Χθες στον εκκλησιασμό μας ακούσαμε τον ιερέα να διαβάζει το παρακάτω Ευαγγέλιο από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο (στο κεφάλαιο 25, 31-46) :
«31 Ὃταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, 32 καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, 33 καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. 34 τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. 35 ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, 36 γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με. 37 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; 38 πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; 39 πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε; 40 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. 41 τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. 42 ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, 43 ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. 44 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι; 45 τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. 46 καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον. Ο Άγιος Ευαγγελιστής, Ματθαίος, μας υπενθυμίζει ότι όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, όλοι μας (ζώντες και κεκοιμημένοι) θα έρθουμε ενώπιον του ενός και μόνου μεγάλου, δίκαιου και επουράνιου Κριτή, του Θεού μας. Μέσα από αυτό το ευαγγελικό ανάγνωσμα, μας παρουσιάζει ο Ευαγγελιστής με πολύ παραστατικό τρόπο την Δευτέρα παρουσία του Κυρίου μας και τη τελική κρίση και ανταπόδοση των πράξεων του καθενός. Η Εκκλησία μας, «βάζει» κατά την γνώμη μου αυτό το Ευαγγέλιο λίγο πριν από την μεγάλη Τεσσαρακοστή για να μας θυμίσει ότι όλοι μας θα κριθούμε, για τις πράξεις μας στην επίγεια ζωή, και έτσι αντίστοιχά με τη ζωή μας και τον πνευματικό μας αγώνα στο κόσμο αυτό, θα αξιωθούμε ή όχι να γευτούμε την αιώνια κοινωνία μας με τον Θεό και Πατέρα μας. Με την συναίσθηση της ύπαρξης και υπενθύμισης της Κρίσεως η Εκκλησία μας, μας προτρέπει να αγωνιστούμε όσο το δυνατόν περισσότερο στον πνευματικό αγώνα κατά την περίοδο της Aγίας Τεσσαρακοστής και της πορείας μας προς τα Πάθη και την Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Με το ευαγγελικό αυτό ανάγνωσμα ο ευαγγελιστής μας θυμίζει ότι στο πρόσωπο κάθε πονεμένου και εν ανάγκη ευρισκομένου ανθρώπου βρίσκεται - καθρεπτίζεται ο ίδιος ο Χριστός. Όταν βλέπουμε έναν ασθενή στο νοσοκομείο, έναν φυλακισμένο στις σκοτεινές φυλακές, ένα ζητιάνο στο δρόμο, έναν πεινασμένο και έναν άστεγο έξω από το σπίτι μας, είναι σαν να βλέπουμε τον ίδιο τον Χριστό και όταν γυρίζουμε την πλάτη μας σε έναν από αυτούς τους ανθρώπους τότε αδερφοί μου είναι σαν να γυρίζουμε την πλάτη μας στον ίδιο τον Χριστό. Ο Θεός, μας κάνει την «τιμή» και φέρνει μπροστά μας τέτοιους ανθρώπους και μας δίνει την ευκαιρία να δείξουμε την αγάπη μας προ αυτούς, προς τον «πονεμένο» μας Χριστό. Με αυτό τον τρόπο θα μπορέσουμε να πλησιάσουμε τον Χριστό μας και την ώρα της Κρίσεως να ακούσουμε τον λόγο του : «δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου». Νομίζεται πώς ο Θεός, αν εμείς δε τους βοηθήσουμε και δε τους «αγκαλιάσουμε» με αληθινή εν Χριστώ αγάπη, θα τους αφήσει έτσι μόνους και αβοήθητους; Όχι φυσικά. Θα δώσει σε άλλους, φιλεύσπλαχνους αδερφούς μας την ευκαιρία αυτή, να δώσουν την βοήθεια τους σε αυτούς τους «ελαχίστους» αδελφούς(όπως τους αποκαλεί ο Ευαγγελιστής). Και αν ακόμη δεν βρεθεί κάνεις να τους απαλύνει τον πόνο τους και να τους βοηθήσει στο αδιέξοδο της ζωής τους, ο Θεός σαν στοργικός και ουράνιος Πατέρας μας θα τους πάρει κοντά του και θα τους λυτρώσει από το μαρτύριο της επίγειας ζωής τους, μαρτύριο όμως που τους εξασφάλισε μια θέση στο παράδεισο δίπλα στον θρόνο του Ουράνιου Βασιλέα μας.
Έτσι αγαπητοί μου εν Χριστώ αδερφοί, κάλο θα ήταν να μην αφήνουμε να πηγαίνουν «χαμένες» τέτοιες θεόσταλτες ευκαιρίες, αλλά να τις αξιοποιούμε με τον καλύτερο δυνατόν πνευματικό τρόπο ώστε να ωφελούνται και οι ψυχές μας και να μπορέσουμε να γίνουμε μέτοχοι της ουράνιας Βασιλείας του Θεού Πατρός μας. Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει να φαρισαϊζουμε καθώς βοηθούμε τον πλησίον μας, που μας έχει ανάγκη, αλλά με ταπείνωση. Αλλά και ότι κάνουμε να το κάνουμε με αληθινή εγκάρδια αγάπη και να έχουμε πάντοτε στο νου μας αυτό που λέει ο Απόστολος Παύλος στους προς Κορινθίους (κεφ.ΙΓ΄στιχ.3)επιστολή (στον ύμνο της αγάπης) : «Και αν διαθέσω όλα τα υπάρχοντα μου για να θρέψω με ψωμιά τους πτωχούς, και αν παραδώσω το σώμα μου για να καώ, δεν έχω όμως αγάπη, δεν ωφελούμαι τίποτε από τας θυσίας αυτάς». Αμήν.
Ανδριανάκης Νικόλαος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου