμε το πολύ τρεις σοκολάτες. Στην Τανζανία με 10€ αγοράζουμε 200 ψωμάκια και μπορεί να αλλάξει το μεσημεριανό γεύμα του καλαμποκάλευρου 200 παιδιών (δεν είναι υπερβολή). Με 25€ στην Τανζανία αγοράζουμε 160 χυμούς.
Και αν πάλι δεν μπορούμε να προσφέρουμε τα 10€, μπορούμε να πούμε δύο λόγια προσευχής γι' αυτά τα παιδιά. Η προσευχή δεν κοστίζει!
Ας αναλογιστούμε τέλος όλοι μας το χρέος μας απέναντι σ' αυτά τα παιδιά που περιμένουν ...
Αμήν
Α. Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου