Ήμαρτον, Κύριε, δεν τα κατάφερα. Βοήθησέ
με. Παράμεινε μαζί μου. Συ είπες: Χωρίς εμού· ου δύνασθε ποιείν ουδέν. Ακριβώς
αυτό το έχω καταλάβει. Το έκαμα συνείδηση. Γι’ αυτό επιμένω. Κρούω, ζητώ, αιτώ,
δεν θα παύσω να ενοχλώ. Δεν μπορώ χωρίς Εσένα. Δεν πρόκειται να φύγω. Εάν δεν
βαρύνονται τα ώτά Σου να με ακούουν, δεν θα βαρεθεί και το στόμα μου να
φωνάζει. Επιμένω, είναι αλάνθαστος η κρίση Σου στο να με ανακαλέσεις σε
μετάνοια.
Τούτο το έκανες Σύ, θεία Παναγαθότης,
δεν το έκανα εγώ. Ούτε ήξερα τον Θεό, ούτε ήταν δυνατό να τον ανακαλύψω. Συ,
Κύριε, Πανάγαθε, ήρθες και με ευρήκες και με εφώναξες να σε ακολουθήσω. Αυτό το
επήρα, το θέλω, το επιθυμώ. Δεν τα καταφέρνω όμως. Γι’ αυτό επιμένω, θέλω να με
βοηθήσεις. Πρέπει αυτό πού εχάρισες να μην το απολέσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου