Τα λόγια της ακολουθίας της Κυριακής της Πεντηκοστής

† ΚΥΡΙΑΚΗ Η´ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

«Η Ε­ΟΡ­ΤΗ ΤΗΣ ΠΕΝ­ΤΗ­ΚΟ­ΣΤΗΣ». Λου­κι­λι­α­νοῦ, Παύ­λης μαρ­τύ­ρων καὶ τῶν σὺν αὐ­τοῖς τεσ­σά­ρων νη­πί­ων (†370-375).

Τυ­πι­κὸν Πεν­τη­κο­στα­ρί­ου §§47-50.

* * * * *

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Με­τὰ τὸν Ἑ­ξά­ψαλ­μον,
Συ­να­πτὴ με­γά­λη, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι πρέ­πει σοι πᾶ­σα δό­ξα...

Ἦ­χος πλ. δ´.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν· εὐ­λο­γη­μέ­νος ὁ ἐρ­χό­με­νος ἐν ὀ­νό­μα­τι Κυ­ρί­ου.

Στίχ. α´. Ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­σθε τῷ Κυ­ρί­ῳ, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...

Στίχ. β´. Πάν­τα τὰ ἔ­θνη ἐ­κύ­κλω­σάν με, καὶ τῷ ὀ­νό­μα­τι Κυ­ρί­ου ἠ­μυ­νά­μην αὐ­τούς.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...

Στίχ. γ´. Πα­ρὰ Κυ­ρί­ου ἐ­γέ­νε­το αὕ­τη, καί ἐ­στι θαυ­μα­στὴ ἐν ὀ­φθαλ­μοῖς ἡ­μῶν.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ

Τῆς Ἑορτῆς. Ἦ­χος πλ. δ´.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Χρι­στὲ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ὁ παν­σό­φους τοὺς ἁ­λι­εῖς ἀ­να­δεί­ξας, κα­τα­πέμ­ψας αὐ­τοῖς τὸ Πνεῦ­μα τὸ ἅ­γι­ον, καὶ δι᾿ αὐ­τῶν τὴν οἰ­κου­μέ­νην σα­γη­νεύ­σας, Φι­λάν­θρω­πε, δό­ξα σοι. (ἐκ γ´)

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος...

* * *

ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

Με­τὰ τὴν α´ Στι­χο­λο­γί­αν, Κά­θι­σμα.

Ἦ­χος δ´. Κα­τε­πλά­γη Ἰ­ω­σήφ.

Τὴν με­θέ­ορ­τον πι­στοί, καὶ τε­λευ­ταί­αν ἑ­ορ­τήν, ἑ­ορ­τά­σω­μεν φαι­δρῶς· αὕ­τη ἐ­στὶ Πεν­τη­κο­στή, ἐ­παγ­γε­λί­ας συμ­πλή­ρω­σις, καὶ προ­θε­σμί­ας· ἐν ταύ­τῃ γὰρ τὸ πῦρ, τοῦ Πα­ρα­κλή­του εὐ­θύς, κα­τέ­βη ἐ­πὶ γῆς, ὥ­σπερ ἐν εἴ­δει γλωσ­σῶν, καὶ Μα­θη­τὰς ἐ­φώ­τι­σε, καὶ τού­τους οὐ­ρα­νο­μύ­στας ἀ­νέ­δει­ξε· Τὸ φῶς ἐ­πέ­στη, τοῦ Πα­ρα­κλή­του, καὶ τὸν κό­σμον, ἐ­φώ­τι­σε.

Δό­ξα. Καὶ νῦν. Τὸ αὐ­τό.

Με­τὰ τὴν β´ Στι­χο­λο­γί­αν, Κά­θι­σμα, ὅ­μοι­ον.

Ἡ τοῦ Πνεύ­μα­τος πη­γή, ἐ­πι­δη­μοῦ­σα τοῖς ἐν γῇ, εἰς πυρ­φό­ρους πο­τα­μούς, με­ρι­ζο­μέ­νη νο­η­τῶς, τοὺς Ἀ­πο­στό­λους ἐ­δρό­σι­ζε φω­τα­γω­γοῦ­σα· καὶ γέ­γο­νεν αὐ­τοῖς, νέ­φος δρο­σῶ­δες τὸ πῦρ, φω­τί­ζου­σα αὐ­τούς, καὶ ὑ­ε­τί­ζου­σα φλόξ, δι᾿ ὧν ἡ­μεῖς ἐ­λά­βο­μεν τὴν χά­ριν, δι­ὰ πυ­ρός τε καὶ ὕ­δα­τος. Τὸ φῶς ἐ­πέ­στη, τοῦ Πα­ρα­κλή­του, καὶ τὸν κό­σμον ἐ­φώ­τι­σε.

Δό­ξα. Καὶ νῦν. Τὸ αὐ­τό.

Με­τὰ τὸν Πο­λυ­έ­λε­ον, Κά­θι­σμα.

Ἦ­χος πλ. δ´. Τὸ προ­στα­χθὲν μυ­στι­κῶς.

Με­τὰ τὴν Ἔ­γερ­σιν Χρι­στέ, τὴν ἐκ τοῦ τά­φου, καὶ τὴν πρὸς ὕ­ψος οὐ­ρα­νοῦ, θεί­αν Ἀ­νά­λη­ψιν, τοῖς θε­ό­πταις τὴν δό­ξαν σου κα­τέ­πεμ­ψας Οἰ­κτίρ­μον, Πνεῦ­μα εὐ­θὲς ἐγ­και­νί­σας τοῖς Μα­θη­ταῖς· ὅ­θεν, ὥ­σπερ κι­θά­ρα μου­σουρ­γι­κή, πᾶ­σιν ἐ­τρα­νο­λό­γη­σαν, τῷ θεί­ῳ πλή­κτρῳ μυ­στι­κῶς, Σῶ­τερ, τὰ ἀ­πη­χή­μα­τα, καὶ τὴν οἰ­κο­νο­μί­αν σου.

Δό­ξα. Καὶ νῦν. Τὸ αὐ­τό.

* * *

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ

Οὐ ψάλ­λον­ται χά­ριν τῆς δε­σπο­τι­κῆς ἑ­ορ­τῆς.

* * *

ΥΠΑΚΟΗ, ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ

Οἱ Ἀ­να­βαθ­μοί· τὸ α´ Ἀν­τί­φω­νον τοῦ δ´ ἤ­χου.

Ἐκ νε­ό­τη­τός μου * πολ­λὰ πο­λε­μεῖ με πά­θη· * ἀλλ᾿ αὐ­τὸς ἀν­τι­λα­βοῦ * καὶ σῶ­σον, Σω­τήρ μου. (δίς)

Οἱ μι­σοῦν­τες Σι­ών, * αἰ­σχύν­θη­τε ἀ­πὸ τοῦ Κυ­ρί­ου· * ὡς χόρ­τος γὰρ πυ­ρὶ * ἔ­σε­σθε ἀ­πε­ξη­ραμ­μέ­νοι. (δίς)

Δό­ξα.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι * πᾶ­σα ψυ­χὴ ζω­οῦ­ται * καὶ κα­θάρ­σει ὑ­ψοῦ­ται, * λαμ­πρύ­νε­ται * τῇ τρι­α­δι­κῇ Μο­νά­δι * ἱ­ε­ρο­κρυ­φί­ως.

Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι * ἀ­να­βλύ­ζει τὰ τῆς χά­ρι­τος ῥεῖ­θρα, * ἀρ­δεύ­ον­τα ἅ­πα­σαν τὴν κτί­σιν * πρὸς ζω­ο­γο­νί­αν.

Προ­κεί­με­νον. Ἦ­χος δ´. Ψαλ­μὸς ρμβ´ (142).

Τὸ Πνεῦ­μά σου τὸ ἀ­γα­θὸν ὁ­δη­γή­σει με ἐν γῇ εὐ­θεί­ᾳ. (δίς)

Στίχ. Κύ­ρι­ε εἰ­σά­κου­σον τῆς προ­σευ­χῆς μου, ἐ­νώ­τι­σαι τὴν δέ­η­σίν μου ἐν τῇ ἀ­λη­θεί­ᾳ σου, εἰ­σά­κου­σόν μου ἐν τῇ δι­και­ο­σύ­νῃ σου.

Τὸ Πνεῦ­μά σου τὸ ἀ­γα­θὸν …

* * *

ΤΑΞΙΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΤΟΥ ΟΡΘΡΟΥ

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Ὅ­τι ἅ­γι­ος εἶ, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ...

Ἀ­μήν. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Στίχ. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Θε­ὸν ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν στε­ρε­ώ­μα­τι τῆς δυ­νά­με­ως αὐ­τοῦ.

Αἰ­νε­σά­τω πνο­ὴ… πᾶ­σα τὸν Κύ­ρι­ον.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Καὶ ὑ­πὲρ τοῦ κα­τα­ξι­ω­θῆ­ναι ἡ­μᾶς τῆς ἀ­κρο­ά­σε­ως τοῦ ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν ἱ­κε­τεύ­σω­μεν.

Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον. (γ´)

Ὁ δι­ά­κο­νος· Σο­φί­α· ὀρ­θοί· ἀ­κού­σω­μεν τοῦ ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Εἰ­ρή­νη πᾶ­σι.

Καὶ τῷ Πνεύ­μα­τί σου.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Ἐκ τοῦ κα­τὰ Ἰ­ω­άν­νην ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου τὸ ἀ­νά­γνω­σμα.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Πρό­σχω­μεν.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Καὶ ἀ­να­γι­νώ­σκει ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὸ Εὐ­αγ­γέ­λι­ον τοῦ Ὄρ­θρου τῆς ἑ­ορ­τῆς ἀ­πὸ τῆς Ὡ­ραί­ας Πύ­λης.

Ἐκ τοῦ κα­τὰ Ἰ­ω­άν­νην (κ´ 19-23).

Οὔ­σης ὀ­ψί­ας τῇ ἡ­μέ­ρᾳ ἐ­κεί­νῃ τῇ μι­ᾷ σαβ­βά­των, καὶ τῶν θυ­ρῶν κε­κλει­σμέ­νων ὅ­που ἦ­σαν οἱ μα­θη­ταὶ συ­νηγ­μέ­νοι δι­ὰ τὸν φό­βον τῶν Ἰ­ου­δαί­ων, ἦλ­θεν ὁ Ἰ­η­σοῦς καὶ ἔ­στη εἰς τὸ μέ­σον, καὶ λέ­γει αὐ­τοῖς· Εἰ­ρή­νη ὑ­μῖν. Καὶ τοῦ­το εἰ­πὼν ἔ­δει­ξεν αὐ­τοῖς τὰς χεῖ­ρας καὶ τὴν πλευ­ρὰν αὐ­τοῦ. Ἐ­χά­ρη­σαν οὖν οἱ μα­θη­ταὶ ἰ­δόν­τες τὸν Κύ­ρι­ον. Εἶ­πεν οὖν αὐ­τοῖς ὁ Ἰ­η­σοῦς πά­λιν· Εἰ­ρή­νη ὑ­μῖν. κα­θὼς ἀ­πέ­σταλ­κέ με ὁ πα­τήρ, κἀ­γὼ πέμ­πω ὑ­μᾶς. Καὶ τοῦ­το εἰ­πὼν ἐ­νε­φύ­ση­σε καὶ λέ­γει αὐ­τοῖς· Λά­βε­τε Πνεῦ­μα ἅ­γι­ον· ἄν τι­νων ἀ­φῆ­τε τὰς ἁ­μαρ­τί­ας, ἀ­φί­εν­ται αὐ­τοῖς, ἄν τι­νων κρα­τῆ­τε, κε­κρά­την­ται.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Ἀνάστασιν Χριστοῦ, οὐ λέγομεν,
ἀλλ᾿ εὐθὺς τὸν Ν´ ψαλ­μόν, χῦμα.

Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Ἐ­πὶ πλεῖ­ον πλῦ­νόν με ἀ­πὸ τῆς ἀ­νο­μί­ας μου καὶ ἀ­πὸ τῆς ἁ­μαρ­τί­ας μου κα­θά­ρι­σόν με.

Ὅ­τι τὴν ἀ­νο­μί­αν μου ἐ­γὼ γι­νώ­σκω, καὶ ἡ ἁ­μαρ­τί­α μου ἐ­νώ­πι­όν μού ἐ­στι δι­ὰ παν­τός.

Σοὶ μό­νῳ ἥ­μαρ­τον καὶ τὸ πο­νη­ρὸν ἐ­νώ­πι­όν σου ἐ­ποί­η­σα, ὅ­πως ἂν δι­και­ω­θῇς ἐν τοῖς λό­γοις σου καὶ νι­κή­σῃς ἐν τῷ κρί­νε­σθαί σε.

Ἰ­δοὺ γὰρ ἐν ἀ­νο­μί­αις συ­νε­λή­φθην, καὶ ἐν ἁ­μαρ­τί­αις ἐ­κίσ­ση­σέ με ἡ μή­τηρ μου.

Ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­λή­θει­αν ἠ­γά­πη­σας, τὰ ἄ­δη­λα καὶ τὰ κρύ­φι­α τῆς σο­φί­ας σου ἐ­δή­λω­σάς μοι.

Ῥαν­τι­εῖς με ὑσ­σώ­πῳ, καὶ κα­θα­ρι­σθή­σο­μαι· πλυ­νεῖς με, καὶ ὑ­πὲρ χι­ό­να λευ­καν­θή­σο­μαι.

Ἀ­κου­τι­εῖς μοι ἀ­γαλ­λί­α­σιν καὶ εὐ­φρο­σύ­νην· ἀ­γαλ­λι­ά­σον­ται ὀ­στέ­α τε­τα­πει­νω­μέ­να.

Ἀ­πό­στρε­ψον τὸ πρό­σω­πόν σου ἀ­πὸ τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν μου καὶ πά­σας τὰς ἀ­νο­μί­ας μου ἐ­ξά­λει­ψον.

Καρ­δί­αν κα­θα­ρὰν κτί­σον ἐν ἐ­μοί, ὁ Θε­ός, καὶ πνεῦ­μα εὐ­θὲς ἐγ­καί­νι­σον ἐν τοῖς ἐγ­κά­τοις μου.

Μὴ ἀ­πορ­ρί­ψῃς με ἀ­πὸ τοῦ προ­σώ­που σου, καὶ τὸ Πνεῦ­μά σου τὸ ἅ­γι­ον μὴ ἀν­τα­νέ­λῃς ἀπ᾿ ἐ­μοῦ.

Ἀ­πό­δος μοι τὴν ἀ­γαλ­λί­α­σιν τοῦ σω­τη­ρί­ου σου, καὶ πνεύ­μα­τι ἡ­γε­μο­νι­κῷ στή­ρι­ξόν με.

Δι­δά­ξω ἀ­νό­μους τὰς ὁ­δούς σου, καὶ ἀ­σε­βεῖς ἐ­πὶ σὲ ἐ­πι­στρέ­ψου­σι.

Ῥῦ­σαί με ἐξ αἱ­μά­των, ὁ Θε­ός, ὁ Θε­ὸς τῆς σω­τη­ρί­ας μου· ἀ­γαλ­λι­ά­σε­ται ἡ γλῶσ­σά μου τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου.

Κύ­ρι­ε, τὰ χεί­λη μου ἀ­νοί­ξεις, καὶ τὸ στό­μα μου ἀ­ναγ­γε­λεῖ τὴν αἴ­νε­σίν σου.

Ὅ­τι, εἰ ἠ­θέ­λη­σας θυ­σί­αν, ἔ­δω­κα ἄν· ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα οὐκ εὐ­δο­κή­σεις.

Θυ­σί­α τῷ Θε­ῷ πνεῦ­μα συν­τε­τριμ­μέ­νον· καρ­δί­αν συν­τε­τριμ­μέ­νην καὶ τε­τα­πει­νω­μέ­νην ὁ Θε­ὸς οὐκ ἐ­ξου­δε­νώ­σει.

Ἀ­γά­θυ­νον, Κύ­ρι­ε, ἐν τῇ εὐ­δο­κί­ᾳ σου τὴν Σι­ών, καὶ οἰ­κο­δο­μη­θή­τω τὰ τεί­χη Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ.

Τό­τε εὐ­δο­κή­σεις θυ­σί­αν δι­και­ο­σύ­νης, ἀ­να­φο­ρὰν καὶ ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα.

Τό­τε ἀ­νοί­σου­σιν ἐ­πὶ τὸ θυ­σι­α­στή­ρι­όν σου μό­σχους.

Δό­ξα.

Ταῖς τῶν Ἀ­πο­στό­λων * πρε­σβε­ί­αις, ἐ­λε­ῆ­μον, * ἐ­ξά­λει­ψον τὰ πλή­θη * τῶν ἐ­μῶν ἐγ­κλη­μά­των.

Καὶ νῦν.

Ταῖς τῆς Θε­ο­τό­κου * πρε­σβε­ί­αις, ἐ­λε­ῆ­μον, * ἐ­ξά­λει­ψον τὰ πλή­θη * τῶν ἐ­μῶν ἐγ­κλη­μά­των.

Καὶ τὸ παρὸν Ἰδιόμελον. Ἦχος πλ. β´.

Στίχ. Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου, καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, καὶ ζωῆς χορηγός, ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος, καὶ σῶσον Ἀγαθὲ τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Σῶ­σον, ὁ Θε­ός, τὸν λα­όν Σου... Κύριε, ἐ­λέ­η­σον (ιβ´). Ἐ­λέ­ει καὶ οἰ­κτιρ­μοῖς... Ἀμήν.

* * *

ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Οἱ δύο κανόνες τοῦ Πεντηκοσταρίου μετὰ τῶν εἱρμῶν αὐτῶν «ἄνευ στίχων» (ἀλλὰ μετὰ τοῦ Δόξα, Καὶ νῦν, εἰς τὰ δύο τελευταῖα τροπάρια ἑκάστης ᾠδῆς τοῦ β´ κανόνος).

[Ὁ τοῦ βαρέος μετὰ τῶν Εἱρμῶν, εἰς δ/η´
καὶ ὁ τοῦ δ´ μετὰ τῶν Εἱρμῶν, εἰς δ/στ´.]

Ὁ Κανών, οὗ ἡ Ἀκροστιχίς· Πεντηκοστὴν ἑορτάζομεν. Ποίημα Κοσμᾶ Μοναχοῦ.

ᾨδὴ α´. Ἦχος βαρύς. Ὁ Εἱρμός.

» Πόν­τῳ ἐ­κά­λυ­ψε Φα­ρα­ὼ σὺν ἅρ­μα­σιν, ὁ συν­τρί­βων πο­λέ­μους ἐν ὑ­ψη­λῷ βρα­χί­ο­νι· ᾄ­σω­μεν αὐ­τῷ, ὅ­τι δε­δό­ξα­σται. (δίς)

Τρο­πά­ρι­α.

Ἔρ­γῳ, ὡς πά­λαι τοῖς Μα­θη­ταῖς ἐ­πηγ­γεί­λω, τὸ Πα­ρά­κλη­τον Πνεῦ­μα ἐ­ξα­πο­στεί­λας Χρι­στέ, ἔ­λαμ­ψας τῷ κό­σμῳ φῶς, Φι­λάν­θρω­πε.

Νό­μῳ τὸ πά­λαι προ­κη­ρυ­χθὲν καὶ Προ­φή­ταις, ἐ­πλη­ρώ­θη· τοῦ θεί­ου Πνεύ­μα­τος σή­με­ρον, πᾶ­σι γὰρ πι­στοῖς χά­ρις ἐκ­κέ­χυ­ται.

Ἕ­τε­ρος Κα­νὼν Ἰ­αμ­βι­κός.

Οὗ ἡ Ἀ­κρο­στι­χὶς δι­ὰ στί­χων Ἡ­ρω­ε­λε­γεί­ων·

Θει­ο­γε­νὲς Λό­γε, Πνεῦ­μα Πα­ρά­κλη­τον πά­λιν ἄλ­λον,
Ἐκ Γε­νέ­του κόλ­πων ἦ­κας ἐ­πι­χθο­νί­οις,
Οἷ­α πυ­ρὸς γλώσ­σῃ­σι φέ­ρον Θε­ό­τη­τος ἀ­ΰ­λου.
Σῆ­μα τε­ῆς φύ­τλης, καὶ χά­ριν ὑ­μνο­πό­λοις.

Ποί­η­μα Κυ­ρί­ου Ἰ­ω­άν­νου τοῦ Ἀρ­κλᾶ.

ᾨ­δὴ α´. Ἦ­χος δ´. Ὁ Εἱρ­μός.

» Θεί­ῳ κα­λυ­φθεὶς ὁ βρα­δύ­γλωσ­σος γνό­φῳ.
» Ἐῤ­ῥη­τό­ρευ­σε τὸν θε­ό­γρα­φον νό­μον·
» Ἰ­λὺν γὰρ ἐ­κτι­νά­ξας ὄμ­μα­τος νό­ου,
» Ὁ­ρᾷ τὸν ὄν­τα, καὶ μυ­εῖ­ται Πνεύ­μα­τος
» Γνῶ­σιν, γε­ραί­ρων ἐν­θέ­οις τοῖς ᾄ­σμα­σιν. (δίς)

Τρο­πά­ρι­α.

Δό­ξα.

Ἔ­φη τὸ σε­πτὸν καὶ σε­βά­σμι­ον στό­μα·
Νο­σφι­σμὸς ὑ­μῖν οὐ γε­νή­σε­ται φί­λοις.
Ἐ­γὼ γάρ εἰς πα­τρῷ­ον ὕ­ψι­στον θρό­νον
Συ­νε­δρι­ά­ζων, ἐκ­χε­ῶ τοῦ Πνεύ­μα­τος,
Λάμ­ψαι πο­θοῦ­σι, τὴν χά­ριν τὴν ἄ­φθο­νον.

Καὶ νῦν.

Ὄ­ρος βε­βη­κώς, ἀ­τρε­κέ­στα­τος Λό­γος,
Γα­λη­νό­μορ­φον ἐ­κτε­λεῖ τὴν καρ­δί­αν·
Ἔρ­γον γὰρ ἐκ­πε­ρά­νας, εὔ­φρα­νε φί­λους,
Πνο­ῇ βι­αί­ᾳ, καὶ πυ­ρὸς γλωτ­τή­μα­σι,
Νεί­μας τὸ Πνεῦ­μα Χρι­στός, ὡς ὑ­πέ­σχε­το.

ᾨ­δὴ γ´. Ὁ Εἱρ­μός.

» Τὴν ἐξ ὕ­ψους δύ­να­μιν τοῖς Μα­θη­ταῖς, Χρι­στέ, ἕ­ως ἂν ἐν­δύ­ση­σθε ἔ­φης, κα­θί­σα­τε ἐν Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ· ἐ­γὼ δὲ ὡς ἐ­μὲ Πα­ρά­κλη­τον ἄλ­λον, Πνεῦ­μα τὸ ἐ­μόν τε καὶ Πα­τρὸς ἀ­πο­στε­λῶ, ἐν ᾧ στε­ρε­ω­θή­σε­σθε. (δίς)

Τρο­πά­ρι­ον.

Ἡ τοῦ θεί­ου Πνεύ­μα­τος ἐ­πι­δη­μή­σα­σα δύ­να­μις, τὴν με­ρι­σθεῖ­σαν πά­λαι φω­νήν, κα­κῶς ὁ­μο­νο­η­σάν­των, εἰς μί­αν ἁρ­μο­νί­αν θεί­ως συ­νῆ­ψε, γνῶ­σιν συ­νε­τί­ζου­σα πι­στοὺς τῆς Τρι­ά­δος, ἐν ᾗ ἐ­στε­ρε­ώ­θη­μεν. (δίς)

Εἱρ­μὸς ἄλ­λος.

» Ἔῤ­ῥη­ξε γα­στρὸς ἠ­τε­κνω­μέ­νης πέ­δας,
» Ὕ­βριν τε δυ­σκά­θε­κτον εὐ­τε­κνου­μέ­νης,
» Μό­νη προ­σευ­χὴ τῆς Προ­φή­τι­δος πά­λαι
» Ἄν­νης, φε­ρού­σης πνεῦ­μα συν­τε­τριμ­μέ­νον,
» Πρὸς τὸν δυ­νά­στην, καὶ Θε­ὸν τῶν γνώ­σε­ων. (δίς)

Τρο­πά­ρι­α.

Δό­ξα.

Ἄ­λη­πτός ἐ­στιν ἡ Θε­αρ­χι­κω­τά­τη·
Ῥή­τρας γὰρ ἐ­ξέ­φη­νε τοὺς ἀ­γραμ­μά­τους,
Ἅ­λις σο­φι­στὰς συ­στο­μί­ζον­τας λό­γῳ,
Καὶ τῆς βα­θεί­ας νυ­κτὸς ἐ­ξαι­ρου­μέ­νους,
Λα­οὺς ἀ­πεί­ρους, ἀ­στρα­πῇ τοῦ Πνεύ­μα­τος.

Καὶ νῦν.

Ἦν ἐκ­πο­ρευ­τὸν ἐξ ἀ­γεν­νή­του φά­ους,
Τὸ παν­σθε­νουρ­γό­φω­τον ἄ­φθι­τον σέ­λας,
Οὗ τὴν δι᾿ Υἱ­οῦ πα­τρι­κῆς ἐ­ξου­σί­ας,
Νῦν ἐμ­φα­νί­ζει συμ­φυ­ῆ φρυ­κτω­ρί­αν,
Πυ­ρῶ­δες ἦ­χος ἐν Σι­ὼν τοῖς ἔ­θνε­σιν.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι σὺ εἶ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν...

* * *

ΜΕΣΩΔΙΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

Τῆς Ἑ­ορ­τῆς. Ἦ­χος πλ. δ´. Τὸ προ­στα­χθέν.

Οἱ τοῦ Σω­τῆ­ρος ἐ­ρα­σταὶ χα­ρᾶς ἐ­πλή­σθη­σαν, καὶ θάρ­σος ἔ­λα­βον, οἱ πρῴ­ην δει­λι­ῶν­τες, ὡς τὸ Πνεῦ­μα τὸ ἅ­γι­ον σή­με­ρον ἐξ ὕ­ψους, κα­τῆλ­θεν ἐ­πὶ τὸν οἶ­κον τῶν Μα­θη­τῶν, καὶ ἄλ­λος ἄλ­λα ἐ­λά­λει πρὸς τοὺς λα­ούς· γλῶσ­σαι γὰρ δι­ε­σπά­ρη­σαν, ὁ­ρώ­με­ναι ὡ­σεὶ πυ­ρός, καὶ τού­τους οὐ κα­τέ­φλε­ξαν, ἀλ­λὰ μᾶλ­λον ἐ­δρό­σι­σαν.

Δό­ξα. Καὶ νῦν. Τὸ αὐ­τό.

* * *

ᾨ­δὴ δ´. Ὁ Εἱρ­μός.

» Κα­τα­νο­ῶν ὁ Προ­φή­της, τὴν ἐπ᾿ ἐ­σχά­των σου Χρι­στὲ ἔ­λευ­σιν, ἀ­νε­βό­α· τὴν σὴν εἰ­σα­κή­κο­α Κύ­ρι­ε δυ­να­στεί­αν, ὅ­τι πάν­τας τοῦ σῶ­σαι, τοὺς χρι­στούς σου ἐ­λή­λυ­θας. (δίς)

Τρο­πά­ρι­α.

Ὁ ἐν Προ­φή­ταις λα­λή­σας, καὶ δι­ὰ νό­μου κη­ρυ­χθείς, πρῴ­ην τοῖς ἀ­τε­λέ­σι, Θε­ὸς ἀ­λη­θὴς ὁ Πα­ρά­κλη­τος, τοῖς τοῦ Λό­γου ὑ­πη­ρέ­ταις καὶ μάρ­τυ­σι, γνω­ρί­ζε­ται σή­με­ρον.

Σῆ­μα Θε­ό­τη­τος φέ­ρον, τοῖς Ἀ­πο­στό­λοις ἐν πυ­ρί, Πνεῦ­μα κα­τε­με­ρί­σθη, καὶ ξέ­ναις ἐν γλώσ­σαις ἐ­νέ­φη­νεν, ὡς πα­τρό­θεν θεῖ­ον σθέ­νος, ἐρ­χό­με­νον ἐ­στὶν αὐ­το­κέ­λευ­στον.

Εἱρ­μὸς ἄλ­λος.

» Ἄ­ναξ ἀ­νά­κτων, οἶ­ος ἐξ οἴ­ου μό­νος,
» Λό­γος προ­ελ­θών, Πα­τρὸς ἐξ ἀ­ναι­τί­ου.
» Ἰ­σο­σθε­νές σου Πνεῦ­μα τοῖς Ἀ­πο­στό­λοις,
» Νη­μερ­τὲς ἐ­ξέ­πεμ­ψας ὡς εὐ­ερ­γέ­της,
» ᾌ­δου­σι· Δό­ξα τῷ κρά­τει σου, Κύ­ρι­ε.

Τρο­πά­ρι­α.

Λου­τρὸν τὸ θεῖ­ον τῆς πα­λιγ­γε­νε­σί­ας,
Λό­γῳ κε­ραν­νὺς συν­τε­θει­μέ­νῃ φύ­σει,
Ὀμ­βρο­βλυ­τεῖς μοι ῥεῖ­θρον ἐξ ἀ­κη­ρά­του
Νε­νυγ­μέ­νης σου πλευ­ρᾶς, ὦ Θε­οῦ Λό­γε,
Ἐ­πι­σφρα­γί­ζων τῇ ζέ­σει τοῦ Πνεύ­μα­τος.

Δό­ξα.

Κάμ­πτει τὰ πάν­τα τῷ Πα­ρα­κλή­τῳ γό­νυ,
Γό­νῳ τε Πα­τρός, Πα­τρὶ συμ­φυ­ε­στά­τῳ·
Ἐν γὰρ προ­σώ­ποις οἶ­δε τριτ­τοῖς οὐ­σί­αν,
Νη­μερ­τές, ἀ­πρό­σι­τον, ἄ­χρο­νον, μί­αν·
Ἔ­λαμ­ψε φῶς γὰρ ἡ χά­ρις τοῦ Πνεύ­μα­τος.

Καὶ νῦν.

Τε­λεῖ­σθε πάν­τες τῇ Θε­αρ­χι­κω­τά­τῃ,
Ὅ­σοι λα­τρευ­ταὶ τῆς τρι­φεγ­γοῦς οὐ­σί­ας·
Ὑ­περ­φυ­ῶς τε­λεῖ γὰρ ὡς εὐ­ερ­γέ­της,
Καὶ πυρ­σο­λαμ­πεῖ Χρι­στὸς εἰς σω­τη­ρί­αν,
Ὅ­λην πο­ρί­ζων τὴν χά­ριν τοῦ Πνεύ­μα­τος.

ᾨ­δὴ ε´. Ὁ Εἱρ­μός.

» Τὸ δι­ὰ τὸν φό­βον σου λη­φθὲν Κύ­ρι­ε, ἐν γα­στρὶ τῶν Προ­φη­τῶν, καὶ κυ­η­θὲν ἐ­πὶ τῆς γῆς πνεῦ­μα σω­τη­ρί­ας, ἀ­πο­στο­λι­κὰς καρ­δί­ας κτί­ζει κα­θα­ράς, καὶ ἐν τοῖς πι­στοῖς εὐ­θὲς ἐγ­και­νί­ζε­ται· φῶς γὰρ καὶ εἰ­ρή­νη, δι­ό­τι τὰ σὰ προ­στάγ­μα­τα. (δίς)

Τρο­πά­ρι­ον.

Ἡ ἐ­πι­φοι­τή­σα­σα ἰ­σχὺς σή­με­ρον, αὕ­τη Πνεῦ­μα ἀ­γα­θόν· Πνεῦ­μα σο­φί­ας Θε­οῦ· Πνεῦ­μα ἐκ Πα­τρὸς ἐκ­πο­ρευ­τόν, καὶ δι᾿ Υἱ­οῦ πι­στοῖς ἡ­μῖν πε­φη­νός· με­τα­δο­τι­κόν, ἐν οἷς κα­τοι­κί­ζε­ται φύ­σει, τῆς ἐν ᾗ κα­το­πτεύ­ε­ται ἁ­γι­ό­τη­τος. (δίς)

Εἱρ­μὸς ἄλ­λος.

» Λυ­τή­ρι­ον κά­θαρ­σιν ἀμ­πλα­κη­μά­των,
» Πυ­ρί­πνο­ον δέ­ξα­σθε Πνεύ­μα­τος δρό­σον,
» Ὦ τέ­κνα φω­τό­μορ­φα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας·
» Νῦν ἐκ Σι­ὼν γὰρ ἐ­ξε­λή­λυ­θε νό­μος,
» Ἡ γλωσ­σο­πυρ­σό­μορ­φος Πνεύ­μα­τος χά­ρις.

Τρο­πά­ρι­α.

Δό­ξα.

Κα­θώς περ εὐ­δό­κη­σεν αὐ­τε­ξου­σί­ως,
Ἀ­δέ­σπο­τον κά­τει­σι Πνεῦ­μα πα­τρό­θεν,
Σο­φί­ζον ἐν γλώσ­σῃ­σι τοὺς Ἀ­πο­στό­λους
Ἐ­πι­σφρα­γί­ζον τὸν φε­ρέ­σβι­ον Λό­γον,
Πα­τρο­σθε­νὲς ξύμ­μορ­φον, ὃν Σω­τὴρ ἔ­φη.

Καὶ νῦν.

Ἰ­ῆ­το τὰς φρέ­νας μὲν ἐξ ἁ­μαρ­τί­ας,
Χ᾿ αὑ­τῷ κα­τε­σκεύ­α­ζε τῶν Ἀ­πο­στό­λων,
Θε­ὸς Λό­γος πάν­ταρ­χος, ἄ­χραν­τον δό­μον·
Ὁ­μο­σθε­νοῦς δὲ καὶ συ­νου­σι­ου­μέ­νου,
Νῦν ἐγ­κα­τοι­κί­ζε­ται Πνεύ­μα­τος φά­ος.

ᾨ­δὴ στ´. Ὁ Εἱρ­μός.

» Ναυ­τι­ῶν τῷ σά­λῳ, τῶν βι­ο­τι­κῶν με­λη­μά­των, συμ­πλό­οις πον­τού­με­νος ἁ­μαρ­τί­αις, καὶ ψυ­χο­φθό­ρῳ ­θη­ρὶ προσ­ρι­πτού­με­νος, ὡς ὁ Ἰ­ω­νᾶς Χρι­στὲ βο­ῶ σοι· Ἐκ θα­να­τη­φό­ρου με βυ­θοῦ ἀ­νά­γα­γε. (δίς)

Τρο­πά­ρι­ον.

Ἐκ τοῦ Πνεύ­μα­τός σου, σάρ­κα ἐ­πὶ πᾶ­σαν, ὡς εἶ­πας, πλου­σί­ως ἐ­ξέ­χε­ας, καὶ ἐ­πλη­ρώ­θη τῆς σῆς ἡ σύμ­πα­σα γνώ­σε­ως Κύ­ρι­ε· ὅ­τι ἐκ Πα­τρὸς Υἱ­ὸς ἀῤ­ῥεύ­στως ἔ­φυς, καὶ τὸ Πνεῦ­μα ἀ­με­ρί­στως πρό­ει­σιν. (δίς)

Εἱρ­μὸς ἄλ­λος.

» Ἱ­λα­σμὸς ἡ­μῖν Χρι­στὲ καὶ σω­τη­ρί­α,
» Ὁ Δε­σπό­της ἔ­λαμ­ψας ἐκ τῆς Παρ­θέ­νου,
» Ἵν᾿ ὡς Προ­φή­την θη­ρὸς ἐκ θα­λατ­τί­ου,
» Στέρ­νων Ἰ­ω­νᾶν, τῆς φθο­ρᾶς δι­αρ­πά­σῃς,
» Ὅ­λον τὸν Ἀ­δάμ, παγ­γε­νῆ πε­πτω­κό­τα. (δίς)

Τρο­πά­ρι­α.

Δό­ξα.

Ἱ­μερ­τὸν ἡ­μῖν εὐ­θὲς ἐν τοῖς ἐγ­κά­τοις,
Αἰ­ω­νί­ως ἕ­ξου­σι Πνεῦ­μα και­νί­σαις,
Πα­τρο­προ­βλή­τως πάν­το­τε ξυ­νημ­μέ­νον,
Ὕ­λης ἀ­πε­χθοῦς καυ­στι­κῶν μο­λυ­σμά­των,
Ῥύ­που τε φρε­νῶν ῥυ­πτι­κὸν Παν­το­κρά­τορ.

Καὶ νῦν.

Ὀ­ρε­κτὸν ἀ­ξί­ω­μα τοῖς Ἀ­πο­στό­λοις,
Σι­ω­νί­ταις μί­μνου­σι σὴν πα­ρου­σί­αν,
Γνώ­ρι­σμα Πνεῦ­μα πα­τρο­γεν­νή­του Λό­γου,
Λέ­σχην ἀ­πη­νῆ τῶν ἐ­θνῶν ποπ­πυ­σμά­των,
Ὤ­κι­στα δει­κνύς, πυρ­πνό­ως κα­θι­δρύ­εις.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Σὺ γὰρ εἶ ὁ Βα­σι­λεύς...

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ, ΟΙΚΟΣ, ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

Κον­τά­κι­ον καὶ Οἶκος τῆς Πεν­τη­κο­στῆς.

Κον­τά­κι­ον. Ἦ­χος πλ. δ´.

Ὅ­τε κα­τα­βὰς τὰς γλώσ­σας συ­νέ­χε­ε, δι­ε­μέ­ρι­ζεν ἔ­θνη ὁ Ὕ­ψι­στος· ὅ­τε τοῦ πυ­ρὸς τὰς γλώσ­σας δι­έ­νει­μεν, εἰς ἑ­νό­τη­τα πάν­τας ἐ­κά­λε­σε· καὶ συμ­φώ­νως δο­ξά­ζο­μεν τὸ Πα­νά­γι­ον Πνεῦ­μα.

Ὁ Οἶ­κος.

Τα­χεῖ­αν καὶ στα­θη­ρὰν δί­δου πα­ρα­μυ­θί­αν τοῖς δού­λοις σου, Ἰ­η­σοῦ, ἐν τῷ ἀ­κη­δι­ά­σαι τὰ πνεύ­μα­τα ἡ­μῶν· μὴ χω­ρί­ζου τῶν ψυ­χῶν ἡ­μῶν ἐν θλί­ψε­σι, μὴ μα­κρύ­νου τῶν φρε­νῶν ἡ­μῶν ἐν πε­ρι­στά­σε­σιν, ἀλ­λὰ ἀ­εὶ ἡ­μᾶς πρό­φθα­σον. Ἔγ­γι­σον ἡ­μῖν, ἔγ­γι­σον ὁ παν­τα­χοῦ· ὥς περ καὶ τοῖς Ἀ­πο­στό­λοις σου πάν­το­τε συ­νῇς, οὕ­τω καὶ τοῖς σὲ πο­θοῦ­σιν ἕ­νω­σον σαυ­τὸν Οἰ­κτίρ­μον, ἵ­να συ­νημ­μέ­νοι σοι ὑ­μνῶ­μεν, καὶ δο­ξο­λο­γῶ­μεν τὸ πα­νά­γι­όν σου Πνεῦ­μα.

Συ­να­ξά­ρι­ον.

Τῇ Γ´ τοῦ αὐ­τοῦ μη­νὸς μνή­μη τοῦ Ἁ­γί­ου Μάρ­τυ­ρος Λου­κιλ­λι­α­νοῦ, Παύ­λης, καὶ τῶν σὺν αὐ­τοῖς νη­πί­ων, Κλαυ­δί­ου, Ὑ­πα­τί­ου, Παύ­λου καὶ Δι­ο­νυ­σί­ου.

Στίχ. Λου­κιλ­λι­α­νὸς σὺν Παῦ­λα τε νη­πί­οις,
Αἵ­μα­τι ὠ­νή­σαν­το Μαρ­τύ­ρων στέ­φη.

Σταυ­ρῷ ἀμ­φὶ τρί­την Λου­κιλ­λι­α­νὸς τε­τά­νυ­στο.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἐν Ἁ­γί­οις Πα­τρὸς ἡ­μῶν Ἀ­θα­να­σί­ου τοῦ θαυ­μα­τουρ­γοῦ.

Στίχ. Ἀ­θα­να­σί­ῳ ἀ­θα­να­σί­ας στέ­φος,
Ὁ­σι­ό­της καὶ τὰ θαύ­μα­τα πέ­λει.

Ἡ Ὁ­σί­α Ἱ­ε­ρί­α ἐν εἰ­ρή­νῃ τε­λει­οῦ­ται.

Στίχ. Οὖ­σα φρο­νου­σῶν τοῦ μέ­ρους Ἱ­ε­ρί­α,
Νυμ­φῶ­νος οὐκ ἔ­μει­νεν ἔ­ξω Κυ­ρί­ου.

Ὁ Ὅ­σι­ος Πάπ­πος ἐν εἰ­ρή­νῃ τε­λει­οῦ­ται.

Στίχ. Τέ­θνη­κεν Πάπ­πος, οὐ­χὶ πάπ­πος ἐγ­γό­νων,
Πα­τὴρ δὲ μᾶλ­λον ἀ­ρε­τῶν θυ­γα­τέ­ρων.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, Κυ­ρι­α­κῇ ὀ­γδό­ῃ ἀ­πὸ τοῦ Πά­σχα, τὴν ἁ­γί­αν Πεν­τη­κο­στὴν ἑ­ορ­τά­ζο­μεν.

Στίχ. Πνο­ῇ βι­αί­ᾳ γλωσ­σο­πυρ­σεύ­τως νέ­μει,
Χρι­στὸς τὸ θεῖ­ον Πνεῦ­μα τοῖς Ἀ­πο­στό­λοις.

Ἐκ­κέ­χυ­ται με­γά­λῳ ἑ­νὶ ἤ­μα­τι Πνεῦμ᾿ ἁ­λι­εῦ­σι.

Ταῖς τῶν ἁ­γί­ων Ἀ­πο­στό­λων πρε­σβεί­αις, Χρι­στὲ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. Ἀ­μήν.

* * *

ᾨ­δὴ ζ´. Ὁ Εἱρ­μός.

» Οἱ ἐν κα­μί­νῳ τοῦ πυ­ρὸς ἐμ­βλη­θέν­τες ὅ­σι­οι Παῖ­δες, τὸ πῦρ εἰς δρό­σον με­τέ­βα­λον, δι­ὰ τῆς ὑ­μνῳ­δί­ας, οὕ­τω βο­ῶν­τες· Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ Κύ­ρι­ε, ὁ Θε­ὸς τῶν Πα­τέ­ρων ἡ­μῶν. (δίς)

Τρο­πά­ρι­α.

Ῥη­το­ρευ­όν­των τὰ θεῖ­α με­γα­λεῖ­α τῶν Ἀ­πο­στό­λων, τοῦ Πνεύ­μα­τος ἡ ἐ­νέρ­γει­α, ἐ­νο­μί­ζε­το μέ­θη τοῖς ἀ­πι­στοῦ­σι, δι᾿ ἧς Τρι­ὰς γνω­ρί­ζε­ται, εἷς Θε­ὸς τῶν Πα­τέ­ρων ἡ­μῶν.

Τὴν ἀ­δι­αί­ρε­τον φύ­σιν ὀρ­θο­δό­ξως θε­ο­λο­γοῦ­μεν, Θε­ὸν Πα­τέ­ρα τὸν ἄ­ναρ­χον, τῆς αὐ­τῆς ἐ­ξου­σί­ας Λό­γον καὶ Πνεῦ­μα, Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, κρά­ζον­τες, ὁ Θε­ὸς τῶν Πα­τέ­ρων ἡ­μῶν.

Εἱρ­μὸς ἄλ­λος.

» Σύμ­φω­νον ἐ­θρό­η­σεν ὀρ­γά­νων μέ­λος,
» Σέ­βειν τὸ χρυ­σό­τευ­κτον ἄ­ψυ­χον βρέ­τας·
» Ἡ τοῦ Πα­ρα­κλή­του δὲ φω­σφό­ρος χά­ρις,
» Σε­βα­σμι­ά­ζει τοῦ βο­ᾶν· Τρι­ὰς μό­νη,
» Ἰ­σο­σθε­νής, ἄ­ναρ­χος, εὐ­λο­γη­τὸς εἶ.

Τρο­πά­ρι­α.

Φω­νὴν προ­φη­τό­φθεγ­κτον ἠ­γνο­η­κό­τες,
Ἔ­φα­σκον οἰ­νό­τευ­κτον ἄ­φρο­νες μέ­θην,
Ῥή­σεις ξε­νη­κού­σθη­σαν ὡς Ἀ­πο­στό­λων·
Οἱ εὐ­σε­βεῖς δέ, σοὶ βο­ῶ­μεν ἐν­θέ­ως·
Νε­ουρ­γέ τοῦ σύμ­παν­τος, εὐ­λο­γη­τὸς εἶ.

Δό­ξα.

Θέ­σπιν κα­τε­βρόν­τη­σεν ὁ βλέ­πων ὄ­πα,
Ἔν­θους Ἰ­ω­ὴλ τοῦ θε­αρ­χι­κω­τά­του,
Οἷς ἐκ­χε­ῶ, φή­σαν­τος οἷ­ά περ Λό­γου,
Τοῦ Πνεύ­μα­τός μου, συμ­βο­ή­σου­σι· Φύ­σις,
Ἡ τρισ­σο­φεγ­γό­φω­τος, εὐ­λο­γη­τὸς εἶ.

Καὶ νῦν.

Τριτ­τὴ μὲν εὐ­μοί­ρη­σεν ὡ­ρῶν τὴν χά­ριν,
Ὅ­πως ὑ­πεμ­φή­νει­ε τρεῖς ὑ­πο­στά­σεις,
Σέ­βειν ἐν ἁ­πλό­τη­τι τῆς ἐ­ξου­σί­ας·
Ἀλλ᾿ ἐν μι­ᾷ νῦν ἡ­με­ρῶν τῇ Κυ­ρί­ᾳ,
Υἱ­ὸς Πα­τήρ, καὶ Πνεῦ­μα, εὐ­λο­γη­τὸς εἶ.

ᾨ­δὴ η´. Ὁ Εἱρ­μός.

» Ἄ­φλε­κτος πυ­ρὶ ἐν Σι­νᾷ προ­σο­μι­λοῦ­σα, βά­τος Θε­ὸν ἐ­γνώ­ρι­σε, τῷ βρα­δυ­γλώσ­σῳ καὶ δυ­σή­χῳ Μω­σεῖ· καὶ Παῖ­δας ζῆ­λος Θε­οῦ, τρεῖς ἀ­να­λώ­τους τῷ πυ­ρὶ ὑ­μνῳ­δοὺς ἔ­δει­ξε· Πάν­τα τὰ ἔρ­γα τὸν Κύ­ρι­ον ὑ­μνεῖ­τε, καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦ­τε εἰς πάν­τας τοὺς αἰ­ῶ­νας. (δίς)

Τρο­πά­ρι­α.

Ζω­τι­κῆς ἐξ ὕ­ψους βι­αί­ας φε­ρο­μέ­νης, ἠ­χη­τι­κῶς τοῦ Πνεύ­μα­τος τοῦ πα­να­γί­ου, ἁ­λι­εῦ­σι πνο­ῆς, πυ­ρί­νων εἴ­δει γλωσ­σῶν, τὰ με­γα­λεῖ­α τοῦ Θε­οῦ ἐῤ­ῥη­το­ρεύ­ον­το· Πάν­τα τὰ ἔρ­γα τὸν Κύ­ρι­ον ὑ­μνεῖ­τε, καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦ­τε εἰς πάν­τας τοὺς αἰ­ῶ­νας.

Οἱ μὴ θι­γο­μέ­νῳ προ­βαί­νον­τες ἐν ὄ­ρει, μὴ πε­φρι­κό­τες πῦρ δει­μα­τοῦν, δεῦ­τε καὶ στῶ­μεν ἐν τῷ ὄ­ρει Σι­ών, ἐν πό­λει ζῶν­τος Θε­οῦ, πνευ­μα­το­φό­ροις Μα­θη­ταῖς νῦν συγ­χο­ρεύ­ον­τες· Πάν­τα τὰ ἔρ­γα τὸν Κύ­ρι­ον ὑ­μνεῖ­τε, καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦ­τε εἰς πάν­τας τοὺς αἰ­ῶ­νας.

Εἱρ­μὸς ἄλ­λος.

» Λύ­ει τὰ δε­σμὰ καὶ δρο­σί­ζει τὴν φλό­γα,
» Ὁ τρισ­σο­φεγ­γὴς τῆς θε­αρ­χί­ας τύ­πος,
» Ὑ­μνοῦ­σι Παῖ­δες, εὐ­λο­γεῖ δὲ τὸν μό­νον,
» Σω­τῆ­ρα καὶ παν­τουρ­γόν, ὡς εὐ­ερ­γέ­την,
» Ἡ δη­μι­ουρ­γη­θεῖ­σα σύμ­πα­σα κτί­σις.

Τρο­πά­ρι­α.

Μνή­μην ὁ Χρι­στὸς τῶν βρο­τοσ­σό­ων ἐ­πῶν,
Ἃ πα­τρα­κου­σθεὶς τοῖς Ἀ­πο­στό­λοις ἔ­φη,
Τὸ Πνεῦ­μα τεύ­χει γλωσ­σο­πυρ­σεύ­τῳ θέ­ᾳ,
Ἐ­φί­ζον· εὐ­λο­γη­τὸν οἰ­κει­ου­μέ­νη,
Ἠλ­λο­τρι­ω­μέ­νη δὲ μέλ­πει σε κτί­σις.

Δό­ξα.

Σω­τη­ρι­ω­δῶς, αὐ­το­δε­σπό­τως ἰ­όν,
Φῶς αὐ­το­λαμ­πές, καὶ πα­ρε­κτι­κὸν φά­ους,
Ὑ­πάρ­χον, ἦ­κες ἐμ­φο­ροῦν Ἀ­πο­στό­λοις,
Τι­μῆ­εν ὡς ἄ­η­μα· τοῖς σοῖς οἰ­κέ­ταις,
Λε­λι­πα­ρη­μέ­νον δὲ Πνεῦ­μα προσ­νέ­μοις.

Καὶ νῦν.

ᾞ­σε Προ­φη­τῶν πνευ­μα­τέμ­φο­ρον στό­μα,
Σὴν σω­μα­τω­δῶς, ὦ μέ­δων, ἐν­δη­μί­αν,
Καὶ Πνεῦ­μα κόλ­πων πα­τρι­κῶν προ­ηγ­μέ­νον,
Ἀ­κτι­στο­συμ­πλα­στουρ­γο­σύν­θρο­νον σέ­θεν,
Ἱ­εὶς ἐ­ναν­θρω­πή­σε­ως πι­στοῖς σέ­βας.

* * *

ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ

Τῆς Πεν­τη­κο­στῆς (Πε­ζαὶ καὶ ἰ­αμ­βι­καί)

Ψάλ­λον­ται ἀμ­φό­τε­ραι τῇ Κυ­ρι­α­κῇ τῆς Πεν­τη­κο­στῆς καὶ εἰς τὴν ἀ­πό­δο­σιν αὐ­τῆς, μό­ναι δὲ αἱ ἰ­αμ­βι­καὶ ἀ­πὸ τῆς Ἀ­να­λή­ψε­ως μέ­χρι τῆς ἀ­πο­δό­σε­ως αὐ­τῆς καὶ ἀ­πὸ τῆς Δευ­τέ­ρας τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος μέ­χρι τῆς Πα­ρα­σκευ­ῆς με­τὰ τὴν Πεν­τη­κο­στήν.

ᾨ­δὴ α´. Ἦ­χος βα­ρύς.

Πόν­τῳ * ἐ­κά­λυ­ψε Φα­ρα­ὼ σὺν ἅρ­μα­σιν * ὁ συν­τρί­βων πο­λέ­μους * ἐν ὑ­ψη­λῷ βρα­χί­ο­νι· * ᾄ­σω­μεν αὐ­τῷ, * ὅ­τι δε­δό­ξα­σται.

Ἰ­αμ­βι­κή. Ἦ­χος δ´.

Θεί­ῳ κα­λυ­φθεὶς * ὁ βρα­δύ­γλωσ­σος γνό­φῳ,
Ἐρ­ρη­τό­ρευ­σε * τὸν θε­ό­γρα­φον νό­μον·
Ἰ­λὺν γὰρ ἐ­κτι­νά­ξας * ὄμ­μα­τος νό­ου,
Ὁ­ρᾷ τὸν ὄν­τα * καὶ μυ­εῖ­ται Πνεύ­μα­τος
Γνῶ­σιν, γε­ραί­ρων * ἐν­θέ­οις τοῖς ᾄ­σμα­σιν.

ᾨ­δὴ γ´. Ἦ­χος βα­ρύς.

Τὴν ἐξ ὕ­ψους δύ­να­μιν * τοῖς μα­θη­ταῖς, Χρι­στέ, * ἕ­ως ἂν ἐν­δύ­ση­σθε, ἔ­φης, * κα­θί­σα­τε ἐν Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ· * ἐ­γὼ δὲ ὡς ἐ­μὲ Πα­ρά­κλη­τον ἄλ­λον, * Πνεῦ­μα τὸ ἐ­μόν τε * καὶ Πα­τρὸς ἀ­πο­στε­λῶ, * ἐν ᾧ στε­ρε­ω­θή­σε­σθε.

Ἰ­αμ­βι­κή. Ἦ­χος δ´.

Ἔρ­ρη­ξε γα­στρὸς * ἠ­τε­κνω­μέ­νης πέ­δας,
Ὕ­βριν τε δυ­σκά­θε­κτον * εὐ­τε­κνου­μέ­νης,
Μό­νη προ­σευ­χὴ * τῆς προ­φή­τι­δος πά­λαι
Ἄν­νης, φε­ρού­σης * πνεῦ­μα συν­τε­τριμ­μέ­νον,
Πρὸς τὸν δυ­νά­στην * καὶ Θε­ὸν τῶν γνώ­σε­ων.

ᾨ­δὴ δ´. Ἦ­χος βα­ρύς.

Κα­τα­νο­ῶν ὁ προ­φή­της * τὴν ἐπ᾿ ἐ­σχά­των σου, Χρι­στέ, * ἔ­λευ­σιν, ἀ­νε­βό­α· * Τὴν σὴν εἰ­σα­κή­κο­α, Κύ­ρι­ε, * δυ­να­στεί­αν, ὅ­τι πάν­τας * τοῦ σῶ­σαι τοὺς χρι­στούς σου ἐ­λή­λυ­θας.

Ἰ­αμ­βι­κή. Ἦ­χος δ´.

Ἄ­ναξ ἀ­νά­κτων, * οἷ­ος ἐξ οἵ­ου μό­νος,
Λό­γος προ­ελ­θὼν * Πα­τρὸς ἐξ ἀ­ναι­τί­ου,
Ἰ­σο­σθε­νές σου * Πνεῦ­μα τοῖς ἀ­πο­στό­λοις
Νη­μερ­τὲς ἐ­ξέ­πεμ­ψας * ὡς εὐ­ερ­γέ­της,
ᾌ­δου­σι· Δό­ξα * τῷ κρά­τει σου, Κύ­ρι­ε.

ᾨ­δὴ ε´. Ἦ­χος βα­ρύς.

Τὸ δι­ὰ τὸν φό­βον σου * λη­φθέν, Κύ­ρι­ε, * ἐν γα­στρὶ τῶν προ­φη­τῶν * καὶ κυ­η­θὲν ἐ­πὶ τῆς γῆς * Πνεῦ­μα σω­τη­ρί­ας, * ἀ­πο­στο­λι­κὰς καρ­δί­ας * κτί­ζει κα­θα­ρὰς * καὶ ἐν τοῖς πι­στοῖς * εὐ­θὲς ἐγ­και­νί­ζε­ται· * φῶς γὰρ καὶ εἰ­ρή­νη * δι­ό­τι τὰ σὰ προ­στάγ­μα­τα.

Ἰ­αμ­βι­κή. Ἦ­χος δ´.

Λυ­τή­ρι­ον κά­θαρ­σιν * ἀμ­πλα­κη­μά­των,
Πυ­ρί­πνο­ον δέ­ξα­σθε * Πνεύ­μα­τος δρό­σον,
Ὦ τέ­κνα φω­τό­μορ­φα * τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας·
Νῦν ἐκ Σι­ὼν γὰρ * ἐ­ξε­λή­λυ­θε νό­μος,
Ἡ γλωσ­σο­πυρ­σό­μορ­φος * Πνεύ­μα­τος χά­ρις.

ᾨ­δὴ στ´. Ἦ­χος βα­ρύς.

Ναυ­τι­ῶν τῷ σά­λῳ * τῶν βι­ο­τι­κῶν με­λη­μά­των, * συμ­πλό­οις πον­τού­με­νος ἁ­μαρ­τί­αις * καὶ ψυ­χο­φθό­ρῳ θη­ρὶ προσ­ρι­πτού­με­νος, * ὡς ὁ Ἰ­ω­νᾶς, Χρι­στέ, βο­ῶ σοι· * Ἐκ θα­να­τη­φό­ρου με βυ­θοῦ ἀ­νά­γα­γε.

Ἰ­αμ­βι­κή. Ἦ­χος δ´.

Ἱ­λα­σμὸς ἡ­μῖν, * Χρι­στέ, καὶ σω­τη­ρί­α
Ὁ Δε­σπό­της ἔ­λαμ­ψας * ἐκ τῆς Παρ­θέ­νου,
Ἵν᾿, ὡς προ­φή­την * θη­ρὸς ἐκ θα­λατ­τί­ου
Στέρ­νων Ἰ­ω­νᾶν, * τῆς φθο­ρᾶς δι­αρ­πά­σῃς
Ὅ­λον τὸν Ἀ­δὰμ * παγ­γε­νῆ πε­πτω­κό­τα.

ᾨ­δὴ ζ´. Ἦ­χος βα­ρύς.

Οἱ ἐν κα­μί­νῳ τοῦ πυ­ρὸς * ἐμ­βλη­θέν­τες ὅ­σι­οι παῖ­δες * τὸ πῦρ εἰς δρό­σον με­τέ­βα­λον * δι­ὰ τῆς ὑ­μνῳ­δί­ας, * οὕ­τω βο­ῶν­τες· * Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε, * ὁ Θε­ὸς τῶν πα­τέ­ρων ἡ­μῶν.

Ἰ­αμ­βι­κή. Ἦ­χος δ´.

Σύμ­φω­νον ἐ­θρό­η­σεν * ὀρ­γά­νων μέ­λος
Σέ­βειν τὸ χρυ­σό­τευ­κτον * ἄ­ψυ­χον βρέ­τας·
Ἡ τοῦ Πα­ρα­κλή­του δὲ * φω­σφό­ρος χά­ρις
Σε­βα­σμι­ά­ζει * τοῦ βο­ᾶν· Τρι­ὰς μό­νη,
Ἰ­σο­σθε­νής, ἄ­ναρ­χος, * εὐ­λο­γη­τὸς εἶ.

ᾨ­δὴ η´. Ἦχος βαρύς.

Αἰ­νοῦ­μεν, εὐ­λο­γοῦ­μεν, καὶ προ­σκυ­νοῦ­μεν
τὸν Κύ­ρι­ον, * ὑ­μνοῦν­τες καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦν­τες αὐ­τὸν εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας.

Ἄ­φλε­κτος πυ­ρὶ * ἐν Σι­νᾷ προ­σο­μι­λοῦ­σα * βά­τος Θε­ὸν ἐ­γνώ­ρι­σε * τῷ βρα­δυ­γλώσ­σῳ καὶ δυ­σή­χῳ Μω­σῇ· * καὶ παῖ­δας ζῆ­λος Θε­οῦ * τρεῖς ἀ­να­λώ­τους τῷ πυ­ρὶ * ὑ­μνῳ­δοὺς ἔ­δει­ξε· * Πάν­τα τὰ ἔρ­γα Κυ­ρί­ου * τὸν Κύ­ρι­ον ὑ­μνεῖ­τε * καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦ­τε * εἰς πάν­τας τοὺς αἰ­ῶ­νας.

Ἰ­αμ­βι­κή. Ἦ­χος δ´.

Λύ­ει τὰ δε­σμὰ * καὶ δρο­σί­ζει τὴν φλό­γα
Ὁ τρισ­σο­φεγ­γὴς * τῆς θε­αρ­χί­ας τύ­πος.
Ὑ­μνοῦ­σι παῖ­δες, * εὐ­λο­γεῖ δὲ τὸν μό­νον
Σω­τῆ­ρα καὶ παν­τουρ­γὸν * ὡς εὐ­ερ­γέ­την
Ἡ δη­μι­ουρ­γη­θεῖ­σα * σύμ­πα­σα κτί­σις.

* * *

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τὴν Θε­ο­τό­κον καὶ μη­τέ­ρα τοῦ φω­τός, ἐν ὕ­μνοις τι­μῶν­τες με­γα­λύ­νο­μεν.

Η ῼΔΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Ἡ Τι­μι­ω­τέ­ρα οὐ στι­χο­λο­γεῖ­ται.

Ἐκ τῶν Κα­νό­νων τῆς Ἑ­ορ­τῆς.

Ἀν­τὶ τῆς στι­χο­λο­γί­ας τῆς ᾠ­δῆς τῆς Θε­ο­τό­κου, ψάλ­λε­ται ἡ θ´ ᾠ­δὴ τῶν κα­νό­νων [τοῦ μὲν α´ με­τὰ στί­χου «Δό­ξα σοι, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι», τοῦ δὲ β´ με­τὰ τοῦ με­γα­λυ­να­ρί­ου «Ἀ­πό­στο­λοι τὴν χά­ριν τοῦ Πα­ρα­κλή­του, λα­βόν­τες ἐ­ξε­πλήτ­τον­το, ἑ­τέ­ραις γλώσ­σαις λα­λοῦν­τες, κα­θὼς τὸ Πνεῦ­μα ἐ­δί­δου».

ᾨ­δὴ θ´. Ὁ Εἱρ­μός.

» Μὴ τῆς φθο­ρᾶς δι­α­πεί­ρᾳ κυ­ο­φο­ρή­σα­σα, καὶ παν­τε­χνή­μο­νι Λό­γῳ σάρ­κα δα­νεί­σα­σα, Μῆ­τερ ἀ­πεί­ραν­δρε, Παρ­θέ­νε Θε­ο­τό­κε, δο­χεῖ­ον τοῦ ἀ­στέ­κτου, χω­ρί­ον τοῦ ἀ­πεί­ρου Πλα­στουρ­γοῦ σου, σὲ με­γα­λύ­νο­μεν. (δίς)

Τρο­πά­ρι­α.

Ἐ­πι­πα­φλά­ζον­τος πά­λαι πυ­ρί­νου ἅρ­μα­τος, ὁ ζη­λω­τὴς καὶ πυ­ρί­πνους χαί­ρων ὀ­χού­με­νος, τὴν νῦν ἐ­κλάμ­ψα­σαν ἐ­πί­πνοι­αν ἐ­δή­λου, ἐξ ὕ­ψους Ἀ­πο­στό­λοις, ὑφ᾿ ἧς κα­τα­λαμ­φθέν­τες, τὴν Τρι­ά­δα πᾶ­σιν ἐ­γνώ­ρι­σαν.

Νό­μου τῶν φύ­σε­ων δί­χα ξέ­νον ἠ­κού­ε­το· τῶν Μα­θη­τῶν τῆς μι­ᾶς γὰρ φω­νῆς ἀ­πη­χου­μέ­νης, Πνεύ­μα­τος χά­ρι­τι, ποι­κί­λως, ἐ­νη­χοῦν­το, λα­οί, φυ­λαὶ καὶ γλῶσ­σαι, τὰ θεῖ­α με­γα­λεῖ­α, τῆς Τρι­ά­δος γνῶ­σιν μυ­ού­με­νοι.

Εἱρ­μὸς ἄλ­λος.

» Χαί­ροις Ἄ­νασ­σα, μη­τρο­πάρ­θε­νον κλέ­ος·
» Ἅ­παν γὰρ εὐ­δί­νη­τον εὔ­λα­λον στό­μα,
» Ῥη­τρεῦ­ον, οὐ σθέ­νει σε μέλ­πειν ἀ­ξί­ως·
» Ἰ­λιγ­γι­ᾷ δὲ νοῦς ἅ­πας σου τὸν τό­κον
» Νο­εῖν· ὅ­θεν σε συμ­φώ­νως δο­ξά­ζο­μεν. (δίς)

Τρο­πά­ρι­α.

Δό­ξα.

Ὕ­δειν ἔ­οι­κε τὴν φυ­σί­ζω­ον Κό­ρην·
Μό­νη γὰρ ἐν δί­νῃ­σι κε­κρύ­φει Λό­γον,
Νο­σοῦ­σαν ἀλ­θαί­νον­τα τὴν βρο­τῶν φύ­σιν·
Ὃς δε­ξι­οῖς κλι­σμοῖ­σι νῦν ἱ­δρυ­μέ­νος
Πα­τρός, πέ­πομ­φε τὴν χά­ριν τοῦ Πνεύ­μα­τος.

Καὶ νῦν.

Ὅ­σοις ἔ­πνευ­σεν ἡ θε­όῤ­ῥυ­τος χά­ρις,
Λάμ­πον­τες, ἀ­στρά­πτον­τες, ἠλ­λοι­ω­μέ­νοι,
Ὀ­θνεί­αν ἀλ­λοί­ω­σιν εὐ­πρε­πε­στά­την,
Ἰ­σο­σθε­νοῦ­σαν τὴν ἄ­τμη­τον εἰ­δό­τες,
Σο­φὴν τρί­φεγ­γον οὐ­σί­αν δο­ξά­ζο­μεν.

Κα­τα­βα­σί­α.

ᾨ­δὴ θ´. Ἦ­χος βα­ρύς.

Μὴ τῆς φθο­ρᾶς δι­α­πεί­ρᾳ * κυ­ο­φο­ρή­σα­σα * καὶ παν­τε­χνή­μο­νι Λό­γῳ * σάρ­κα δα­νεί­σα­σα, * Μῆ­τερ ἀ­πεί­ραν­δρε, * Παρ­θέ­νε Θε­ο­τό­κε, * δο­χεῖ­ον τοῦ ἀ­στέ­κτου, * χω­ρί­ον τοῦ ἀ­πεί­ρου * πλα­στουρ­γοῦ σου, σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

Ἰ­αμ­βι­κή. Ἦ­χος δ´.

Χαί­ροις, ἄ­νασ­σα, * μη­τρο­πάρ­θε­νον κλέ­ος·
Ἅ­παν γὰρ εὐ­δί­νη­τον * εὔ­λα­λον στό­μα
Ῥη­τρεῦ­ον οὐ σθέ­νει σε * μέλ­πειν ἀ­ξί­ως·
Ἰ­λιγ­γι­ᾷ δὲ νοῦς * ἅ­πας σου τὸν τό­κον
Νο­εῖν· ὅ­θεν σε * συμ­φώ­νως δο­ξά­ζο­μεν.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις·
Ὅ­τι σὲ αἰ­νοῦ­σι πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις...

* * *

ΤΑ ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ

Ἦ­χος γ´. Ὁ οὐ­ρα­νὸν τοῖς ἄ­στροις.

Τὸ πα­νά­γι­ον Πνεῦ­μα, τὸ προ­ϊ­ὸν ἐκ τοῦ Πα­τρός, καὶ δι᾿ Υἱ­οῦ ἐν­δη­μῆ­σαν, τοῖς ἀ­γραμ­μά­τοις Μα­θη­ταῖς, τοὺς σὲ Θε­ὸν ἐ­πι­γνόν­τας, σῶ­σον, ἁ­γί­α­σον πάν­τας. (δίς)

Ἕ­τε­ρον. Ἦ­χος ὁ αὐ­τός.

Φῶς ὁ Πα­τήρ, φῶς ὁ Λό­γος, φῶς καὶ τὸ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα, ὅ­περ ἐν γλώσ­σαις πυ­ρί­ναις, τοῖς Ἀ­πο­στό­λοις ἐ­πέμ­φθη· καὶ δι᾿ αὐ­τοῦ πᾶς ὁ κό­σμος φω­τα­γω­γεῖ­ται, Τρι­ά­δα σέ­βειν ἁ­γί­αν.

* * *

ΑΙΝΟΙ

Ἦ­χος δ´.

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον ἐκ τῶν οὐ­ρα­νῶν, αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τοῖς ὑ­ψί­στοις. Σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος τῷ Θε­ῷ.

Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πάν­τες οἱ ἄγ­γε­λοι αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις αὐ­τοῦ. Σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος τῷ Θε­ῷ.

Ἡ Στι­χο­λο­γί­α (Ψαλ­μοὶ ρμη´, ρμθ´) καί·

Ἱ­στῶ­μεν στί­χους δ´, καὶ ψάλ­λομεν τὰ πα­ρόν­τα Στι­χη­ρὰ Ἰ­δι­ό­με­λα δευ­τε­ροῦν­τες τὸ α´.

Ἦχος δ´.

Στίχ. α´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐ­πὶ ταῖς δυ­να­στεί­αις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῆς με­γα­λω­σύ­νης αὐ­τοῦ.

Πα­ρά­δο­ξα σή­με­ρον, εἶ­δον τὰ ἔ­θνη πάν­τα ἐν πό­λει Δαυ­ΐδ, ὅ­τε τὸ Πνεῦ­μα κα­τῆλ­θε τὸ ἅ­γι­ον ἐν πυ­ρί­ναις γλώσ­σαις, κα­θὼς ὁ θε­η­γό­ρος Λου­κᾶς ἀ­πε­φθέγ­ξα­το. Φη­σὶ γάρ· Συ­νηγ­μέ­νων τῶν Μα­θη­τῶν τοῦ Χρι­στοῦ, ἐ­γέ­νε­το ἦ­χος, κα­θά­περ φε­ρο­μέ­νης βι­αί­ας πνο­ῆς, καὶ ἐ­πλή­ρω­σε τὸν οἶ­κον, οὗ ἦ­σαν κα­θή­με­νοι· καὶ πάν­τες ἤρ­ξαν­το φθέγ­γε­σθαι, ξέ­νοις ῥή­μα­σι, ξέ­νοις δόγ­μα­σι, ξέ­νοις δι­δάγ­μα­σι, τῆς ἁ­γί­ας Τρι­ά­δος.

Στίχ. β´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν ἤ­χῳ σάλ­πιγ­γος· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν ψαλ­τη­ρί­ῳ καὶ κι­θά­ρᾳ.

Πα­ρά­δο­ξα σή­με­ρον, …

Στίχ. γ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τυμ­πά­νῳ καὶ χο­ρῷ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν χορ­δαῖς καὶ ὀρ­γά­νῳ.

Τὸ Πνεῦ­μα τὸ ἅ­γι­ον, ἦν μὲν ἀ­εί, καὶ ἔ­στι καὶ ἔ­σται, οὔ­τε ἀρ­ξά­με­νον, οὔ­τε παυ­σό­με­νον, ἀλλ᾿ ἀ­εὶ Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ συν­τε­ταγ­μέ­νον, καὶ συ­να­ριθ­μού­με­νον· ζω­ή, καὶ ζω­ο­ποι­οῦν· φῶς καὶ φω­τὸς χο­ρη­γόν· αὐ­τά­γα­θον, καὶ πη­γὴ ἀ­γα­θό­τη­τος· δι᾿ οὗ Πα­τὴρ γνω­ρί­ζε­ται, καὶ Υἱ­ὸς δο­ξά­ζε­ται, καὶ πα­ρὰ πάν­των γι­νώ­σκε­ται, μί­α δύ­να­μις, μί­α σύν­τα­ξις, μί­α προ­σκύ­νη­σις, τῆς ἁ­γί­ας Τρι­ά­δος.

Στίχ. δ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις εὐ­ή­χοις· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις ἀ­λα­λαγ­μοῦ. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Τὸ Πνεῦ­μα τὸ ἅ­γι­ον, φῶς, καὶ ζω­ή, καὶ ζῶ­σα πη­γὴ νο­ε­ρά. Πνεῦ­μα σο­φί­ας, Πνεῦ­μα συ­νέ­σε­ως· ἀ­γα­θόν, εὐ­θές, νο­ε­ρόν, ἡ­γε­μο­νεῦ­ον, κα­θαῖ­ρον τὰ πταί­σμα­τα. Θε­ὸς καὶ θε­ο­ποι­οῦν· πῦρ, ἐκ πυ­ρὸς προ­ϊ­όν, λα­λοῦν, ἐ­νερ­γοῦν, δι­αι­ροῦν τὰ χα­ρί­σμα­τα· δι᾿ οὗ Προ­φῆ­ται ἅ­παν­τες, καὶ Θε­οῦ Ἀ­πό­στο­λοι, με­τὰ Μαρ­τύ­ρων ἐ­στέ­φθη­σαν. Ξέ­νον ἄ­κου­σμα, ξέ­νον θέ­α­μα, πῦρ δι­αι­ρού­με­νον εἰς νο­μὰς χα­ρι­σμά­των.

Δό­ξα. Καὶ νῦν. Ἦ­χος πλ. β´.

Βα­σι­λεῦ οὐ­ρά­νι­ε, Πα­ρά­κλη­τε, τὸ Πνεῦ­μα τῆς ἀ­λη­θεί­ας, ὁ παν­τα­χοῦ πα­ρών, καὶ τὰ πάν­τα πλη­ρῶν, ὁ θη­σαυ­ρὸς τῶν ἀ­γα­θῶν, καὶ ζω­ῆς χο­ρη­γός, ἐλ­θέ, καὶ σκή­νω­σον ἐν ἡ­μῖν, καὶ κα­θά­ρι­σον ἡ­μᾶς ἀ­πὸ πά­σης κη­λῖ­δος, καὶ σῶ­σον Ἀ­γα­θὲ τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

* * *

Καὶ εὐ­θὺς ψάλ­λε­ται
εἰς τὸν αὐ­τὸν ἦ­χον

Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δό­ξα σοι τῷ δεί­ξαν­τι τὸ φῶς. * Δό­ξα ἐν ὑ­ψί­στοις Θε­ῷ * καὶ ἐ­πὶ γῆς εἰ­ρή­νη, * ἐν ἀν­θρώ­ποις εὐ­δο­κί­α.

Ὑ­μνοῦ­μέν σε, * εὐ­λο­γοῦ­μέν σε, * προ­σκυ­νοῦ­μέν σε, * δο­ξο­λο­γοῦ­μέν σε, * εὐ­χα­ρι­στοῦ­μέν σοι * δι­ὰ τὴν με­γά­λην σου δό­ξαν.

Κύ­ρι­ε βα­σι­λεῦ, * ἐ­που­ρά­νι­ε Θε­έ, * Πά­τερ παν­το­κρά­τορ· * Κύ­ρι­ε Υἱ­ὲ μο­νο­γε­νές, * Ἰ­η­σοῦ Χρι­στέ, * καὶ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα.

Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός, * ὁ ἀ­μνὸς τοῦ Θε­οῦ, * ὁ Υἱ­ὸς τοῦ Πα­τρός, * ὁ αἴ­ρων τὴν ἁ­μαρ­τί­αν τοῦ κό­σμου, * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς, * ὁ αἴ­ρων τὰς ἁ­μαρ­τί­ας τοῦ κό­σμου.

Πρόσ­δε­ξαι τὴν δέ­η­σιν ἡ­μῶν, * ὁ κα­θή­με­νος ἐν δε­ξι­ᾷ τοῦ Πα­τρός, * καὶ ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Ὅ­τι σὺ εἶ μό­νος ἅ­γι­ος, * σὺ εἶ μό­νος Κύ­ρι­ος, * Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός, * εἰς δό­ξαν Θε­οῦ Πα­τρός. Ἀ­μήν.

Καθ᾿ ἑ­κά­στην ἡ­μέ­ραν εὐ­λο­γή­σω σε * καὶ αἰ­νέ­σω τὸ ὄ­νο­μά σου εἰς τὸν αἰ­ῶ­να * καὶ εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τοῦ αἰ­ῶ­νος.

Κα­τα­ξί­ω­σον, Κύ­ρι­ε, * ἐν τῇ ἡ­μέ­ρᾳ ταύ­τῃ * ἀ­να­μαρ­τή­τους φυ­λα­χθῆ­ναι ἡ­μᾶς.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε, * ὁ Θε­ὸς τῶν πα­τέ­ρων ἡ­μῶν, * καὶ αἰ­νε­τὸν καὶ δε­δο­ξα­σμέ­νον τὸ ὄ­νο­μά σου * εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας. Ἀ­μήν.

Γέ­νοι­το, Κύ­ρι­ε, * τὸ ἔ­λε­ός σου ἐφ᾿ ἡ­μᾶς, * κα­θά­περ ἠλ­πί­σα­μεν ἐ­πὶ σέ.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· * δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου. (ἐκ γ´)

Κύ­ρι­ε, * κα­τα­φυ­γὴ ἐ­γε­νή­θης ἡ­μῖν * ἐν γε­νε­ᾷ καὶ γε­νε­ᾷ. * Ἐ­γὼ εἶ­πα· * Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σόν με· * ἴ­α­σαι τὴν ψυ­χήν μου, * ὅ­τι ἥ­μαρ­τόν σοι.

Κύ­ρι­ε, πρὸς σὲ κα­τέ­φυ­γον· * δί­δα­ξόν με τοῦ ποι­εῖν τὸ θέ­λη­μά σου, * ὅ­τι σὺ εἶ ὁ Θε­ός μου.

Ὅ­τι πα­ρὰ σοὶ πη­γὴ ζω­ῆς· * ἐν τῷ φω­τί σου ὀ­ψό­με­θα φῶς.

Πα­ρά­τει­νον τὸ ἔ­λε­ός σου * τοῖς γι­νώ­σκου­σί σε.

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, * ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, * ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. (ἐκ γ´)

Δό­ξα Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ καὶ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι.

Καὶ νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Καὶ πά­λιν ἰ­σχυ­ρο­τέ­ρᾳ φω­νῇ·

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, * ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, * ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Καὶ τὸ ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τῆς Ἑ­ορ­τῆς. Ἦ­χος πλ. δ´.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Χρι­στὲ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ὁ παν­σό­φους τοὺς ἁ­λι­εῖς ἀ­να­δεί­ξας, κα­τα­πέμ­ψας αὐ­τοῖς τὸ Πνεῦ­μα τὸ ἅ­γι­ον, καὶ δι᾿ αὐ­τῶν τὴν οἰ­κου­μέ­νην σα­γη­νεύ­σας, Φι­λάν­θρω­πε, δό­ξα σοι. (ἅ­παξ)

* * * * *

ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ὁ δι­ά­κο­νος τὰ εἰ­ρη­νι­κὰ
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν·
Ὅ­τι πρέ­πει σοι πᾶ­σα δό­ξα…

Τὰ Τυ­πι­κά, οἱ Μα­κα­ρι­σμοί,
καὶ ἐκ τῶν Κα­νό­νων ἡ γ´ καὶ ἡ Ϛ´ ᾠ­δή.

Εἰ δὲ μή, τὰ Ἀν­τί­φω­να τῆς ἑ­ορ­τῆς.

Ἀντίφωνον Α´. Ἦχος β´. Ψαλμὸς ιη´ (18).

Στίχ. α´. Οἱ οὐ­ρα­νοὶ δι­η­γοῦν­ται δό­ξαν Θε­οῦ, ποί­η­σιν δὲ χει­ρῶν αὐ­τοῦ ἀ­ναγ­γέλ­λει τὸ στε­ρέ­ω­μα. (ι­η´ 2)

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου, * Σῶ­τερ, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Στίχ. β´. Ἡ­μέ­ρα τῇ ἡ­μέ­ρᾳ ἐ­ρεύ­γε­ται ῥῆ­μα, καὶ νὺξ νυ­κτὶ ἀ­ναγ­γέλ­λει γνῶ­σιν. (ι­η´ 3)

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου…

Στίχ. γ´. Οὔκ εἰ­σι λα­λι­αὶ οὐ­δὲ λό­γοι, ὧν οὐ­χὶ ἀ­κού­ον­ται αἱ φω­ναὶ αὐ­τῶν. (ι­η´ 4)

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου…

Στίχ. δ´. Εἰς πᾶ­σαν τὴν γῆν ἐ­ξῆλ­θεν ὁ φθόγ­γος αὐ­τῶν καὶ εἰς τὰ πέ­ρα­τα τῆς οἰ­κου­μέ­νης τὰ ῥή­μα­τα αὐ­τῶν. (ι­η´ 5)

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου…

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου…

Ὁ δι­ά­κο­νος τὴν μι­κρὰν συ­να­πτὴν
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν·
Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος…

Ἀντίφωνον Β´. Ἦχος β´. Ψαλμὸς ιθ´ (19).

Στίχ. α´. Ἐ­πα­κού­σαι σου Κύ­ρι­ος ἐν ἡ­μέ­ρᾳ θλί­ψε­ως, ὑ­πε­ρα­σπί­σαι σου τὸ ὄ­νο­μα τοῦ Θε­οῦ Ἰ­α­κώβ. (ιθ´ 2)

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Πα­ρά­κλη­τε ἀ­γα­θέ, * ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Στίχ. β´. Ἐ­ξα­πο­στεί­λαι σοι βο­ή­θει­αν ἐξ ἁ­γί­ου καὶ ἐκ Σι­ὼν ἀν­τι­λά­βοι­τό σου. (ιθ´ 3)

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Πα­ρά­κλη­τε ἀ­γα­θέ, ...

Στίχ. γ´. Μνη­σθεί­η πά­σης θυ­σί­ας σου καὶ τὸ ὁ­λο­καύ­τω­μά σου πι­α­νά­τω. (ιθ´ 4)

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Πα­ρά­κλη­τε ἀ­γα­θέ, ...

Στίχ. δ´. Δῴ­η σοι Κύ­ρι­ος κα­τὰ τὴν καρ­δί­αν σου καὶ πᾶ­σαν τὴν βου­λήν σου πλη­ρώ­σαι. (ιθ´ 5)

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Πα­ρά­κλη­τε ἀ­γα­θέ, ...

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ὁ μο­νο­γε­νὴς Υἱ­ὸς καὶ Λό­γος τοῦ Θε­οῦ, * ἀ­θά­να­τος ὑ­πάρ­χων * καὶ κα­τα­δε­ξά­με­νος * δι­ὰ τὴν ἡ­με­τέ­ραν σω­τη­ρί­αν * σαρ­κω­θῆ­ναι ἐκ τῆς ἁ­γί­ας Θε­ο­τό­κου * καὶ ἀ­ει­παρ­θέ­νου Μα­ρί­ας, * ἀ­τρέ­πτως ἐ­ναν­θρω­πή­σας, * σταυ­ρω­θείς τε, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, * θα­νά­τῳ θά­να­τον πα­τή­σας, * εἷς ὢν τῆς ἁ­γί­ας Τρι­ά­δος, * συν­δο­ξα­ζό­με­νος τῷ Πα­τρὶ * καὶ τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, * σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Ὁ δι­ά­κο­νος τὴν μι­κρὰν συ­να­πτὴν
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν·
Ὅ­τι ἀ­γα­θὸς καὶ φι­λάν­θρω­πος…

Ἀν­τί­φω­νον Γ´. Ἦ­χος πλ. δ´. Ψαλ­μός κ´ (20).

Στίχ. α´. Κύ­ρι­ε, ἐν τῇ δυ­νά­μει σου εὐ­φραν­θή­σε­ται ὁ βα­σι­λεὺς καὶ ἐ­πὶ τῷ σω­τη­ρί­ῳ σου ἀ­γαλ­λι­ά­σε­ται σφό­δρα. (κ´ 2)

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός...

Στίχ. β´. Τὴν ἐ­πι­θυ­μί­αν τῆς καρ­δί­ας αὐ­τοῦ ἔ­δω­κας αὐ­τῷ καὶ τὴν θέ­λη­σιν τῶν χει­λέ­ων αὐ­τοῦ οὐκ ἐ­στέ­ρη­σας αὐ­τόν. (κ´ 3)

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός...

Στίχ. γ´. Ὅ­τι προ­έ­φθα­σας αὐ­τὸν ἐν εὐ­λο­γί­αις χρη­στό­τη­τος, ἔ­θη­κας ἐ­πὶ τὴν κε­φα­λὴν αὐ­τοῦ στέ­φα­νον ἐκ λί­θου τι­μί­ου. (κ´ 4)

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός...

* * *

ΜΙΚΡΑ ΕΙΣΟΔΟΣ

Εἰ­σο­δι­κόν. Ἦ­χος β´.
(Ἐ­ὰν εἰ­σο­δεύ­ουν πολ­λοὶ ἱ­ε­ρεῖς,
ψάλ­λουν αὐ­τοὶ τὸ εἰ­σο­δι­κόν).

Ὑ­ψώ­θη­τι, Κύ­ρι­ε, ἐν τῇ δυ­νά­μει σου· * ᾄ­σο­μεν καὶ ψα­λοῦ­μεν τὰς δυ­να­στεί­ας σου. * (κ´ 14). Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Πα­ρά­κλη­τε ἀ­γα­θέ, * ψάλ­λον­τάς σοι· Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

* * *

Τὸ ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τῆς ἑ­ορ­τῆς.
(ψάλ­λε­ται ὑ­πὸ τῶν ἱ­ε­ρέ­ων,
ἐ­ὰν τε­λεῖ­ται συλ­λεί­τουρ­γον)

Ἦ­χος πλ. δ´.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Χρι­στὲ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ὁ παν­σό­φους τοὺς ἁ­λι­εῖς ἀ­να­δεί­ξας, κα­τα­πέμ­ψας αὐ­τοῖς τὸ Πνεῦ­μα τὸ ἅ­γι­ον, καὶ δι᾿ αὐ­τῶν τὴν οἰ­κου­μέ­νην σα­γη­νεύ­σας, Φι­λάν­θρω­πε, δό­ξα σοι.

Κον­τά­κι­ον τῆς ἑ­ορ­τῆς.

Ἦ­χος πλ. δ´. Αὐ­τό­με­λον.

Ὅ­τε κα­τα­βὰς * τὰς γλώσ­σας συ­νέ­χε­ε, * δι­ε­μέ­ρι­ζεν ἔ­θνη ὁ Ὕ­ψι­στος· * ὅ­τε τοῦ πυ­ρὸς * τὰς γλώσ­σας δι­έ­νει­μεν, * εἰς ἑ­νό­τη­τα πάν­τας ἐ­κά­λε­σε· * καὶ συμ­φώ­νως δο­ξά­ζο­μεν * τὸ πα­νά­γι­ον Πνεῦ­μα.

* * *

ΤΡΙΣΑΓΙΟΣ ΥΜΝΟΣ

Ἀν­τὶ τοῦ Τρι­σα­γί­ου· Ἦ­χος πλ. α´.

Ὅ­σοι εἰς Χρι­στὸν ἐ­βα­πτί­σθη­τε, Χρι­στὸν ἐ­νε­δύ­σα­σθε, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

* * *

Ἀ­πό­στο­λον καὶ Εὐ­αγ­γέ­λι­ον
Κυ­ρι­α­κῆς τῆς Πεν­τη­κο­στῆς.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Προ­κεί­με­νον. Ἦ­χος πλ. δ´. (Ψαλ­μὸς ι­η´).

Εἰς πᾶ­σαν τὴν γῆν ἐ­ξῆλ­θεν ὁ φθόγ­γος αὐ­τῶν καὶ εἰς τὰ πέ­ρα­τα τῆς οἰ­κου­μέ­νης τὰ ῥή­μα­τα αὐ­τῶν.

Στίχ. Οἱ οὐ­ρα­νοὶ δι­η­γοῦν­ται δό­ξαν Θε­οῦ, ποί­η­σιν δὲ χει­ρῶν αὐ­τοῦ ἀ­ναγ­γέ­λει τὸ στε­ρέ­ω­μα.

Πρά­ξε­ων τῶν Ἀ­πο­στό­λων τὸ Ἀ­νά­γνω­σμα.

(Πρξ. β´ 1-11)

Ἐν τῷ συμ­πλη­ροῦ­σθαι τὴν ἡ­μέ­ραν τῆς πεν­τη­κο­στῆς ἦ­σαν ἅ­παν­τες οἱ ἀ­πό­στο­λοι ὁ­μο­θυ­μα­δὸν ἐ­πὶ τὸ αὐ­τό. Καὶ ἐ­γέ­νε­το ἄφ­νω ἐκ τοῦ οὐ­ρα­νοῦ ἦ­χος ὥ­σπερ φε­ρο­μέ­νης πνο­ῆς βι­αί­ας, καὶ ἐ­πλή­ρω­σεν ὅ­λον τὸν οἶ­κον οὗ ἦ­σαν κα­θή­με­νοι· καὶ ὤ­φθη­σαν αὐ­τοῖς δι­α­με­ρι­ζό­με­ναι γλῶσ­σαι ὡ­σεὶ πυ­ρός, ἐ­κά­θι­σέ τε ἐφ᾿ ἕ­να ἕ­κα­στον αὐ­τῶν, καὶ ἐ­πλή­σθη­σαν ἅ­παν­τες Πνεύ­μα­τος Ἁ­γί­ου, καὶ ἤρ­ξαν­το λα­λεῖν ἑ­τέ­ραις γλώσ­σαις κα­θὼς τὸ Πνεῦ­μα ἐ­δί­δου αὐ­τοῖς ἀ­πο­φθέγ­γε­σθαι. Ἦ­σαν δὲ ἐν Ἱ­ε­ρου­σα­λὴμ κα­τοι­κοῦν­τες Ἰ­ου­δαῖ­οι, ἄν­δρες εὐ­λα­βεῖς ἀ­πὸ παν­τὸς ἔ­θνους τῶν ὑ­πὸ τὸν οὐ­ρα­νόν· γε­νο­μέ­νης δὲ τῆς φω­νῆς ταύ­της συ­νῆλ­θε τὸ πλῆ­θος καὶ συ­νε­χύ­θη, ὅ­τι ἤ­κου­ον εἷς ἕ­κα­στος τῇ ἰ­δί­ᾳ δι­α­λέ­κτῳ λα­λούν­των αὐ­τῶν. Ἐ­ξί­σταν­το δὲ πάν­τες καὶ ἐ­θαύ­μα­ζον λέ­γον­τες πρὸς ἀλ­λή­λους· Οὐκ ἰ­δοὺ πάν­τες οὗ­τοί εἰ­σιν οἱ λα­λοῦν­τες Γα­λι­λαῖ­οι; Καὶ πῶς ἡ­μεῖς ἀ­κού­ο­μεν ἕ­κα­στος τῇ ἰ­δί­ᾳ δι­α­λέ­κτῳ ἡ­μῶν ἐν ᾗ ἐ­γεν­νή­θη­μεν, Πάρ­θοι καὶ Μῆ­δοι καὶ Ἐ­λα­μῖ­ται, καὶ οἱ κα­τοι­κοῦν­τες τὴν Με­σο­πο­τα­μί­αν, Ἰ­ου­δαί­αν τε καὶ Καπ­πα­δο­κί­αν, Πόν­τον καὶ τὴν Ἀ­σί­αν, Φρυ­γί­αν τε καὶ Παμ­φυ­λί­αν, Αἴ­γυ­πτον καὶ τὰ μέ­ρη τῆς Λι­βύ­ης τῆς κα­τὰ Κυ­ρή­νην, καὶ οἱ ἐ­πι­δη­μοῦν­τες Ῥω­μαῖ­οι, Ἰ­ου­δαῖ­οί τε καὶ προ­σή­λυ­τοι, Κρῆ­τες καὶ Ἄ­ρα­βες, ἀ­κού­ο­μεν λα­λούν­των αὐ­τῶν ταῖς ἡ­με­τέ­ραις γλώσ­σαις τὰ με­γα­λεῖ­α τοῦ Θε­οῦ;

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α (γ´). Ἦ­χος α´. (Ψαλ­μὸς λβ´).

Στίχ. Τῷ λό­γῳ Κυ­ρί­ου οἱ οὐ­ρα­νοὶ ἐ­στε­ρε­ώ­θη­σαν.

Ἐξ οὐ­ρα­νοῦ ἐ­πέ­βλέ­ψεν ὁ Κύ­ρι­ος ἐ­πὶ τὴν γῆν.

* * *

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Ἐκ τοῦ κα­τὰ Ἰ­ω­άν­νην (ζ´ 37-52, η´ 12).

Τῇ ἐ­σχά­τῃ ἡ­μέ­ρᾳ τῇ με­γά­λῃ τῆς ἑ­ορ­τῆς εἱ­στή­κει ὁ Ἰ­η­σοῦς καὶ ἔ­κρα­ξε λέ­γων· Ἐ­άν τις δι­ψᾷ, ἐρ­χέ­σθω πρός με καὶ πι­νέ­τω. Ὁ πι­στεύ­ων εἰς ἐ­μέ, κα­θὼς εἶ­πεν ἡ γρα­φή, πο­τα­μοὶ ἐκ τῆς κοι­λί­ας αὐ­τοῦ ῥεύ­σου­σιν ὕ­δα­τος ζῶν­τος. Τοῦ­το δὲ εἶ­πε πε­ρὶ τοῦ Πνεύ­μα­τος οὗ ἔ­μελ­λον λαμ­βά­νειν οἱ πι­στεύ­σαν­τες εἰς αὐ­τόν· οὔ­πω γὰρ ἦν Πνεῦ­μα Ἅ­γι­ον, ὅ­τι Ἰ­η­σοῦς οὐ­δέ­πω ἐ­δο­ξά­σθη. Πολ­λοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄ­χλου ἀ­κού­σαν­τες τὸν λό­γον ἔ­λε­γον· Οὗ­τός ἐ­στιν ἀ­λη­θῶς ὁ προ­φή­της· ἄλ­λοι ἔ­λε­γον· Οὗ­τός ἐ­στιν ὁ Χρι­στός· οἱ δὲ ἔ­λε­γον· Μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γα­λι­λαί­ας ὁ Χρι­στὸς ἔρ­χε­ται; Οὐ­χὶ ἡ γρα­φὴ εἶ­πεν ὅ­τι ἐκ τοῦ σπέρ­μα­τος Δαυ­ῒδ καὶ ἀ­πὸ Βη­θλε­ὲμ τῆς κώ­μης, ὅ­που ἦν Δαυ­ΐδ, ὁ Χρι­στὸς ἔρ­χε­ται; Σχί­σμα οὖν ἐν τῷ ὄ­χλῳ ἐ­γέ­νε­το δι᾿ αὐ­τόν. Τι­νὲς δὲ ἤ­θε­λον ἐξ αὐ­τῶν πι­ά­σαι αὐ­τόν, ἀλλ᾿ οὐ­δεὶς ἐ­πέ­βα­λεν ἐπ᾿ αὐ­τὸν τὰς χεῖ­ρας. Ἦλ­θον οὖν οἱ ὑ­πη­ρέ­ται πρὸς τοὺς ἀρ­χι­ε­ρεῖς καὶ Φα­ρι­σαί­ους, καὶ εἶ­πον αὐ­τοῖς ἐ­κεῖ­νοι· Δι­α­τί οὐκ ἠ­γά­γε­τε αὐ­τόν; Ἀ­πε­κρί­θη­σαν οἱ ὑ­πη­ρέ­ται· Οὐ­δέ­πο­τε οὕ­τως ἐ­λά­λη­σεν ἄν­θρω­πος, ὡς οὗ­τος ὁ ἄν­θρω­πος. Ἀ­πε­κρί­θη­σαν οὖν αὐ­τοῖς οἱ Φα­ρι­σαῖ­οι· Μὴ καὶ ὑ­μεῖς πε­πλά­νη­σθε; Μή τις ἐκ τῶν ἀρ­χόν­των ἐ­πί­στευ­σεν εἰς αὐ­τὸν ἢ ἐκ τῶν Φα­ρι­σαί­ων; Ἀλλ᾿ ὁ ὄ­χλος οὗ­τος ὁ μὴ γι­νώ­σκων τὸν νό­μον ἐ­πι­κα­τά­ρα­τοί εἰ­σι! λέ­γει Νι­κό­δη­μος πρὸς αὐ­τούς, ὁ ἐλ­θὼν νυ­κτὸς πρὸς αὐ­τὸν, εἷς ὢν ἐξ αὐ­τῶν· Μὴ ὁ νό­μος ἡ­μῶν κρί­νει τὸν ἄν­θρω­πον, ἐ­ὰν μὴ ἀ­κού­σῃ παρ᾿ αὐ­τοῦ πρό­τε­ρον καὶ γνῷ τί ποι­εῖ; Ἀ­πε­κρί­θη­σαν καὶ εἶ­πον αὐ­τῷ· Μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γα­λι­λαί­ας εἶ; Ἐ­ρεύ­νη­σον καὶ ἴ­δε ὅ­τι προ­φή­της ἐκ τῆς Γα­λι­λαί­ας οὐκ ἐ­γή­γερ­ται. Πά­λιν οὖν αὐ­τοῖς ὁ Ἰ­η­σοῦς ἐ­λά­λη­σε λέ­γων· Ἐ­γώ εἰ­μι τὸ φῶς τοῦ κό­σμου· ὁ ἀ­κο­λου­θῶν ἐ­μοὶ οὐ μὴ πε­ρι­πα­τή­σῃ ἐν τῇ σκο­τί­ᾳ, ἀλλ᾿ ἕ­ξει τὸ φῶς τῆς ζω­ῆς.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Καὶ γί­νε­ται τὸ κή­ρυγ­μα τοῦ θεί­ου λό­γου.

* * *

Καὶ κα­θε­ξῆς ἡ Θεί­α Λει­τουρ­γί­α
τοῦ Ἱ­ε­ροῦ Χρυ­σο­στό­μου.

* * *

Εἰς τό· Ἐ­ξαι­ρέ­τω­ς τῆς Πα­να­γί­ας…

Ὁ Εἱρ­μὸς τῆς θ´ ᾠ­δῆς τοῦ α´ Κα­νό­νος.

Ἦ­χος βα­ρύς.

Μὴ τῆς φθο­ρᾶς δι­α­πεί­ρᾳ * κυ­ο­φο­ρή­σα­σα * καὶ παν­τε­χνή­μο­νι Λό­γῳ * σάρ­κα δα­νεί­σα­σα, * Μῆ­τερ ἀ­πεί­ραν­δρε, * Παρ­θέ­νε Θε­ο­τό­κε, * δο­χεῖ­ον τοῦ ἀ­στέ­κτου, * χω­ρί­ον τοῦ ἀ­πεί­ρου * πλα­στουρ­γοῦ σου, σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

* * *

Κοι­νω­νι­κόν.

Τὸ Πνεῦ­μά σου τὸ ἀ­γα­θὸν ὁ­δη­γή­σει με ἐν γῇ εὐ­θεί­ᾳ. Ἀλ­λη­λού­ϊ­α. (Ψαλμ. ρμβ´ 12).

Με­τὰ τὴν με­τά­δο­σιν, ἀν­τὶ τοῦ· Εἴ­δο­μεν…

Ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τῆς Ἑ­ορ­τῆς. Ἦ­χος πλ. δ´.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Χρι­στὲ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ὁ παν­σό­φους τοὺς ἁ­λι­εῖς ἀ­να­δεί­ξας, κα­τα­πέμ­ψας αὐ­τοῖς τὸ Πνεῦ­μα τὸ ἅ­γι­ον, καὶ δι᾿ αὐ­τῶν τὴν οἰ­κου­μέ­νην σα­γη­νεύ­σας, Φι­λάν­θρω­πε, δό­ξα σοι.

Εἰς τό· Πάν­το­τε, νῦν καὶ ἀ­εί…

Ἦ­χος β´.

Πλη­ρω­θή­τω τὸ στό­μα ἡ­μῶν * αἰ­νέ­σε­ώς σου, Κύ­ρι­ε, * ὅ­πως ἀ­νυ­μνή­σω­μεν τὴν δό­ξαν σου, * ὅ­τι ἠ­ξί­ω­σας ἡ­μᾶς * τῶν ἁ­γί­ων σου με­τα­σχεῖν μυ­στη­ρί­ων· * τή­ρη­σον ἡ­μᾶς ἐν τῷ σῷ ἁ­γι­α­σμῷ, * ὅ­λην τὴν ἡ­μέ­ραν * με­λε­τῶν­τας τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου. * Ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Με­τὰ τὴν ὀ­πι­σθάμ­βω­νον εὐ­χήν. Ἦ­χος β´.

Εἴ­η τὸ ὄ­νο­μα Κυ­ρί­ου εὐ­λο­γη­μέ­νον * ἀ­πὸ τοῦ νῦν καὶ ἕ­ως τοῦ αἰ­ῶ­νος. (ἐκ γ´)

Ἀ­πό­λυ­σις· Ὁ ἐν εἴ­δει πυ­ρί­νων γλωσ­σῶν οὐ­ρα­νό­θεν κα­τα­πέμ­ψας τὸ πα­νά­γι­ον Πνεῦ­μα ἐ­πὶ τοὺς ἁ­γί­ους αὐ­τοῦ μα­θη­τὰς καὶ ἀ­πο­στό­λους Χρι­στὸς ὁ ἀ­λη­θι­νὸς Θε­ὸς ἡ­μῶν...

Δι᾿ εὐ­χῶν... Ἀ­μήν.

* * * * *

Τῌ ΚΥΡΙΑΚῌ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

ΕΣΠΕΡΑΣ

(Ση­μαί­νει τα­χύ­τε­ρον δι­ὰ τὴν τῆς γο­νυ­κλι­σί­ας Ἀ­κο­λου­θί­αν).

Με­τὰ τὸν Προ­οι­μι­α­κὸν ψαλ­μόν, Συ­να­πτὴ με­γά­λη ὑ­πὸ τοῦ Δι­α­κό­νου, καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν·
Ὅ­τι πρέ­πει σοι πᾶ­σα δό­ξα…

Εἰς τὸ Κύ­ρι­ε, ἐ­κέ­κρα­ξα, ἱ­στῶ­μεν Στί­χους στ´ καὶ ψάλ­λο­μεν τὰ πα­ρόν­τα Στι­χη­ρὰ Ἰ­δι­ό­με­λα γ´, δευ­τε­ροῦν­τες αὐ­τά. Ἦ­χος δ´.

Στίχ. Ἐ­ὰν ἀ­νο­μί­ας πα­ρα­τη­ρή­σῃς, Κύ­ρι­ε Κύ­ρι­ε, τίς ὑ­πο­στή­σε­ται; ὅ­τι πα­ρὰ σοὶ ὁ ἱ­λα­σμός ἐ­στιν.

Πα­ρά­δο­ξα σή­με­ρον, εἶ­δον τὰ ἔ­θνη πάν­τα ἐν πό­λει Δαυ­ΐδ, ὅ­τε τὸ Πνεῦ­μα κα­τῆλ­θε τὸ Ἅ­γι­ον ἐν πυ­ρί­ναις γλώσ­σαις, κα­θὼς ὁ θε­η­γό­ρος Λου­κᾶς ἀ­πε­φθέγ­ξα­το. Φη­σὶ γάρ· Συ­νηγ­μέ­νων τῶν Μα­θη­τῶν τοῦ Χρι­στοῦ, ἐ­γέ­νε­το ἦ­χος, κα­θά­περ φε­ρο­μέ­νης βι­αί­ας πνο­ῆς, καὶ ἐ­πλή­ρω­σε τὸν οἶ­κον, οὗ ἦ­σαν κα­θή­με­νοι· καὶ πάν­τες ἤρ­ξαν­το φθέγ­γε­σθαι, ξέ­νοις ῥή­μα­σι, ξέ­νοις δόγ­μα­σι, ξέ­νοις δι­δάγ­μα­σι, τῆς ἁ­γί­ας Τρι­ά­δος.

Στίχ. Ἕ­νε­κεν τοῦ ὀ­νό­μα­τός σου ὑ­πέ­μει­νά σε, Κύ­ρι­ε· ὑ­πέ­μει­νεν ἡ ψυ­χή μου εἰς τὸν λό­γον σου, ἤλ­πι­σεν ἡ ψυ­χή μου ἐ­πὶ τὸν Κύ­ρι­ον.

Πα­ρά­δο­ξα σή­με­ρον, εἶ­δον τὰ ἔ­θνη …

Στίχ. Ἀ­πὸ φυ­λα­κῆς πρω­ΐ­ας μέ­χρι νυ­κτός, ἀ­πὸ φυ­λα­κῆς πρω­ΐ­ας ἐλ­πι­σά­τω Ἰσ­ρα­ὴλ ἐ­πὶ τὸν Κύ­ρι­ον.

Τὸ Πνεῦ­μα τὸ ἅ­γι­ον, ἦν μὲν ἀ­εί, καὶ ἔ­στι, καὶ ἔ­σται, οὔ­τε ἀρ­ξά­με­νον, οὔ­τε παυ­σό­με­νον, ἀλλ᾿ ἀ­εὶ Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ συν­τε­ταγ­μέ­νον, καὶ συ­να­ριθ­μού­με­νον· ζω­ή, καὶ ζω­ο­ποι­οῦν· φῶς, καὶ φω­τὸς χο­ρη­γόν· αὐ­τά­γα­θον, καὶ πη­γὴ ἀ­γα­θό­τη­τος· δι᾿ οὗ Πα­τὴρ γνω­ρί­ζε­ται, καὶ Υἱ­ὸς δο­ξά­ζε­ται, καὶ πα­ρὰ πάν­των γι­νώ­σκε­ται, μί­α δύ­να­μις, μί­α σύν­τα­ξις, μί­α προ­σκύ­νη­σις, τῆς ἁ­γί­ας Τρι­ά­δος.

Στίχ. Ὅ­τι πα­ρὰ τῷ Κυ­ρί­ῳ τὸ ἔ­λε­ος, καὶ πολ­λὴ παρ᾿ αὐ­τῷ λύ­τρω­σις, καὶ αὐ­τὸς λυ­τρώ­σε­ται τὸν Ἰσ­ρα­ὴλ ἐκ πα­σῶν τῶν ἀ­νο­μι­ῶν αὐ­τοῦ.

Τὸ Πνεῦ­μα τὸ ἅ­γι­ον, ἦν μὲν ἀ­εί, …

Στίχ. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον, πάν­τα τὰ ἔ­θνη, ἐ­παι­νέ­σα­τε αὐ­τόν, πάν­τες οἱ λα­οί.

Τὸ Πνεῦ­μα τὸ ἅ­γι­ον, φῶς, καὶ ζω­ή, καὶ ζῶ­σα πη­γὴ νο­ε­ρά. Πνεῦ­μα σο­φί­ας, Πνεῦ­μα συ­νέ­σε­ως, ἀ­γα­θόν, εὐ­θές, νο­ε­ρόν, ἡ­γε­μο­νεῦ­ον, κα­θαῖ­ρον τὰ πταί­σμα­τα. Θε­ός, καὶ θε­ο­ποι­οῦν· πῦρ, ἐκ πυ­ρὸς προ­ϊ­όν, λα­λοῦν, ἐ­νερ­γοῦν, δι­αι­ροῦν τὰ χα­ρί­σμα­τα· δι᾿ οὗ Προ­φῆ­ται ἅ­παν­τες, καὶ Θε­οῦ Ἀ­πό­στο­λοι, με­τὰ Μαρ­τύ­ρων ἐ­στέ­φθη­σαν. Ξέ­νον ἄ­κου­σμα, ξέ­νον θέ­α­μα, πῦρ δι­αι­ρού­με­νον, εἰς νο­μὰς χα­ρι­σμά­των.

Στίχ. Ὅ­τι ἐ­κρα­ται­ώ­θη τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ ἐφ᾿ ἡ­μᾶς, καὶ ἡ ἀ­λή­θει­α τοῦ Κυ­ρί­ου μέ­νει εἰς τὸν αἰ­ῶ­να.

Τὸ Πνεῦ­μα τὸ ἅ­γι­ον, φῶς, καὶ ζω­ή, …

Δό­ξα. Καὶ νῦν. Ἦ­χος πλ. β´.

Βα­σι­λεῦ οὐ­ρά­νι­ε, Πα­ρά­κλη­τε, τὸ Πνεῦ­μα τῆς ἀ­λη­θεί­ας, ὁ παν­τα­χοῦ πα­ρών, καὶ τὰ πάν­τα πλη­ρῶν, ὁ θη­σαυ­ρὸς τῶν ἀ­γα­θῶν, καὶ ζω­ῆς χο­ρη­γός· ἐλ­θέ, καὶ σκή­νω­σον ἐν ἡ­μῖν, καὶ κα­θά­ρι­σον ἡ­μᾶς ἀ­πὸ πά­σης κη­λῖ­δος, καὶ σῶ­σον Ἀ­γα­θὲ τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

Εἴ­σο­δος· τό, Φῶς ἱ­λα­ρόν... καὶ τὸ Προ­κεί­με­νον.

Ἦ­χος βα­ρύς.

Τίς Θε­ὸς μέ­γας, ὡς ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν; σὺ εἶ ὁ Θε­ός, ὁ ποι­ῶν θαυ­μά­σι­α μό­νος.

Στίχ. α´. Ἐ­γνώ­ρι­σας ἐν τοῖς λα­οῖς τὴν δύ­να­μίν σου.

Τίς Θε­ὸς μέ­γας...

Στίχ. β´. Καὶ εἶ­πα· Νῦν ἠρ­ξά­μην· αὕ­τη ἡ ἀλ­λοί­ω­σις τῆς δε­ξι­ᾶς τοῦ Ὑ­ψί­στου.

Τίς Θε­ὸς μέ­γας...

Στίχ. γ´. Ἐ­μνή­σθην τῶν ἔρ­γων Κυ­ρί­ου, ὅ­τι μνη­σθή­σο­μαι ἀ­πὸ τῆς ἀρ­χῆς τῶν θαυ­μα­σί­ων σου.

Τίς Θε­ὸς μέ­γας...

Εἶ­τα αἱ Εὐ­χαὶ τῆς γο­νυ­κλι­σί­ας.

Καὶ ψάλ­λο­μεν τὰ Ἰ­δι­ό­με­λα τοῦ Στί­χου.

Ἦ­χος γ´.

Νῦν εἰς ση­μεῖ­ον τοῖς πᾶ­σιν, ἐμ­φα­νῶς αἱ γλῶσ­σαι γε­γό­να­σιν· Ἰ­ου­δαῖ­οι γάρ, ἐξ ὧν κα­τὰ σάρ­κα Χρι­στός, ἀ­πι­στί­ᾳ νο­σή­σαν­τες, θε­ϊ­κῆς ἐ­ξέ­πε­σον χά­ρι­τος, καὶ τοῦ θεί­ου φω­τὸς οἱ ἐξ ἐ­θνῶν ἠ­ξι­ώ­θη­μεν, στη­ρι­χθέν­τες τοῖς λό­γοις τῶν Μα­θη­τῶν, φθεγ­γο­μέ­νων τὴν δό­ξαν τοῦ εὐ­ερ­γέ­του τῶν ὅ­λων Θε­οῦ· μεθ᾿ ὧν τὰς καρ­δί­ας σὺν τοῖς γό­να­σι κλί­ναν­τες, ἐν πί­στει προ­σκυ­νή­σω­μεν, τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι στη­ρι­χθέν­τες, Σω­τῆ­ρι τῶν ψυ­χῶν ἡ­μῶν.

Στίχ. Καρ­δί­αν κα­θα­ρὰν κτί­σον ἐν ἐ­μοὶ ὁ Θε­ός, καὶ Πνεῦ­μα εὐ­θὲς ἐγ­καί­νι­σον ἐν ταῖς ἐγ­κά­τοις μου.

Νῦν τὸ Πα­ρά­κλη­τον Πνεῦ­μα, εἰς πᾶ­σαν σάρ­κα ἐκ­κέ­χυ­ται· Ἀ­πο­στό­λων γάρ χο­ρεί­ας ἀρ­ξά­με­νον, ἐξ αὐ­τῶν κα­τὰ μέ­θε­ξιν τοῖς πι­στοῖς τὴν χά­ριν ἐ­φή­πλω­σε, καὶ πι­στοῦ­ται αὑ­τοῦ τὴν κρα­ται­ὰν ἐ­πι­φοί­τη­σιν, ἐν πυ­ρί­νῳ τῷ εἴ­δει τοῖς Μα­θη­ταῖς δι­α­νέ­μον τὰς γλώσ­σας, εἰς ὑ­μνῳ­δί­αν καὶ δό­ξαν Θε­οῦ· δι­ὸ τὰς καρ­δί­ας νο­ε­ρῶς ἐλ­λαμ­πό­με­νοι, ἐν πί­στει στη­ρι­χθέν­τες τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, δυ­σω­ποῦ­μεν σω­θῆ­ναι τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

Στίχ. Μὴ ἀ­πορ­ρί­ψῃς με, ἀ­πὸ τοῦ προ­σώ­που σου, καὶ τὸ Πνεῦ­μά σου τὸ ἅ­γι­ον μὴ ἀν­τα­νέ­λῃς ἀπ᾿ ἐ­μοῦ.

Νῦν πε­ρι­βάλ­λον­ται κρά­τος, οἱ Χρι­στοῦ ἀφ᾿ ὕ­ψους Ἀ­πό­στο­λοι· ἐγ­και­νί­ζει γὰρ αὐ­τοὺς ὁ Πα­ρά­κλη­τος ἐν αὐ­τοῖς και­νι­ζό­με­νος, μυ­στι­κῇ και­νό­τη­τι γνώ­σε­ως· ἣν ταῖς ξέ­ναις φω­ναῖς, καὶ ὑ­ψη­γό­ροις κη­ρύτ­τον­τες, τὴν ἀ­ΐ­δι­ον φύ­σιν τε καὶ ἁ­πλῆν, τρι­συ­πό­στα­τον σέ­βειν τοῦ εὐ­ερ­γέ­του τῶν ὅ­λων Θε­οῦ, ἡ­μᾶς ἐκ­δι­δά­σκου­σι· δι­ὸ φω­τι­σθέν­τες τοῖς ἐ­κεί­νων δι­δάγ­μα­σι, Πα­τέ­ρα προ­σκυ­νή­σω­μεν, σὺν Υἱ­ῷ καὶ Πνεύ­μα­τι, δυ­σω­ποῦν­τες σω­θῆ­ναι τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

Δό­ξα. Καὶ νῦν. Ἦ­χος πλ. δ´.

Δεῦ­τε λα­οί, τὴν τρι­συ­πό­στα­τον Θε­ό­τη­τα προ­σκυ­νή­σω­μεν, Υἱ­ὸν ἐν τῷ Πα­τρί, σὺν ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι. Πα­τὴρ γὰρ ἀ­χρό­νως ἐ­γέν­νη­σεν Υἱ­όν, συ­να­ΐ­δι­ον καὶ σύν­θρο­νον, καὶ Πνεῦ­μα ἅ­γι­ον ἦν ἐν τῷ Πα­τρί, σὺν Υἱ­ῷ δο­ξα­ζό­με­νον· μί­α δύ­να­μις, μί­α οὐ­σί­α, μί­α Θε­ό­της, ἣν προ­σκυ­νοῦν­τες πάν­τες λέ­γο­μεν· Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, ὁ τὰ πάν­τα δη­μι­ουρ­γή­σας δι᾿ Υἱ­οῦ, συ­νερ­γεί­ᾳ τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, δι᾿ οὗ τὸν Πα­τέ­ρα ἐ­γνώ­κα­μεν, καὶ τὸ Πνεῦ­μα τὸ Ἅ­γι­ον ἐ­πε­δή­μη­σεν ἐν κό­σμῳ. Ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος, τὸ Πα­ρά­κλη­τον Πνεῦ­μα, τὸ ἐκ Πα­τρὸς ἐκ­πο­ρευ­ό­με­νον, καὶ ἐν Υἱ­ῷ ἀ­να­παυ­ό­με­νον· Τρι­ὰς ἁ­γί­α, δό­ξα σοι.

Τό, Νῦν ἀ­πο­λύ­εις... τὸ Τρι­σά­γι­ον· καὶ τὸ Ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τῆς Ἑ­ορ­τῆς.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ Χρι­στέ... (ἐκ γ´).

Εἶ­τα ὁ Ἱ­ε­ρεὺς ποι­εῖ τὴν Ἀ­πό­λυ­σιν οὕ­τως·

Ὁ ἐκ τῶν πα­τρι­κῶν κόλ­πων κε­νώ­σας ἑ­αυ­τόν, καὶ τὴν ἡ­με­τέ­ραν ὅ­λην ἀν­θρω­πεί­αν προσ­λα­βό­με­νος φύ­σιν, καὶ θε­ώ­σας αὐ­τήν, με­τὰ δὲ ταῦ­τα εἰς οὐ­ρα­νοὺς αὖ­θις ἀ­νελ­θών, καὶ ἐν δε­ξι­ᾷ κα­θί­σας τοῦ Θε­οῦ καὶ Πα­τρός, τό τε θεῖ­ον, καὶ ἅ­γι­ον, καὶ ὁ­μο­ού­σι­ον, καὶ ὁ­μο­δύ­να­μον, καὶ ὁ­μό­δο­ξον, καὶ συ­να­ΐ­δι­ον Πνεῦ­μα κα­τα­πέμ­ψας ἐ­πὶ τοὺς ἁ­γί­ους αὑ­τοῦ μα­θη­τὰς καὶ Ἀ­πο­στό­λους, καὶ δι­ὰ τού­του φω­τί­σας μὲν αὐ­τούς, δι᾿ αὐ­τῶν δὲ πᾶ­σαν τὴν οἰ­κου­μέ­νην, Χρι­στὸς ὁ ἀ­λη­θι­νὸς Θε­ὸς ἡ­μῶν, ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς πα­να­χράν­του, καὶ πα­να­μώ­μου ἁ­γί­ας αὑ­τοῦ Μη­τρός, τῶν ἁ­γί­ων, ἐν­δό­ξων, πα­νευ­φή­μων, Θε­ο­κη­ρύ­κων καὶ πνευ­μα­το­φό­ρων Ἀ­πο­στό­λων, καὶ πάν­των τῶν Ἁ­γί­ων, ἐ­λε­ή­σαι καὶ σώ­σαι ἡ­μᾶς δι­ὰ τὴν ἑ­αυ­τοῦ ἀ­γα­θό­τη­τα. Ἀ­μήν.

Δι᾿ εὐ­χῶν... Ἀ­μήν.

* * * * *